✔ 7 kroków | Haikyuu!! x Reader

Kozume Kenma (3) ~ Tajemnica Seiko. ✔

Kozume Kenma (3) ~ Tajemnica Seiko. ✔

Ostatnia rozmowa z Seiko zapadła ci w pamięci. Nie wiedziałaś co o tym wszystkim myśleć.

Jedno było pewne — lubiłaś Kenmę. Bardzo. Seiko jednak była twoją pierwszą przyjaciółką i jej szczęście jest dla ciebie równie ważne.

Westchnęłaś cicho poprawiając ubranie i pakując karmę dla kotów do torby. Słysząc pukanie do drzwi, pobiegłaś je otworzyć.

— Dzień dobry <twoje Imię>! — przywitała się Seiko.

— Wszystko w porządku? — zapytałaś zaniepokojona.

Dziewczyna wydawała się bardzo zdenerwowana. Nerwowo się uśmiechała, a na jej czole widniało kilka kropel potu.

— Tak. Chodźmy już. Kenma na nas czeka.

Lekko martwiąc się o przyjaciółkę założyłaś torbę na ramię po czym obie ruszyłyście na miejsce umówionego spotkania. Kozume już tam był.

Trzymał na kolanach czarnego kotka, który gdy tylko cię zobaczył zaczął wyrywać się w twoją stronę.

Z radością przytuliłaś do siebie zwierzaka i wpatrywałaś się w jego błękitne oczy.

— On naprawdę cię lubi — powiedział Kenma.

— Może nadasz mu jakieś imię? — dodała Seiko.

Zastanawiałaś się przez chwilę.

— Może Kiboo*?

— Ładnie — mruknął Kozume, karmiąc pozostałe koty.

Po wspólnej pracy wszystkie zwierzaki były najedzone.

— Zbierajmy się. Za chwilę będzie padać — powiedziałaś, wpatrując się w grupę ciemnych chmur, które zbierały się nad wami.

Reszta tylko ci przytaknęła. Kenma i Seiko szli przodem, a ty wlokłaś się za nimi. Rozejrzałaś się dookoła i podziwiałaś piękno miasta.

Z jednej strony chciałaś porozmawiać z chłopakiem, a z drugiej nie chciałaś przerywać jego rozmowy z Seiko.

Nagle ich głosy ucichły. Zdziwiona podniosłaś wzrok by zobaczyć niecodzienną scenę — Seiko całującą Kenmę.

Nawet nie zauważyłaś gdy w popłochu zaczęłaś biec w przeciwnym kierunku. Nogi same cię niosły. Słyszałaś za sobą nawoływania, ale nie zwracałaś na nie większej uwagi.

Wbiegłaś do pierwszej lepszej furtki myśląc tylko o zgubieniu pary przyjaciół. Oparłaś dłonie na kolanach i starałaś się uspokoić oszalałe serce.

— <Twoje Imię>?

Podskoczyłaś na dźwięk swojego imienia.

— Co tu robisz? — zapytał nie kto inny jak Haruka. — Nie miałaś karmić kotów? I dlaczego płaczesz?

— Płaczę? — zdziwiona dotknęłaś swoich policzków. Były mokre.

— Czyżby chodziło o Kenmę? — zapytał krzyżując ramiona na piersi.

— Skąd wiesz? — zapytałaś.

— Hej! Wiem, że jestem głupi ale... — spojrzał na ciebie wyczekująco.

Milczałaś.

— "Nie Haru nie jesteś głupi" — piszczał próbując imitować twój głos.

— O-oh przepraszam! — pisnęłaś.

— Nieważne. Jestem twoim przyjacielem, prawda? Kenma i Seiko też nimi są, więc po prostu porozmawiaj z nimi szczerze i przestań uciekać — uśmiechnął się dumnie ze swojego wywodu. — Gdzie kucharek sześć tam nie ma co jeść! — dodał.