Εκείνο το καλοκαίρι...

Part 4.

Ακούγετε το κινητό. ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΜΕ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΡΩΙ ΠΡΩΙ.
Τα μάτια μου είναι κλειστά αλλά καταφέρνω να σηκώσω το κινητό.
- Ναι; λέω φωνάζοντας
- Έλα ρε, Ο Άλεξ είμαι! Σε ξύπνησα;
- Μπα ιδέα σου !
- Σήκω ρε να πάμε για μπάνιο στον κοκκινοβραχο!Πέρασα πριν και είχε αρκετό κόσμο στο τέρμα και δυνατή μουσική!
- Καλά με εψησες! Σε 15' είμαι εκεί!
Το κλείνω και μπαίνω στο Facebook.
Μπαίνω στην συνομιλία μας. Δεν έχει και καμία διαφορά από την τελευταία φορά που την κοίταξα...ακόμη κενή είναι.
Παίρνω μια βαθια ανάσα και πληκτρολογώ ένα "Γειαα"
Το κοιτάω για κάνα 10λεπτο και πατάω το κουμπί για να σταλεί.
ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΤΗΣ ΕΣΤΕΙΛΑ!ΑΝΤΙΟ ΚΟΣΜΕ!ΘΑ ΜΠΩ FRIENDZONE!
Αφήνω το κινητό στο κρεβάτι και κατεβαίνω για πρωινό.
-Καλημέρα! Πώς και ξύπνησες στις 11;
-Καλημέρα! Να,με πήρε ο Άλεξ να πάμε για μπάνιο.
Απάντησα και κάθισα στην καρέκλα και ξεκίνησα να φτιάχνω την φρυγανιά μου με την μαρμελάδα.
-Ααα ωραία! Είπε και γύρισε στην βρύση για να πλύνει το άδειο ποτήρι του καφέ της.
Έφαγα 2 φρυγανιές και ανέβηκα στο δωμάτιο μου.
Ανοίγω το συρτάρι και χωρίς δεύτερη σκέψη παίρνω το πρώτο μαγιό που βρήκα μπροστά μου.
Το φοράω και πάω στον καθρέφτη.
Μοιάζει με βερμούδα αλλά φυσικά όχι τόσο μακρύ και είναι απαλό ροζ.
Έχω φτιάξει καλό σώμα από πέρυσι και χαίρομαι γι αυτό.Κάνω μια γκριμάτσα στον καθρέφτη και πάω στο μπάνιο. Πλένω γρήγορα τα δόντια μου και την ώρα που σκουπιζομαι ακούω τον ήχο του messenger Όταν σου στέλνουν μήνυμα.
Γουρλωνω τα μάτια μου και τρέχω στο δωμάτιο. Ανοίγω και βλέπω ότι μου απάντησε
ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΓΆΜΟ! ΤΩΡΑ ΤΩΡΑ!
Μου απαντάει ένα "Γειαα"
Την ρωτάω τι κάνει και βάζω και καρδούλα! Είμαι γόης ο άτιμος.
Είπαμε τα βασικά και την ρωτάω αν θα πάει για μπάνιο.
<< Ναι, για μπάνιο είμαι στον κοκκινοβραχο>> Δεν απαντάω και φευγω για να την δω εκεί.
*Είμαι και σνομπ τρομάρα μου*
Χαιρετάω γρήγορα την μάνα μου και φευγω.
Σε 15' ήμουν εκεί. Περπατάω το δρομάκι που είναι πάνω στην θάλασσα και βλέπω τον Άλεξ στο τέρμα να με χαιρετάει.
- Καλώς τα μάτια μου τα δυό! Λέει και με χτυπάει στον ώμο.
Γελάω και τον σκουνταω.
Έχει βάλει τα πράγματα του κάτω από ένα δέντρο και καθόμαστε πάνω στην πετσέτα του.Δεν μιλάμε απλώς κοιτάμε τον κόσμο να μπαινοβγαίνει στην θάλασσα.
- Γειαα! Ακούω μια κοριτσίστικη φωνή και γυρνάω.
Είναι η Χριστίνα! Την κοιταω και απαντάω με το στόμα στην άμμο ένα γειαα.
Την παρατηρώ να μπαίνει στην θάλασσα...Είναι αδύνατη αλλά έχει τα πιασιματα της. Καλό αυτό.
-Οοοο!! φωνάζει ο Άλεξ
Και εκείνη γυρνάει και χαμογελάει.
- Σκάσε ρε του λέω και τον χτυπάω
- Αυτή δεν είναι η πιτσιρίκα που μου έλεγες εδώ και 2 χρόνια.
- Ναι! Απαντάω ενώ δεν έχω πάρει τα μάτια μου από πάνω της.
- Ααα καλά,εξελίξεις βλέπω!
Δεν απαντάω και σηκώνομαι να βουτήξω.
Τέλος η μαλακιες! Αυτό ήταν! Θα της μιλήσω και ότι γίνει έγινε.
Σηκώνομαι τεντωνομαι και μπαίνω.
Την βλέπω να γελάει με την φίλη της και χαμογελάω μόνος μου...
Αποφασίζω να βουτήξω. Κάνω μια βουτιά και τιναζω τα μαλλιά μου.
Κοιτάει προς το μέρος μου και μου χαμογελάει. Αγχώνομαι τόσο πολύ αλλά την πλησιάζω.
Η φίλης της με κοιτάει,της ψιθυρίζει κάτι και φευγει.
- Γεια πάλι της λέω όσο πιο χαλαρά μπορώ ενώ μου έρχεται να κάνω μπαμ
- Γεια σου Δημήτρη! Λέει και κοκκινίζουν τα μάγουλα της.
Τι γλυκιά που είναι γαμωτο!
- Θυμάσαι και το όνομα μου εε; την ρωτάω πονηρά και γελάει.
- Χαχαχα ναι από ότι φαίνεται!
- Και σένα Χριστίνα από ότι φαίνεται.
Της λέω και μένει έκπληκτη που θυμάμαι το όνομα της
- Θυμάσαι πως με λένε; Αφού δεν έχουμε μιλήσει ποτέ. Απαντάει χαμογελαστή.
- Όποιος ενδιαφέρεται μαθαίνει και θυμάται. Της λέω ενώ την καρφωνω στα μάτια
Δεν απαντάει απλώς χαμογελάει.
-Εμμμ πρέπει να βγω, θα μου λένε τα κορίτσια ότι τις γράφω. Όποτε τα λέμε αργότερα.
Απαντάει κάπως θλιμμένα.
Δεν θέλει να φύγει...Το νιώθω.
- Εντάξει, τα λέμε! Αααα θα πας ξύλινο το βράδυ; την ρωτάω ενώ την βλέπω να απομακρύνεται.
- Φυσικά! Απαντάει και σκάει ένα χαμόγελο.
Από την ώρα που βγήκαμε από την θάλασσα δεν ξαναμιλησαμε και αυτό με ενόχλησε. Μου φτάνει όμως που ανταλλαζαμε ματιές. Τίποτα άλλο.