yolun üzerinde bir ruha rastladım, yaşamanın sırrını bulmuş

gökyüzü güneşi pataklar!

görüyor musunuz

ne güzel doğuyor gökyüzü
hangi rengi düşlüyorsunuz sahi?

turuncu mu doğar sizde
ya da kırmızı, mor

gökyüzüm benim hep mavi doğar
hem de en koyusundan

budanmış ağaçların gölgeleri, bu derin sulardan çalınan maviyle birleşince insanlara benzer

sonra bir anda morlaşır eteğinin uçları
sonra şu bilmediğim renk dizisi, bla bla

ve gökyüzü hiç batmaz
siyah olur çünkü!

zaten güneş doğarmış gündüzleri, gökyüzü diye kandırdım sizi.

güneş gelirmiş, çok marifetli ya!
ışığıyla söndürürmüş yıldızları

sonra gökyüzü pataklarmış güneşi
ondan ısınırmış hava öğle vakitleri

patakladıkça batarmış güneş
morlukları ışığını engellermiş ama kurnaz tilki hemen sabaha iyileşirmiş!

ben buna orkide şansı diyorum hep

sonra yıldızlar gelir!
düşerler düşerler, biz düşeriz onlar düşer

bazen de ay uğrar ziyarete
zavallı ay, günei olmasa hiçtir
ama yıldızlara dost olma hevesindedir.

;
(güneşe sinirlendim,
yazmasam, atmasam olmazdı)
ght