Ethan's POV
Di ko naintindihan yung naramdaman ko nung nakita kong umiiyak si Denise kaya hinila ko sya.
"Baliw ka ba ha?"tanong ko sa kanya.
"Alam mong nasasaktan ka na ayaw mo pa rin syang kalimutan"dagdag ko pa.
"A-anong s-sinasabi mo?"tanong nya habang nagpupunas ng luha nya.
"Hay di ka makaintindi noh"di ko na mapigilang yakapin sya para mapagaan ang loob nya kasi alam kong mabigat sa dibdib na makaman mong may mahal na yung taong mahal na mahal mo.
"Sige iiyak mo lang"sabi ko sabay himas sa likod nya.
Umiyak sya ng umiyak hanggang mahimasmasan sya.Grabe pala sya umiyak parang babaha na dito sa hallway eh.
"Minsan kasi kailangan mong magsakripisyo para lang mapasaya yung taomg mahal mo"minsan lang ako humugit ng ganto ah.
Umiiyak parin sya.Parang kumambot yung puso ko ng makita kon umiiyak sya saka parang naaawa ako sa kanya.
"Ok ka na ba?"teka concern ba ako sa kanya??
"Ah hhehehehe sorry nabasa pa damit mo"
"Okay lang"sabi ko.
"Tara samahan moko"sabi ko sabay hila sa kanya.
"O-oy saan ba tayo p-punta??"tanong nya.
"Just a secret"
"Hayss sige na nga"
Hanggang makarating kami ng kotse nakapout pa rin sya.
"HAHAHAAHHAHAAHHAHAHA"nakakatawa yung itsura nya.
"Anong problema mo?"tanong nya.
"Ah hahaa wala hahH"shet nakakatawa sya.Pano ba naman kasi may mga dahon sa buhok nya tapos may sanga pa bakit di nya yon naramdaman.
Tinanggal ko yung nasa ulo nya at sumakay na sa kotse.
Pupunta lang kami sa isang chocolate store.
"Anong ginagawa natin dito?"tanong nya.
"Bibili"sabi ko.
Alam ko naman kasing chocolate lover tong panget na toh.
