His Martyr Wife [COMPLETED]

HMW Chapter 60: Sudden Twist

HMW Chapter 60: Sudden Twist

Veronica's POV

"URGH!" napasabunot na lang ako sa buhok ko. Err!!! kanina pa paulit-ulit na nage-echo sa utak ko yung pinagsasabi ni Vernon pero d*mn wala talaga akong maisip na tama sa mga nangyayari ngayon.

Para kaseng may mali sa mga nangyayari.

Una, ang planned assassination kay Nath.

Pangalawa, pa'no nalaman ni Nath? I mean sino ang nagbigay sa kanya ng mga CCTV footage na yun. err.

And now, ang pag-amin ni Vernon without telling it directly.

Urrgh! Kainis. Bakit ba kase ganito ang role ko sa storyang 'to? Ako na lang ang nag-iisip ng lahat! Sasabog na utak ko kakaisip eh.

"Di ka ata makatulog?" Napakunot-noo ako pero di na din ako nagtaka kung bakit siya nandito o kung paano niya nagawang pumasok sa unit ko. He's an assassin after all.

"Hmmm... Himala yata, di ka nagulat sa pagdating ko." Lumakad na ako papuntang kusina para sana uminom ng tubig. Nauhaw ako bigla kakaisip sa sitwasyon ngayon eh. Nang bigla naman niyang hilahin ang 'sang kamay ko.

Madilim ang unit dahil di ko na binuksan pa ang ilaw, at tanging ang mga ilaw lang sa labas at ang ilaw galing sa buwan ang nagsisilibing liwanag sa buong silid. But still it is not a reason para di ko makita ang mukha niya.

"Yung sugat mo?" His eyes were filled with worries.

"I'm okay. Malayo sa bituka." Sagot ko saka hinila palayo sa kanya ang kamay ko, But he is strong enough para di ito pakawalan.

"I... I don't want to see you together with that ass... Stay away from him. Please." I gave him a sarcastic smile.

"Why would I? Wala namang ginagawa yung tao and he's one of those people whom I trust. Stop meddling with my life, Papel na lang nagkokonekta sa'tin." I pulled back again and left him dumbfounded.

Mag-iisip pa'ko ng todo-todo ngayon. Kaya wala akong oras para sa unghang nato.

Vernon's POV

"But sir, You still have a meeting with Mr. Dela Rama today." my secretary insisted.

"I said cancel them all. I don't care if they'll gonna pull back their investments" I hang up and drove off my car.

Ngayon na ang labas ni Nath sa hospital and I think its much better kung sasamahan ko siya.

Aaminin ko na malaking pagbabago yung nangyari sa kanya simula nung aksident but no... Hindi ko yun hahayaan na maging rason para bumalik ulit kami sa dati. We've been together for so long at nangyari na ang mga hindi dapat at iba pa, ngayon pa ba ako susuko? Kung kailan minahal ko na siya?

I can't bear to lose her. I know she still loves me.

Kung susuko ako, mawawala lang ang lahat ng mga pinaghirapan ko. All those things I've sacrificed mawawalan lang ng halaga. Yung ilang taon na pagsisinungaling at pagpapahalaga ko sa kanya na di niya alam ay mawawalan lang ng halaga kung matatapos lang nang ganito ang storya namin.

She was hurt enough to be love this time. Tama na yung sakit na naramdaman niya noon. Now I'll make her feel love and special.

Pupunan ko yung ilang taon na nagpakaduwag ako. Kahit sobrahan ko pa okay lang. As long as she's with me and she's mine.

Kung kailangan kong magpakatanga at magpaka-martyr para lang manatili siya, gagawin ko. She did it when she chose to love me so I better do it also.

Maybe now, She's just hurt because of what happened but maybe after some couple of time, babalik din siya. Yung Nath na nagmamahal sa'kin. At yung babaeng pinaibig ako.

Nath's POV

Isang lingo. Isang lingo na ang nakalipas simula nang makalabas ako sa hospital. 1 week since my baby died. Di ko alam ang gagawin. Ewan ko ba? Diba dapat masanay na ako? Di naman 'to ang unang beses na nawalan ako ng anak dahil sa katangahan ko pero bakit... Bakit ganito? Bakit Pakiramdam ko parang bago pa rin.

