Układ Nie Do Podjebania

Rymoholicy

SUP

Czas przemyśleń, siadam, piszę, tyle słów do zapisania

Myśli tak pokrętne, szkice, chyba nie do odczytania

To jest pasja rymowania, mam ten nałóg, płynie w żyłach

Ta co z dawna dała życie, bo na prędce by zabiła

Siedzę w domu, daj mi kartkę, rymowanie siedzi w głowie

Jedną nogą rzeczywiście, lecz u siebie po połowie

Na wykładach słowa skrobię, ryję kartę mej historii

Tej co daje mi nadzieję unoszenia dla euforii

Na przystanku rzucam słowa, bo bez tego brak mi siły

Jak oaza dla pustyni, suche usta nawodniły

Złote słowa na mogiły, chcę początku dla stworzenia

Moje imię dla historii pośród tuz od zapomnienia

MARKIZA

Nie wyobrażam sobie życia bez pisania

Tego siebie oddawania

Czasem nocy zarywania

By słowem stworzyć dzieło sztuki

Albo dać ludu wartościowe nauki

Wykreować paletę od czerni jak kruki

Po biel śniegu

Choć żyję czasem w biegu

To chwile jak te, gdy to piszę

 Nad wersami wiszę, stukam w klawisze

Żywot ubarwiają

Jak z Przyjaciółmi, troski znikają

DŻANGLU

Gdyby rymów tu nie było, to mi wzrosłaby zażyłość

 I depresja jak waluta, bo jej też by mi przybyło

Zero tracków, nie byłoby Układu, tak po prostu

Nie było też żadnych na Czterech Wymiarach postów

Tak ja dzisiaj walę prosto z mostu, nie ma bata

Jakby tu nie było rymów, to bym się chyba poskładał

Skręcił bata, porwał szmatę i ukradł samochód

Dzięki Bogu, że są rymy, a nie ma marychy smogu