Played by the Player's Game

Chapter Seven

Megan's P.O.V:

As i opened my eyes, i noticed na nandito na pala ako sa room namin. Maybe my friends brought me back here to rest.

Kagigising ko lang kaya ramdam ko ang sakit sa ulo dahil sa pag iyak at pamamaga ng mga mata ko. Even though its hard ay pinilit kong tumayo.

I searched for my phone and look at the time. Mag fi-five am palang pala. Its a perfect time para pagmasdan ang pagsikat ng araw so i decided to go for a walk on the beach at puntahan yung lugar na nakita ko nung pagdating namin at doon nalang ako maghihintay ng sunrise.

I fixed my hair, washed my face and brushed my teeth before getting my phone at dali dali ng lumabas ng kwarto ng walang ingay para di magising ang mga kasama ko.

I walked silently hanggang sa nakaabot ako sa tabi ng beach then i began picking up shells at nag salita ng mag isa.

"Stop acting like a child Megan! Ugh! Grow up!" sabi ko sa sarili sabay sabunot sa buhok ko.

"Bakit ba kasi affected ka!? Kayo ba? Kayo? Ha!?"

Napatigil ako dahil sa sinabi ko. I do have a point right? Wala akong karapatan na magselos kasi wala namang kami.

Naiinis ako sakanya dahil manhid siya. Naiinis ako kasi di niya man lang ako makita bilang babae. Naiinis ako kasi di niya magawang suklian ang nararamdaman ko.

Pero mas naiinis ako sa sarili ko kasi hinayaan kobg mahulog ako sa isang taong di naman ako kayang saluhin.

Sabi ng iba i had the perfect love but at the wrong time but i don't think so dahil kung tama nga yan, ibig sabihin ba pag maghihintay ako eh darating ang right time?

Yes, i had the perfect love but i will never get the right time. Dahil umpisa pa lang wala ng TIME na binigay ang tadhana para sa aming dalawa.

Sa sobrang pag iisip ko ay di ko namalayan na nandito na ako sa gusto kong puntahan. It feels nice to be here. Mataas na to dito dahil nakikita ko na yung parte ng city pati narin ang dagat at ang papasikat na araw, buti nalang eh may hagdan papunta rito sa taas at di na ako nahirapan.

Masyadong peaceful ang lugar kaya naman medyo gumaan ang pakiramdam ko. May isang puno sa bandang gilid at may katabi na itong bench kaya lumapit ako doon at umupo.

I took pictures and selfies habang naghihintay sa araw, maybe after 15 mins. eh lalabas na siya.

I closed my eyes to relax and to feel the wind nang may presensya akong naramdaman. I chose to remain silent at nagpanggap na di ko siya naramdaman dahil kinakabahan ako lalo nat amoy na amoy ko ang pabango niya.

"Napansin mo rin pala ang lugar na to. Sabagay, masyado itong maganda para di mapansin ng mga tao."

Ivan's P.O.V:

"Napansin mo rin pala ang lugar na to. Sabagay, masyado itong maganda para di mapansin ng mga tao." sabi ko kay Megan na  nasa tabi ko ngayon.

"Hindi ko to napansin dahil lang sa maganda ang lugar, napansin ko to dahil sa unang tingin pa lang ramdam kong parang bahagi ako nito. This place makes me feel like i belong and its comfortable."

i smiled at what she said. She really is the epitome of beauty and brains, idagdag mo pa ang ugali niya. Megan really is the perfect package.

"Hmm, that's nice. Ah, uhm, o-okay na ba ang paa mo?" tanong ko sakanya. Hindi ko man siya natulungan eh nag alala rin naman ako sakanya.

Bakit naman hindi? I would care because after all, it feels like she's my younger sister. She's someone so fragile. Hindi man siya mukhang mahina but i feel like she's someone who needs care and protection.

