[BTS] SF/OS Ordinary Love #sfordinarybts

[VgaTae] Double Trouble : Moon

ผมคือดวงจันทร์ ส่วนเขาคือพระอาทิตย์...

"เก่งมากแทฮยอง" หญิงวัยกลางคนโอบกอดร่างสูงของเด็กหนุ่ม มือเรียวของเธอลูบกลุ่มผมสีน้ำตาลอ่อนของลูกชายคนโตเบาๆ ผมยืนมองภาพแห่งความสุขอยู่หลังประตูไม้บานใหญ่ มองใบหน้าดูดีที่กำลังแย้มยิ้มกว้างอย่างที่เจ้าตัวชอบทำ มองดวงตาที่แสนอบอุ่นอ่อนโยนที่แม่ถ่ายทอดมันให้กับพี่ชายของผม...

ความอ่อนโยนที่ผมไม่เคยได้รับมันเลยสักครั้ง

ผมกำหมัดแน่น ก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน กระแทกประตูปิดเสียงดังโดยไม่ได้สนใจว่าจะทำให้ใครตำหนิหรือไม่ ผมไม่อยากสนใจ ไม่อยากสนใจหรอกว่า 'พี่ชายฝาแฝด' ของผมสอบได้ที่หนึ่งของระดับชั้นอีกแล้ว

ผมพุ่งตัวไปที่โต๊ะทำงานของผม หยิบกระดาษสีขาวที่แสนไร้ค่าขึ้นมาดู เลขสองบนนั้นมันน่าสมเพชเหลือเกินว่าไหม ผมค่อยๆฉีกมันเป็นสองส่วน เป็นสี่ส่วน ฉีก...ฉีก...ฉีกจนมันกลายเป็นเศษละเอียดปัด ผมปัดมันลงไปจากโต๊ะ ก่อนจะฟุบหน้าลงไป หลับตาลง พยายามสงบสติอารมณ์ ไล่ความรู้สึกแย่ๆออกไปจากหัว ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าหนักๆก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ไม่นานเสียงเคาะประตูห้องของผมก็ดังขึ้น

"วี..." เสียงทุ้มคุ้นเคยลอดออกมาจากหลังบานประตู ผมนิ่งเงียบไม่ตอบแต่เลือกที่จะใช้เท้าเขี่ยเศษกระดาษเข้าไปใต้โต๊ะทำงานแทน คนหน้าห้องยังคงเรียกผมอีกสองสามครั้ง แต่ผมไม่สนใจหรอก ไม่อยากสนใจสักนิด

"วี...พี่เข้าไปนะ" ประตูถูกเปิดและปิดลง พร้อมกับร่างโปร่งที่ก้าวมายืนอยู่ข้างกายของผม มือหนาเอื้อมมาแตะที่ไหล่ผมเบาๆ

"เป็นอะไรหรือเปล่า" น้ำเสียงนุ่มทุ้มทำให้ผมรู้สึกสะอิดสะเอียนมากกว่าที่จะรู้สึกดี ผมพยายามเก็บซ่อนสีหน้าของตัวเอง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนที่มาใหม่ หยิบหน้ากากน้องชายที่แสนดีขึ้นมาสวม ด้วยการส่งยิ้มบางๆให้เขา