Het komt nooit meer goed..

142

pp Nouhaila

ik maakte me klaar voor school ik liep naar Anouar om te vragen of hij me kon brengen mijn tank is leeg. ik klopte aan maar geen gehoor. zo te zien is hij hier niet geweest zijn bed is nog opgemaakt. ik appe met waar ben je maar geen reactie terug...
ik liep terug naar mijn kamer ik pakte mij tas en en ov en mijn canada goose jas, wat ik aan heb is niet veel bijzonders. mijn donker groene nike tech en zwarte valentino's. bij de bus halte zag ik iemand zitten ik deed mijn capuchon op en ging er naast zitten met mijn oortjes in. tot dat ik voelde dat mijn capuchon van mijn hoofd werd gehaald. ik draaide me om en wou wat zeggen tot dat ik in zijn ogen keek opeens zag ik zo veel verdriet in zijn ogen. zo heb ik hem nog nooit gezien ik zag hem altijd vrolijk en altijd lachen. hij keek me aan met een gebrokenlach ik merkte dat hij zijn gevoelens onderdrukte. ik pakte zijn hand en hield die stevig vast. ik keek hem verward aan.

N: Ramzi? jij met de bus?

hij keek naar de grond en zei niks..

R: ik had ruzie thuis met me vader.. ik heb vannacht niet thuis geslapen.

ik zag dat hij er echt mee zat hartverscheurend..

n: lieverd wat is er gebeurt?.. als je het niet wilt vertellen is dat ook goed maar je moet je problemen niet voor je zelf houden hulp van anderen is niet erg. je hoeft je voor niemand groot te houden en al helemaal niet voor mij als je wilt praten dan ben ik er voor je.
R: jij doet dat ook
N: wat doe ik ook?
R: jij houd ook altijd je problemen voor je zelf je probeert je zelf ook altijd groot te houden Nouhaila zeg nu niet dat ik dat niet moet doen schat.

ik keek even weg.. het klopt! het is waar wat hij zegt..

N: ja, je hebt gelijk maar jij hebt mij geleerd om mijn problemen te delen samen met jou jij bent de gene die er voor me is nu wil ik er voor jou zijn. je kan me vertellen wat er is gebeurt ik zal je helpen of tenminste, ik ga er alles aan doen om je te helpen echt waar.

R: ik zal het je vertellen, gister ging ik weg gewoon met een paar vrienden daar voor hadden mijn vader en ik al een gespannen sfeer als je snapt wat ik bedoel. na dat hij weer thuis is na al die jaren denkt hij dat hij opeens alles kan bepalen terwijl ik het al die tijd ook allemaal zelf heb gedaan.
hij vertelde me dat ik om 8u thuis moest zijn ik ging niet in discussie en zei dat het goed was. maar je weet hoe het gaat als het gezellig is vliegt de tijd voorbij. dus iwajah ik kwam later dan afgesproken het was 3u s'nachts ik parkeerde mijn vespa voor het huis en liep naar binnen. ik zag dat me vader mij zat op te wachten. ik nam plek naast me vader en wilde hem groette maar hij duwde me weg. hij begon te schreeuwen en maakte niet alleen zich zelf boos maar ook ik werd boos. hij schold me uit en riep van alles dingen zoals " jij bent geen echt man" of " jij ben mijn zoon niet meer"
die woorden hadden mij echt, ECHT heel erg geraakt. het enige wat ik dacht was ik ben jou zoon noot geweest.. althans zo heb je mij nooit behandelt.
ik raakte het zat en begon terug te schreeuwen.
" WIE BEN JIJ?!"
"WAAR WAS JIJ AL DIE TIJD DAT IK JE NODIG HAD"
" IK HEB HET AL DIE TIJD ZELF GEDAAN EN WIL JE NU DE BAAS KOMEN SPELEN!"

ergens heb ik wel spijt van wat ik heb gezegd.. het blijft als nog mijn vader. ik zag dat hij alleen maar bozer werd hij gaf me een klap recht in mijn gezicht. ik deed zo erg mijn best he Nouhaila niet normaal het liefst he had ik allang het zelfde terug gedaan ik had hem op dat moment echt wat aan kunnen doen maar ik dacht na. ik pakte mijn sleutels en liep weg naar buiten ik startte mijn vespa. ik wilde weg gaan voor dat het echt uit de hand zou gaan lopen maar hij liet me niet weg gaan. hij duwde me van mijn scooter. ik wilde opstaan om mijn vader tegen te houden maar het was te laat hij duwde mijn vespa kei hardt tegen grond. alles ging kapot letterlijk alles ik gaf hem een laatste blik en zei : " hoe durf jij je zelf een goede vader te noemen" hij pakte me bij me jas en dreigde me wat aan te doen ik lachte hem uit en liep weg....