"Yeah, its perfectly fine. My friends took care of me very well." ramdam ko ang pag lamig ng boses niya. somehow, it made me feel down.

napansin kong papalabas na ang araw kaya napatingin ako kay megan. nakita kong pinikit niya nanaman ang mga mata niya. it made me smile.

Naaalala ko nanaman kanina habang papunta pa lang siya rito. I saw her walking on the beach, parang may dinaramdam siya by the look in her eyes at di niya man lang napansin na sinusundan ko siya.

Hindi ko alam but i was like trapped on a spell nang makita kong sinasayaw ng hangin ang buhok niya at bigla nalang akong sumunod sakanya. She just looked so beautiful.

I felt the sunlight touch my skin and it made me realize.

It was our first sunrise.

Together.

Natuwa ako sa iniisip ko at di ko napigilan na hawiin ang buhok na tumatama sa mukha niya at ilipat ito sa likod ng tenga niya.

"We just had our first sunrise together. Keep safe."

nakangiti kong tugon at tumayo na para umalis. I felt weird all of a sudden but i don't care.

At least i got my very first special sunrise.

------

Megan's P.O.V:

"We just had our first sunrise together. Keep safe."

"We just had our first sunrise together. Keep safe."

"We just had our first sunrise together. Keep safe."

Together.

Together..

Together...

Togeth-

"MEGAN KELLY FERNANDEZ GARCIAAAAAA!!!!!!!"

"AAAYY!!! TOGETHER!!!" gulat kong sagot kay Rexi. Naman eh! kailangan isigaw talaga yung pangalan ko? naman kasi eh!

"Hoy bruhilda ka! Anong together together ka jan!? Aba pwede ba kung galit ka eh ilabas mo sa iba! wag jan sa manok na nasa plato mo! Na first kill na yan, i-dodouble kill mo pa! eh sadista ka rin pala eh!" bulyaw naman ni Jeyoung sa akin kaya napatingin ako sa pagkain ko at binitawan bigla ang kutsara at tinidor.

huhuhu kawawang manok! i'm so sorry please rest in peace! waaah ano ba kasing nangyayari sakin!?

"Meg, look kanina ka pa namin kinakausap pero di ka sumasagot. Nung bumalik ka kanina galing sa labas at nag breakfast tayo eh ganyan ka na, nung nag leadership class kanina sa hall eh tulala ka, hanggang ngayon ba naman na mag lu-lunch na tayo?" medyo asar na na sabi ni Lianne sa akin. Ganun na ba talaga ako ka wala sa sarili ko mula kanina? Kasalanan niya eh!! kasalanan ni ano! ugh!

"Tell us what's wrong. We're your friends. No scratch that. We're your bestfriends. Are we just bestfriends for nothing!?"

"Look guys, sorry okay? wala naman akong problema eh, masyado lang talaga akong na spaced out kasi ang dami kong iniisip pero believe me wala to." nakangiti kong tugon. i'm such a bad friend di ko man lang inisip na nag alala rin sila. Friendship is really something.

"We were just worried lang naman kasi you're not like that when okay ka." -rexi

"Oo nga, halos i-double kill mo na yung manok eh kaya nag aalala na kami. And Rexi, for the last time! stop that conyo thing! UGH!" -Jeyoung

Natawa nalang kaming apat at nagka ayos narin naman. Gusto kong i kwento ang nangyari sakanila pero wag nalang muna. I need to settle things first but i promise to tell it to them pag handa na ako. Now is not yet the time.

Tinapos nalang namin agad ang pagkain at dumiretso na sa hall ng hotel para sa leadership classes. This will be tough dahil sa iniisip ko parin yung kanina.

Who wouldn't okay!? That was just epic and unimaginable! at ugh! kinikilig akooooo! kasi naman eh!

Just.. just... Just damn that TOGETHER word!

--------
Thanks for reading up till here! Please vote and comment if you like. Till next time.

XOXO-G.A.👑