Once Mine, Always Mine

Once Mine, Always mine -- Finale

F I N A L E

Becca's POV

"Ate Kumain na po kayo."

"Ate ano po ang gusto niyo?"

"Sabi po ni Kuya kumain na po kayo."

Wala na akong ibang naririnig kung hindi ang ganyan. Kain dito kain ganyan, nakakasawa na. Sa araw-araw na hindi ko pagpansin ay hindi pa din nagsasawa si Mila kaka-alaga sa akin? Sa ayaw ko nga di ba?

Hindi ba pwedeng sabihin naman niya na 'Ate nahanap na po si Shana.' Mas makakabuti pa sa pandinig ko ang mga ganoong salita.

Ang nakakainis pa ay walang tigil nila akong inaawat tuwing pupunta ako sa playground ng mga bata. Bahay ko naman ito kaya pwede akong pumunta kung saan ko man naisin.

"Ate makakasama po sa baby niyo ang laging umiiyak."

Tinignan ko naman si Mila na nasa tabi ko lang. May dala itong pagkain at ipapakain sa akin. Anong tingin niya sa akin bata at aarugain?

"Ayaw ko na muna na may kausap ngayon." Tumagilid ako sa kanya at tumingin ulit sa playground ng mga bata.

Wala pa din nagbabago sa itsura nang playground na iyon, makulay at masayang tignan.

Nakikita ko si Shana doon at masayang naglalaro. Nakangiti at naka-kaway sa akin. Kay tamis nang mga ngiting iyon. Kailan ko nga ba huling nakita ang ngiti niya? Dalawang buwan na ata ang nakaka-lipas mula nang aksidenteng iyon at ngayon nga ay nasilayan ko na naman ang mahal kong anak.

"Mommy ang galing ko nagawa ko na!" Sigaw niya sa akin.

Tumango naman ako at ngumiti sa direksyon niya. Patakbo naman itong lumapit sa akin.

"Mommy ngumiti ka ulit." Masayang sabi nito.

"Kailan ba hindi ngumiti si Mommy pagkapiling kita Shana..." Hinawakan ko naman ang mukha nito at hinalikan.

"Mommy si Sean po ito." Tinanggal ko naman agad ang pagkakahawak sa kanya at napailing.

Namumuo ang luha ni Sean ngayon. Bakit hindi ko napansin na magkahawig nga pala ang mga anak ko. Kambal nga pala ito.