Uzun zamandır ortalıklarda görünmediğini için üzgünüm. Yeni bölüm umarım beklediğinize değmiştir. En azından öyle umuyorum.
Multimedyada bölümü okurken size tavsiye edeceğim bir müzik var. Ortalara doğru size ikinci bir müzik armağan edeceğim.
Kendinize iyi bakın. Yorum atmayı ve oy vermeyi unutmayın. 🖤
***
"Yüsra!"
Gecenin karanlığında ormanın yollarında tek başıma yürürken ne yapmaya çalıştığımı bilmiyordum.Tek bir amacım vardı.Malik'ten uzak durmak.
"Buraya gel sakince konuşalım."
Dakikalarca gözlerimden yaş geliyor olmasına rağmen bir kez daha kollarım ile göz yaşlarımı sildim ve burnumu çekerek güçsüz adımlarımla ondan uzaklaşmaya çalıştım.Benimle konuşmanın sırası değildi.
Yüzümü birkaç saat önce yaşadığım şeylerle buruştururken içimde biryerlerde duran ateş,o gidince daha çok körüklenmişti.Derin bir nefes aldım ve boğazımdan acı bir haykırışın çıkmasına engel olamadım.Çığlık atmaya,içimdeki yangını söndürecek huzura ihtiyacım vardı.
"Bana bak!"
Bileğimden sertçe tutup beni kendine çeviren Malik,öfkemi denemek istiyormuş gibi nefes nefese bana bakarken büyük ve acı dolu bir çığlığı yüzüne haykırdım.Öfkem yüzeye çıkmış ama bedenimdeki acı onu silikleştiriyordu."Uzak dur benden!"dedim bütün dengemi alt üst eden sesimle.O bana yaklaştıkça acı çekiyordum.Bunu anlamıyor muydu?
Onunla konuştuğum her saniye değer verdiğim insanları kaybediyordum.Benim asıl cehennemim oydu ve ben onun şeytanı olmak istemiyordum.
Mert beni özgür bırakmıştı.Özgürlüğümün onun yanında yattığını bilmesine rağmen,ruhumun ona doğru çekiliyor olmasına rağmen, benim diğer yarımın o olmasına rağmen beni kendinden uzaklaştırmayı seçmiş ve kendi alanından kovmuştu.Beni terk etmişti.Ve bunu hak ettiğimi bildikçe kafayı yiyecekmişim gibi hissediyordum.
"Bak.Bu saatte tek başına gitmemen gerekiyor.Buralar tehlikeli.Seni evine bırakmama izin ver."
Islak kirpiklerim onu net göremiyor olsada bundan hoşnuttum.Hiçbir zerresini sevmiyordum.Mert haklıydı.Sevdiğim çocuğun düşmanı ile arkadaş olamazdım.Arabasına binemezdim. Ona sarılamazdım.Ama lanet olsun ki hepsini yapmıştım.
Kolumu sertçe ondan çektim ve "Siktir git!"diyerek bağırdım.Göğsüm inip kalkıyor,belimdeki dikişler attığım adımı bana haram kılacak derecede sızlıyorlardı.Bedenimin içinde dolaşan öldürücü kelimeler bu kadar tazeyken,yanımda olmamalıydı.
Yüzümü sonu bitmeyen topraklı yola odaklarken,burnumu ekşittim.Mert'i kaybetmiştim.Onun kokusunu,gözlerini ve güvenini kaybetmiştim. Onun imkansız sevgisini kaybetmiştim.Diğer arkadaşlarımın sevgisini kaybetmiştim.Melih'in Görkem'in Kıvanç abinin güvenini kırmıştım.Bora ve Rıdvan'ın bana yaptığı abiliklerini kaybetmiştim.
Malik ile konuştuğum her saniye onları kaybetmeye boyun eğiyordum ve bu akıl almaz derecede sabrımı zorluyordu.
Omzumun arkasından yavaş adımlarla yürürken gözlerinin üzerimde olduğunu bildiğim Malik,ona sert çıkmamı umursamadan peşimden gelmeye devam ediyordu.Gölgesinin hemen benim gölgemin yanındaki varlığını fark ediyordum.
