Maske 2

1. BÖLÜM

Merhabalar herkese umarım çok seversiniz ve beklediğiniz gibi bir kitap çıkar.

İlk bölümü olduğundan çok az oldu bir nevi tanıtım gibi.

Sonunda yorumlarınızı çok merak ediyorum.

Keyifli okumalar....

Karanlık etrafımı ve kalbimi ele geçirmiş bir şekilde birinin kalbini sökmüş elimde tutuyordum. Kim olduğunu ve ya neden beni öldürmek istediğini bilmiyordum.Kim olduğumu ya da neden öldürmek istediğimi de bilmiyordum.Artık umurumda bile değildi. Bazı şeyleri çoktan unuttum ve bu da basit,gereksiz, bazı şeylerden biriydi.

İlk satırlarımın nasıl başladığını hatırlamaya çalıştım...

İsmim Rüzgar 15 yaşındayım. Mavi gözlerim kahverengi saçlarım var. Annem ve 3 kız kardeşimle yaşıyorum. Ben sonuncu çoçuğum. Babamı sorarsanız benim yüzümden evden gitti ve annemle boşandılar. Hepsinin suçlusu benim. Çünkü babam hep erkek evlat istemişti. Beni de erkek sanmıştılar ama kız olmuştum. Bu yüzden babam annemden boşandı. Annem ve ablalarım beni bu yüzden hiç sevmediler.

Hepsi benden nefret ediyorlar. Babamın gitmesinin tek suçlusu bendim. Annemden ve ablalarımdan asla sevgi görmedim. Bu yıl liseye gidecektim ama annem beni okuldan alıp eve para getirmek için işe gönderdi. İtiraz etmiştim, yalvarmıştım sonu dayakla bitti. Bedenimin her köşesinde bir çizik yada morluk var. Ben bir şeye itiraz edince ya ablamlar ya da annem beni döver.

Sabah saat 5'te uyanıp iki eve temizliğe gidiyorum. Saat sekizden akşam ona kadar da markette çalışıyorum. Kimseyle konuşmuyor ve hiç gülmüyorum. Gülümsemem çoktan solmuştu.

Bunlar aklıma gelince gülümsedim. O masum kız şimdi nerede acaba? Yeni ben sizce nasıl şimdi...

İsmim Rüzgar Ateş...

Kaç yaşında olduğumu unuttum. Geçen saniyeleri, dakikaları, saatleri, günleri hatta yılları unuttum. Buz gibi bakan gözlerim, sürekli kana bulanan saçlarım var. Yalnız yaşıyorum. İlk ve son başarılı deneyim. Ailemi sorarsanız, hepsinin öldüğünü hayal meyal hatırlıyorum. Hepsinin suçlusu benim. Çünkü hep erkek evlat isteyenlerin erkek gibi kızları olur. O yüzden ailem şimdi ölü. Kimseyi sevmiyorum ve kimseden sevgi beklemiyorum..

Herkes benden nefret ediyor...

Çünkü daha kimse beni alt edemedi. Ailemden sevgi göremezken, başka birinden sevgi beklemem... İmkansız bir şey. Normal kızlar gibi üniversiteye gitmem gerekirken, her gece bir kafes dövüşündeyim. İtiraz etmiyorum, aksine zevk alıyorum.

Bedenimde bir cizik ve ya bir morluk yok. Artık dövülmüyorum...Öldürüyorum!.

Biri benim lafıma itiraz edince.... O biri artık yaşamıyor demektir.

Sabah saat 5 te uyanıp plan yaparım. Temizleyeceğim kişilerin planların..
Bu durumları kimseyle konuşmuyorum. Hatta konuşacağım kimse yok.
Gülümsemek mi? Gülümsemem çoktan solmuştu...

Çünkü ben Maske'yim!