Ψάχνοντας Την Τελευταία Φλόγα ✔ [ Βιβλίο 1ο ]

Χρειάζεσαι νέο σώμα ! / κεφάλαιο 29ο

ΔΕΝ ΉΘΕΛΕ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΌΛΑ αυτά, ήταν ένα απλό κανονικό κορίτσι και έχασε τα ίδια και περισσότερα από μένα, δεν μου είπε τίποτα, γιατί δεν ξέρει τι πάει να πει ειλικρίνεια, γιατί μεγάλωσε σε ένα ψεύτικο κόσμο, πρέπει να την βρω !

" Ευχαριστώ Ολίμπια " Της χαμογελάω, την αγκαλιάζω και βγαίνω τρέχοντας από το γραφείο.

Εκείνη έχει μείνει ακίνητη, είμαι σίγουρη πως κάτι ήθελε να πει αλλά το μετάνιωσε.

Μόλις βγήκα, είδα τον Ντάμπλντορ να περιμένει υπομονετικά απέξω, χωρίς να βγάζει άχνα, σήκωσε το κεφάλι μονάχα αφού άνοιξε η πόρτα.

" Λοιπόν πήγε καλά ; " Ρωτάει με ένα στοργικό χαμόγελο.

" Καλύτερα από όσο νόμιζα ! " Απαντάω και καβαλάω την κουπαστή της σκάλας για να κατέβω πιο γρήγορα κάτω.

Ενθουσιασμό θέλετε να το πείτε, αδρεναλίνη, χαζομάρα ; Δεν ξέρω, όπως εσείς προτιμάτε, όμως εγώ τρέχω στους διαδρόμους με ένα μονάχα προορισμό.

Να βρω την Τζαζ...

Πρέπει να μιλήσουμε για πολλά θέματα, αλλά πρώτα από όλα πρέπει να μάθει τι είδα στην κιβωτό των στοχασμών, πρέπει να μάθει για το χάρισμα της, απλώς πρέπει...

Είμαι έξω πια από το Χόγκουαρτς και κατηφορίζω προς την άμαξα που μένουν οι Μπομπατόν.

Όμως δεν είναι μέσα, είμαι σίγουρη πως εκείνη δεν είναι μέσα.

Αν την ξέρω όσο καλά πιστεύω ότι το κάνω τώρα θα βρίσκεται στις αρχές του μαύρου δάσους. Θα σκέφτετε αν της αξίζει να μπει μέσα και να χαθεί, ώστε να μην ξανανακατευτεί στην ζωή μου και την κάνει χειρότερη.

Αλλά δεν έφταιγε εκείνη τελικά, δεν έπρεπε να της φωνάξω, να της θυμώσω, να της απαγορεύσω να με βλέπει.

Δεν ήταν δικό της το λάθος, ήταν του μυαλού της, του υπερφυσικού μυαλού της. Εξάλλου η ζωή μου θα χειροτέρευε έτσι και αλλιώς απλώς εκείνη το έκανε λιγάκι πιο εύκολο.

Καλά σιγά όσο είμαστε μαζί όλα μπορούν να φτιάξουν... Σωστά ;

Μόλις φτάνω εκεί την βλέπω, όπως είχα προβλέψει, να στέκεται μπροστά από το τοίχος των δέντρων δίχως να ξέρει αν θέλει να προχωρήσει.