Gecenin bilmem kaçında tavana gözüm dalıyor,
gözümün önünde geçiyor koca mazi.Boş bir tavan olduğuna bakmayın,tüm hayallerimin mimarı o boş tavan.İstemsizce kendimi geçmişime karşı dolduruyorum,bu sefer son,her şey bitti,bir daha ismini bile telaffuz etmeyeceğim diyorum,o kararla uyumak için gözlerime kapatıyorum,uyuyamıyorum.Sessiz ve zifiri karanlık bir odanın içinde uyuyamıyorum.Sonra ezan sesini duyuyorum, az daha zaman araya girdikten sonra havanın aydınlandığını farkedip,bu geceyi de atlattım diye anlamsız bir teselli veriyorum kendime. Uyuyamıyorum bari kahvaltı yapayım diye ekmek almak için sokağa iniyorum,ve o korktuğum şey...
Unutmak istediğim herşey gözümün önünde yaşanmış şeyler,gece kendi kendine söz veren benden eser kalmıyor sonra.Kimi kandırıyorum ki ben unutamayacağım,bir ömür içimde öldürdüğüm o kişinin cesedini içimde kendimle gezdireceğim.
- İbrahim Dalfidan
YOU ARE READING
Söylenmeyen Sözlerim
PoetrySen benim söylenmeyen sözlerim Sen benim unutamadığım ilklerim Sen benim içemediğim son kadeh Uzun yolum, şarkılarım, sevdiğim. -|17062017|- şiir içinde #3
