The wolf next to me

Hoofdstuk 19

Ik keek in de grijze ogen van d- de va- vampier. Mijn ogen werden groot.
"Hallo Luna" zei Roderick met een grijns. Ik wist niet hoe snel ik uit bed moest komen. Maar doordat mijn benen nog onder de dekens lagen viel ik door alle haast op de grond.

Roderick stond binnen no-time aan mijn voeten. Ik probeerde op mijn rug nog naar achter te schuiven, zo ver mogelijk van hem vandaan. Ik gilde luid in de hoop dat iemand me zou horen. Hij siste naar me met zijn hoektanden bloot. Mijn hart begon harder te kloppen en ik begon heftiger te ademen.

Hij nam een stap naar mij toe. Ik kon het niet meer aan ik begon zwaarder te ademen, ik voelde me duizelig en langzaam werd alles zwart. Het enigste dat ik nog voelde waren twee tanden in mijn schouder.

P.O.V Alec
Adam en ik hadden net Lexi afgezet bij het packhouse. Daarna zijn we weer het bos in gerent. Het duurde even voordat we Felix zijn geur op het spoor kwamen. We liepen dieper en dieper het bos in. Het was pikken donker we konden niet veel zien.

"Ssst, ben eens stil" fluisterde Adam. Ik hielt mijn mond dicht en hielt mijn adem in. Ik hoorde het gekraak van een takje en het geritsel van de bladeren. We waren niet de enige hier. Schuw scande ik de omgeving. Ik zag allemaal glimmende ogen. We waren omsingelt.

Iedereen naar het bos komen, NU! We hebben versterking nodig. Zei ik via de mind-link tegen heel onze roedel.

De ogen kwamen dichterbij, het werd duidelijk dat het vampiers waren.
Ze liepen op ons af. We hadden geen schijn van kans.

Ik keek ze schuw aan en gaf een grom. Ze kregen allemaal een grote gemene grijns op hun gezicht. Ze wisten dat we hopeloos waren.

En toen zag ik in m'n ooghoek verschillende wolven op de vampiers afrennen van achteren. De roedel was er, we hadden weer hoop. De vampiers wisten niet wat ze overkwamen. Al in de eerste seconde dat het gevecht begonnen was lagen er al een aantal vampiers knock-out. We stonden nu oog in oog met vijf andere vampiers. We keken naar elkaar met een dodelijke blik. Het gevecht barstte los. Ik rende af op een vampier, zijn haren waren zwart en zijn grijsblauwe ogen staarde naar me met een kwade blik.

Ik sprong op hem maar hij ontweek mij, waardoor ik op een boomstam knalde. Ik piepte even maar daarna scande ik snel de omgeving, zoekend naar waar hij was. Ik spotte hem hangend tegen een boomstam, met een grote grijns rond zijn mondhoeken. Ik sprong op hem maar opnieuw was ik te sloom.

Ik moet dit anders aanpakken, anders krijg ik hem nooit te pakken. Ik rende weer op hem af, en ik deed alsof ik weer op hem wilde springen. Hij sprintte weer weg maar ik sprong niet, hierdoor kon ik snel de omgeving scannen en ik zag hem een meter van mij vandaan staan.

Ik sprong op hem en hij knalde op de grond. Hij kreunde, dit had hij niet zien aankomen. Ik beet in zijn nek en zijn rode vampier bloed stroomde er uit. Nu nog de andere vier vampiers.

Ik zag dat de roedel moeite had met het verslaan van de vampiers. Ik kwam te hulp en ik paste mijn nieuwe techniek toe. Al snel namen andere wolven mijn voorbeeld over en binnen no-time lagen alle vampiers verslagen op de grond. Ik liet mijn wolven huil horen als teken dat we de strijd hadden gewonnen. Daarna liep ik naar het packhouse met de roedel achter mij aan. Het was goed geweest voor vandaag. Morgen zoeken we verder naar Felix en zijn Luna, Rachel.

Ik liep het packhouse binnen waarna ik zachtjes de trap op liep, want Lexi lag waarschijnlijk al wel te slapen. Ik opende de kamerdeur heel rustig. Ik liep naar binnen en ik verstijfde. Wat ik daar zag kon ik niet bevatten. Lexi lag op de houtenvloer en boven op haar zat de vampier, Roderick, genietend haar bloed te drinken. Mijn wolf nam over en uit mijn mond kwam een luide grom. Roderick schrok op en hij stopte met het drinken van Lexi haar bloed. Langzaam druppelde er nog bloed uit de twee gaatjes die Roderick in haar geboord had. Ze bewoog niet meer. Mijn hart begon harder te kloppen. Lexi, je mag mij niet verlaten.