Until We Meet Again | COMPLETED

Chapter TwentyFour

Chelsie's POV

Natapos na kaming mag bake ni Cindrix, and we are here now nakaupo sa couch at nanunuod kami ng Hollywood movie. While we are watching, syempre kumakain kami ng cupcakes. Hihi. And grabe!  Sobrang sarap ng ginawa niya. Ibang klase talaga tong mapapangasawa ko.

" Baby? " Out of the blue na tawag niya sakin.

" Yes baby? "

Every time he called me baby and I called him that too. Hindi ko maiwasan ang hindi mamula. Kasi naman. Bakit kasi nakakakilig ang word nayun?  HAHA!

" Hindi mo ba na mimiss yung mommy mo? "

Napatigil ako saglit sa pagkain ko ng cupcakes at tila nawala yung focus ko sa pinapanuod ko sa tanong niya. I don't know why, but nakaramdam ako ng inis sa tanong nayun. Dahil naaalala ko yung panahong iniwan ako ni mommy. That was a nightmare for me.

" Look! Baby! Ang pogi nung bida oh. Hihi! " Pag'iiba ko ng usupan.

Ayokong pag'usapan ang tungkol sa magaling kong ina. Urgh! Naiinis ako!  Because until now, the pain still here in my heart!

" Baby. " Cindrix hold my hand.
" Don't change the --- "

" Please?  Wag na nating pag'usapan ang tungkol dun. "

" Okay. Its feels like you are still mad at your mom. But baby, I think it's time for you to forgive her. Remember?  Galit din ako nun sa daddy ko, pero sabi mo he's still my dad. Kahit anong mangyari, he's still my dad. Same with you. What ever happens she's still your mom. "

Hindi ako nagreact sa sinabi ni Cindrix. Yes he's right. Matagal na panahon nang nakalipas since na iniwan ako ni mommy. Pinilit kong patawarin siya, pero bakit ang hirap?  Nandito parin yung sakit na iniwan nila sa akin ni dad. At hindi ko alam kung mawawala paba ang sakit na dinulot nila or hindi.

Mas nauna pang bumalik si Cindrix keysa sa kanila eh. Haha!  Patunay lang na, hindi nila ako mahal. Tanging si Cindrix lang ang nagmamahal sakin ng tunay.

~*~

Fast Forward 

I was lying' here in my bed at iniisip ko parin ang sinabi sa akin ni Cindrix kanina. Sighed ** Aaminin kong namimiss ko nga si Mommy. And it hurts. Ang sakit lang dahil hindi niya ako binalikan. Siguro nga, hindi ako mahalaga sa kanya. Kasi for sure kay daddy, wala na akong halaga dun. Baka nga kinalimutan na ako ni mommy at may ibang pamilya na siya. Kaya hindi na ako umaasang babalik pa siya.

Napabuntong hininga ako.

Kinuha ko yung picture namin ni mommy na nakatago sa drawer ko. Pinagmasdan ko ito. Hindi ko naman napigilan ang sarili ko na hindi mapaluha. Sobrang sakit noon na nawala si Cindrix sakin. Pero mas dobleng sakit ang naramdaman ko nung iniwan ako ni mommy. At kahit na ilang taon na ang nakalilipas, hindi parin mawala ang sakit nayun. Hindi parin mawala sa utak ko  ang tanong na BAKIT! 

BAKIT iniwan niya ako.

Itinabi ko yung picture naming dalawa. I wiped my tears.

Move on Chelsie... Its time for you to move on...

Hindi na siya babalik pa.. Kahit kailan.

Ok na ako sa piling ni Cindrix. Masaya na ako.

" Don't ever come back mom. "

I whisper to myself.