Stop crying Nathalie...

You've promised to be tough this time.

Yea right... I promised to be tough but I can't... I really can't. Kase kung kaya ko, di dapat ako nasasaktan ngayon. Cause if I'm tough? I'm not here anymore... Cause if I'm tough, I should be out of this d'mn bed and face the people who surround me.

Pero... Di ko kaya.

I heard the door opened.

"Di ka na naman ba kumain?" I heard his voice but I just ignored him. Nanatili lang akong nakatulala... Nakatulala sa kawalan.

"Please Talk to me, Nathalie" I feel him caressed my cheeks.

"I'm sorry for the loss Nath, Pinagsisihan ko na ang lahat. I'm sorry, For the hundredth time Nath, I'm sorry. Kung sana, Kung sana naging matatag lang ako at di ako naging duwag sana naprotektahan kita nang mas maayos. Kung sana nagkaroon ako ng lakas ng loob na protektahan ka noon na hindi ka ginagawang tanga at pinapaiko, sana hindi nangyari 'to. I'm sorry. I'm so sorry. Please. Nathalie. Please. Forgive me." Yea right. Kung ganon nga lang sana kadali ang lahat. Kung ganon lang sana kadaling magpakatanga ulit. Kung ganon lang sana kadaling initindihin ang lahat. Kung ganon lang sana kadaling tangapin ang lahat at magpatawad. I might forgive him but No.

Hell no. Di yun ganon kadali. Lalo pa kung nagising kana sa katangahan mo.

I decided to face him...

If I can't be tough, Might as well I can be brave to escape this hell.

I saw tears flowing on his cheeks when I faced him.

Maybe if I'm the Nathalie that the people used to know, siguro ay madadala na ako sa mga luha niya but no.

"Let me Go." Naiangat niya ang tingin sa akin. He looks happy on the thought that I am talking to him right now but reality slaps.

"1 year, 2 years? So many chances you've waste. So many chances. Alam mo bang sa dalawang taon o tatlo ... I lived in hell. I lived in Pain. I lived in a miserable and very complicated marriage with you. Pero sinukuan ba kita? No. I never... I never give up on you, on our marriage. But you know what?..." Di ko na lang pinansin ang mga luha kong umaagos nanaman.

"You know what? Nakakatawa, Nakakatawa kase... Ngayon ko lang narealize na napakalaki kong Tanga. One, Two? Two Times I lost a child because of loving you so much pero di parin ako nadala. But now, I'm tired. I'm fucking tired. For another time I Lose my child because of you but what makes a difference now is that di na ako magpapakatanga. I'm over about this shitty marriage. And yea thank you for letting me suffer on this fake marriage life with a real pain. Thank you for making me dumb. Thank You kase pinaniwala moko at ginawa mokong tanga sa isang bagay na di naman pala nangyayari. Sana nga pati nararamdaman ko sayo ilusyon na lang para sa oras na matauhan ako at matigil ang palabas mo ay matututo ang puso kong wag nang tumibok para sayo but My feelings aren't illusions, Hindi sila kwento na ginawa mo para paniwalain ang lahat. Ang hirap ngang itigil eh. Kaya sana, Sana palayain mo na ako sa impyernong naging tahanan ko for almost 3 years. Kase kahit pangalan mo di ko na kayang bangitin gaya nang pagmamahal ko sayo NOON" I said without any emotions. Di ako aalis dito katulad nang sa mga libro o tv. Yung aalis ang babae nang basta basta na lang. No.

Oo at nasaktan ako.

But pain makes you stronger and wiser.

Kung aalis lang ako ng ganon ganon na lang gaya ng mga pinapanood at binabasa niyo, How can I live my life in peace. How can I live my life without him kung hindi ako makukuntento. I want him to drool, and be obsess. I want him to feel the pain that I am feeling.

It isn't a revenge.

It is called being equal.

He killed my dad and my child. Now let me tortured him, alive. Let me turned the table and play his game under my rules.

- To Be Continue-

A/N: BOOK 2 MALAPIT NAKO HINTAYIN NIYO KO MGA BEBEH😂😂😂💕 DUDUGTUNGAN KO NA STORY NIYO