Demi Jackson

Hoofdstuk 4

Beetje kort... Sorry

4.

Ik drukte op het knopje toen ik mijn tas had. Percy, Percy. Ik voelde de grond onder mijn voeten verdwijnen. Percy. Toen de grond er weer was bevond ik me op een modderige plek met veel rotsen. Ik hoorde een brul. Een stukje verder op waren Percy, Annabeth en Grover met een cycloop aan het vechten. De cycloop pakte Grover op en veranderde hem in een vlammenzuil. Annabeths mes lag een paar meter veder op, op de grond. Ik pakte het mes en trok de aandacht van de cycloop voordat hij Percy te pakken kon krijgen. Ik gooide het mes recht in zijn oog. Hij verging tot stof.

Percy en Annabeth keken van mij naar het hoopje cyclonen as. Ik voelde me schuldig over Grover en vroeg me af of ik ook naar de onderwereld kon met deze ketting. “Grover…” zei Percy. “Ja ja, ik haal hem terug.” Zei ik en zonder op antwoord te wachten drukte ik op het knopje.

Onderwereld, Hades, Grover. Onderwereld, Hades, Grover. Ik werd weer opgetild Onderwereld, Hades, Grover. En daar was de grond weer. Ik was in de troonzaal van Hades paleis. Grover zat vast geketend aan de muur en Hades zat op zijn troon. Het was zomer dus Persephone was er niet. Hades keek me aan en zei: “Ik ontvoerde Grover om Percy hier heen te lokken, maar ik had niet verwacht dat hij een of andere gestoorde gek zou sturen om zijn klusjes op te knappen.” Ik haalde diep adem en zei: “Ik ben niet ‘een of andere gestoorde gek’ en ik heb een deal. Ik ruil mezelf voor Grover.” Hij bekeek me van top tot teen. “Wat heb ik aan jouw meer dan aan Grover?” vroeg hij. “Grover en Percy hebben ruzie dus ik denk niet dat Percy ook maar een vinger gaat uitsteken om hem te helpen.” Zoog ik uit mijn duim. En waarschijnlijk kan ik heel goed liegen want Hades geloofde me meteen. “Deal” zei hij. “Zweer het op de Styx” Ik vertrouwde hem voor geen meter. Hij zwoor het toch en toverde Grovers ketens los. Ik gaf Grover snel de ketting voor ik me zou bedenken en legde hem uit hoe hij werkte. Grover wilde niet, maar toen ik vertelde dat ik de achterblijver was geloofde hij me. Hij verdween en Hades schreeuwde naar een van zijn Skeletten: gooi haar in een kerker!” En daar bleef ik, niet voor altijd, maar het kwam in de buurt. Voor mijn gevoel…