Trapped.

18☾

Ik loop verder het bos in. Dit voelt wel goed, denk ik... Na uren te hebben gelopen zie ik in de verte iets glinsteren. Ik begin te rennen, ik ren harder en harder. Ik kom hijgend aan bij een groot hek. "Kut." mompel ik. Ik laat me tegen het hek aan vallen. Ik zucht, dit had ik niet verwacht. Ik kijk om me heen. Om het hele bos staat er een groot hek. Maar er is een opening, bij de hoofdweg. Daar zal vast wel bewaking staan... Ik kijk om me heen. Er over heen lukt niet, er omheen ook niet. Kan ik er misschien doorheen...? Ik begin te trekken aan het hek maar er gebeurt niks. Er ontstaat een enorm lawaai door het schudden en ik stop onmiddellijk. Ik haal mijn rugzak van mijn rug en begin te graaien. Misschien zit er iets scherps in. Ook al heb ik alleen kleren en basic toiletspullen en wat eten. Ik graai tussen mijn kleren als ik ineens iets hard voel. "Shit..." sis ik. Ik trek mijn hand uit de tas en mijn hand zit onder het bloed. Wat... Hoe kan dat nou. Ik graai nog een keer met mijn andere hand en pak het voorwerp eruit. Het is een mes... Ik bekijk het goed en zie dat er een post-it op zit. 'Dit zal je nodig hebben. x Mason.' Er ontstaat een lach op mijn gezicht. Dit is zo lief van Mason. Ik probeer het hek open te snijden en na even te snijden gaan de eerste draden los. Ik maak een gat wat groot genoeg voor mezelf is. Ik stap er doorheen en kijk triomfantelijk naar het mes en het gat. Heel knap van je Chloe, zeg ik in mezelf. Ik ren snel door en dan hoor ik een geluid... Ik hoor getoeter. Het is ver weg maar het is hoorbaar. Ik begin te rennen richting het geluid. Ik ren zo hard dat ik een tak niet zie en ik val op de grond. Mijn knie zit vol met bloed en de snee van het mes is ook weer open. Ik berg mijn hoofd in mijn handen, ik ben zo dom. Pas dan besef ik me dat nu mijn hele gezicht onder het bloed zit. De rest van mijn bloed veeg ik af met mijn shirt. Ik voel me enorm vies met al dat bloed op mijn lichaam, maar ik ben bijna bij Finn. Ik voel het... Ik ga zitten tegen een boom en drink wat water. Ik ben zo moe...

Ik val bijna in slaap als ik ineens getoeter hoor. Ik sta snel op en pak het mes. Ik ren snel verder richting het getoeter. Ik ren nog even heel hard als ik ineens de weg zie... Ik ben er?! Er stromen tranen over mijn wangen van geluk. Ik zie mensen praten. En ik zie ook de opening van het hek. Ik ben zo erg omgelopen... Ik had wel gelijk er staan bewakers. Er zijn ook honden. Ik besmeur mezelf met wat modder om nog minder op te vallen. Dan begin ik van boom tot boom verder te rennen. Ik houd de weg goed in de gaten maar als het goed is kan niemand me vanaf hier zien. Ik loop steeds sneller maar dan hoor ik plotseling wat geritsel. Ik stop onmiddellijk en klem mijn handen steviger om het mes heen. Ik kijk om me heen maar ik zie niks. Zachtjes loop ik verder weg en na ongeveer 20 minuten zie ik een auto staan. Die is van Finn... Er ontstaat een grijns op mijn gezicht. Ik voel me zo intens gelukkig. Dan zie ik aan de andere kant van de weg Finn zelf staan. Ik begin te grijnzen en ik ren zonder na te denken de weg op. Als ik bij de overkant van de weg aankom spring ik in Finn's armen. Finn begint te grijnzen en zo staan we even te knuffelen. "Ik heb je zo erg gemist." fluister ik in Finn's oor. "Chloe ik jou..." Finn stopt even met praten. Hij laat me los en ik kijk hem verbaasd aan. "Chloe.." sist hij. Er is daar een hond. Ik kijk achter me, maar het is al te laat. De hond begint te blaffen en ineens komen er 6 mannen op me afrennen. "Kom op Chloe!" Finn rent naar zijn auto en springt erin. Ik sta nog steeds stil. Alles staat stil. Dan kom ik ineens terug in de realiteit en ik ren naar Finn toe. De hond rent achter me aan en bijt me in mijn been. Ik begin te gillen. Dit doet zo veel pijn. Ik probeer door te rennen maar ik val op de grond. Finn stapt uit om me te helpen maar de mannen zijn al gearriveerd. "REN FINN REN!" Schreeuw ik naar Finn. Finn rent terug naar de auto en kijkt me vol medelijden aan. "HET SPIJT ME ZO ERG CHLO...!" schreeuwt hij nog terug. Mensen tillen me op mijn voeten en mijn handen worden op mijn rug gebonden. Tranen stromen over mijn wangen als ik Finn weg zie rijden. Ik word weggesleurd en ik probeer me los te wurmen. Ik begin te gillen. "NEEE IK WIL NIET TERUG LAAT ME GAAN." De bewakers sleuren me mee en de tranen stromen over mijn wangen.

Ik word neergegooid voor iemands voeten. Ik kijk omhoog en staar recht in de ogen van Aryline. "Aryline?!" vraag ik verbaasd. "Chloe... Toen ik vroeg of er iets was had je gewoon eerlijk moeten zijn..." zegt ze grijnzend. "Please Aryline ik smeek het je. Laat me gaan. Ik wil niet terug. "Wie heeft iets gezegd over terug gaan..." Ze grijnst nog even en loopt dan weg. Ik begin weer te gillen. "DOE ME DIT NIET AAN... IK VERDIEN DIT NIET." Er komen twee mannen aangelopen en een heeft een injectie in zijn hand. "Neee... nee nee.." zeg ik bang. Ik voel de injectie in mijn arm gaan en voor ik het weet is alles zwart.

Oeeeeh spannend... Hoi allemaal! Ik ben echt zo ontzettend blij met de support op dit boek. Echt I cant! Daarvoor wil ik jullie toch nog even bedanken❤️ En als jullie dit een leuk hoofdstuk vonden laat dan even een Comment☁︎ en Vote🌟 achter! Dat zou ik echt super tof vinden! En sorry dat ik altijd zo laat upload ik ga proberen dit te veranderen!

Ik weet dat er nu altijd een "Volgende keer in trapped." komt. Maar het volgende hoofdstuk wordt zo leuk dat ik er vandaag even niks over ga vertellen...😏

Liefs Zara☾