Patiëntje S.A.S.

Proloog

Lief dagboek,

Nooit gedacht dat de stoere zestienjarige Eva van Dongen nog aan een dagboek zou beginnen. Ik bedoel, vele pogingen tot het schrijven en bijhouden van een dagboek in de jaren hiervoor zijn gigantisch mislukt. Ik was niet tevreden met m'n handschrift waardoor het op iedere pagina veranderde en ik er niet tevreden mee was of  er dagenlang gewoon echt geen tijd voor had en het daarna maar helemaal liet zitten.

Maar ditmaal moest het anders zijn. Onbewust was ik ergens in gezakt. Te diep om er zelf uit te kunnen komen, maar te ondiep om hulp te vragen om eruit te komen. Ik wou alles behalve zwak overkomen.

Ooit hoorde ik dat voor sommige schrijven een manier van verwerken was. Maar moest ik alles geloven wat er gezegd werd? Goed, het was het proberen waard. Minder konden we er niet van worden en als dit dan toch vreemd zou zijn: buiten jou en mij is er niemand die dit boekje vol levensechte geheimen en problemen te lezen zou krijgen. Ben je een indringer en al op dit punt beland? Stop dan nu! Ik weet dat ik je niet kan stoppen, maar ieder mens heeft toch wel een beetje recht op privacy? 

Toch doorgelezen? Welkom dan in mijn wereld vol geheimen. Weet dat als je iets leest je het daarna nooit meer kan vergeten.

Laat ik voor de rest maar meteen met de deur in huis vallen. Ik heb SAS, wat staat voor " Sociale Angst Stoornis ". Ik weet dat er mensen zijn die nu al denken dat hun het ook hebben of dat ik gewoon verlegen ben. Eerlijk is eerlijk: je kan er niet over oordelen. Iedereen vecht voor en om zijn eigen verhaal. Dit is mijn verhaal, niet te vergelijken met het jouwe. Al zou je het hebben zouden onze klachten anders zijn. We zouden stress ervaren in verschillende sociale omstandigheden. Maar natuurlijk wist je dit al, want 'jij hebt het ook'

Sorry als ik bot overkom, zo ben ik namelijk niet. Leer me kennen en lees maar verder in mijn wereld vol geheimen. Je weet nu toch al teveel.

Eva.