Chapter Six

13 0 0
                                    

Megan's P.O.V

Dalawang oras na rin ang lumipas simula nang mag start ang mga activities. The facilitators gathered us together near the sea shore and started the activity starting from grade 7 then 8 and 9. At ngayon ay grade 10 na ang susunod.

"Okay grade 10 students please form your lines according to your team!" sigaw ng curriculum governor namin na si Lara Kim

"First line for the grade 10 student council members, next are the curriculum officers, classroom officers, and grade 10 club officers." sigaw rin ni Wendy bilang Head Mayor ng lahat ng classrooms dahil siya ang Mayor ng 1st section.

agad narin naman kaming kumilos at pumunta na sa mga linya namin. diretso lang akong naglakad papunta sa mga co members kong sina Trisha, Maha, Rhea, Kate, Quisha, Tanya, Rey and Ranz.

Luminya na kami according sa position namin kaya naman nasa harap ko si Tanya at nasa likod ko naman si Ranz na adonis namin. Nag ready na kami habang nag bibigay ng instructions sina Lara at Wendy.

"So here's what you have to do. Lahat kayo ay magsusuot ng blind fold maliban nalang sa taong nangunguna sa linya. You have to pass all the obstacles along the way to get your team's flag at the finish line while listening to the instructions and directions ng taong nasa pinakaharap niyo." Lara said.

"This activity is not just about winning kundi dito namin makikita kung kaninong team ang magaling magbigay ng instructions, magaling sumunod sa instructions and most of all kung kaninong team ang may cooperation and trust with each other." sabi naman ni Wendy. napatango naman ang lahat which is a sign na naiintindihan namin kung anong ibig niyang sabihin at nagsimula na rin kaming magsuot ng blind fold.

si trisha ang nasa unahan namin and i'm confident dahil alam kong magaling na leader siya.

"So shall we start? Good luck everyone! In 3! 2! 1! go!" Lara shouted then we already heard Trisha telling us instructions.

"Okay! so our first obstacle contains hard woods. kailangan nating dumapa para makatawid but let's be careful dahil putik ang dadaanan natin. Just hold on to the feet of the person infront of you but make sure na di niyo sila hinihila then follow their movements. we can do this guys! Let's go!"

kahit hirap kami dahil wala kaming makita we tried our best to pass this level, i think malapit na kami dahil sa sinasabi ni Trisha pero hindi na mapigilan ng iba na magreklamo dahil sa mga putik na pumupunta sa mukha nila.

It's becoming to noisy dahil maraming nang nagsisigawan at saktong natapos na namin ang first level kaya nagsalita na ulit si Trisha.

"Good job guys! but next ay kailangan nating dumaan sa mga tires. hold on to the waist of the person infront of you and listen to me dahil sasabihin ko lang kung anong paa na ang igagalaw niyo. Okay? Let's start!"

we readied ourselves and Trisha started saying 'left! right! right! left! right! left! left!' I sensed that our team was doing great dahil dirediretso lang kami nang bigla nalang akong napasigaw dahil sa biglaang pagkatumba namin!

Ranz who was behind me kept saying sorry dahil namali raw siya ng apak at natalisod siya kaya naman nahila niya ako at nahila ko si Tanya.

Damn! my feet hurts! tinanggal ko naman agad ang blind fold ko para tingnan yung paa ko and its turning red! gusto ko pang ipatuloy dahil isang obstacle nalang naman pero hindi na kaya ng mga paa ko. I feel so useless!

agad naman ring nagtakbuhan ang mga ka team namin para tumulong pati na ang mga facilitators. i was too focused on my feet ng biglang may nagsalita.

"Shit! Are you okay!? where does it hurt!?"

tila nabato ako sa kinauupuan ko. i know that voice. that's the voice na laging nagpapalakas ng tibok ng puso ko. it's Ivan.

dahan dahan akong tumingala sa kanya para sabihing okay lang ako kahit hindi naman pero hindi ko mapigilan na mapaluha dahil sa sakit na nararamdaman ko.

Sakit na mas sobra pa sa paa ko.

Sakit na makitang sobrang nag aalala ang taong mahal mo pero hindi sayo kundi sa ibang tao.

Yes, Ivan is worried.

So worried..



for Tanya...



and what's worse? is when he gently lift her up from the ground and turned his back on me while carrying Tanya to fix herself.

Hindi ko na napigilan at napahikbi na ako at nagulat nalang ang iba nang makita akong ganun. Maybe they thought na siguro sobrang sakit nga ng paa ko kaya ako napaiyak ng sobra.

Yeah it hurts. It freakin' hurts people!

and suddenly ay hindi ko na maramdaman ang sakit ng paa ko dahil sa sobrang sakit ng puso ko. I just cried and cried even though people were already trying to help me.

I can't hear nor see anything around me until i felt like i was slowly losing consciousness and then everything turned black.

-----
Thanks for reading!
please vote if you like and comment your thoughts!

XOXO^___^

Played by the Player's Gameحيث تعيش القصص. اكتشف الآن