Neighbor//Im Changkyun

0.4

Acaba Chae Rimlerle birlikte mi gitseydim? Ama iyi bir arkadaş da bunu yapardı, boşver Min Yun. Birazdan yürüyüşe çıkarsın.

Min Yun kendi halinde konuşurken çöpleri poşete doldurdu ve tabakları da attı. Plastik tabak aldıkları için mutluydu. Sevdiği grubun son çıkan şarkısı çalmaya başlayınca sevinmişti. İçinden eşlik ederken omzuna bir şey dokununca korkuyla sıçradı. Sırtını çarptığındaysa refleks olarak arkasını dönmüştü.

Şaşkınlıkla ona bakan yüzü çok yakından görünce duraksadı. İlk defa kısa olduğu için sevinmişti, yanağı Changkyun'un dudaklarına hafif değince geriledi. Şaşkınlıkla onun da gözleri açılmıştı. Eli ayağına dolanmıştı ve kulağındaki kulaklıkları hızla çekti. Kendisi de bir iki adım gerilemişti ama bu sırada arkasındaki masaya çarpmıştı.

Changkyun ilk başta düşeceğini sanıp kolundan tutmuştu. Sonra ikisi de aynı anda geri çekilmişlerdi.

"Ah, özür dilerim, kulaklık taktığını görmemiştim."

Min Yun sorun değil anlamında elini salladı ve hafif gülümsedi. Kıpkırmızı olduğuna emindi. Sanırım lanetlendim. Utançtan ölmezsem iyidir.

"Ah, sorun değil... Ben şu çöpleri atsam iyi olacak."

Masanın üstündeki poşetleri işaret ederken hızla eline aldı.

"Sen.. Bir şey mi diyecektin?"

Changkyun ensesini kaşırken önemli bir şey yok anlamında başını salladı.

"Yok.. Sadece yardım için... Çoktan bitirmişsin zaten."

"Evet sorun yok. Teşekkürler."

Min Yun hızla arkasına döndü ve gözüne en uzak çöp kutusunu kestirdi. Uzaklaşmaya başlayınca kendi kendine söylenmeye başladı.

"O kadar korkacak ne vardı! Alt tarafı omzuna dokundu çocuk! Bir daha yüzüne nasıl bakacağım şimdi..."

Çöpü hızla attıktan sonra gezmeye karar verdi. Belki kendisi için güzel bir yer bulabilirdi.

°°°

Geri dönüş yolu arabada çalan şarkı eşliğinde bitmişti. Chae Rim de bir hayli sessiz görünüyordu ve Min Yun soru sormamak için kendisini zor tutuyordu. Ayrıca neredeyse tüm piknik alanını dolanmıştı, bu yüzden çok yorulmuştu.

İki taraf da vedalaşarak evlerine dağıldı.

Kapıyı kapatır kapatmaz Min Yun Chae Rim'i durdurup ne olduğunu sormuştu. Chae Rim elindeki poşetlerle iç geçirip koltuğa oturmuştu.

"Hoseok ile.. tuhaf gibi."

"Ne? Neden öyle diyorsun ki?"

Asık yüzü bir anda neşelenmişti. Min Yun ne olduğunu hala kavrayamamıştı.

"Çünkü çoktan bana karşı bir şeyler hissettiğini söyledi. Yani teknik olarak sevgililik ile ilgili bir şey olmasa da aramızda, benden hoşlandığını artık biliyorum!!!"

Sevinçle bağırarak yerinde zıplayan Chae Rim'e karşılık Min Yun ufak bir şok geçirmişti. Chae Rim'in gerçekten üzüldüğüni düşününce korkmuştu. Sinirle kaşlarını çattı ve sevinçten zıplayan Chae Rim'in koluna vurdu.

"Aah! Ne yapıyorsun?!"

"Hem pikniğin, hem de beni kandırmanın acısını çıkarıyorum."

Ama bu tek vuruş ona yetmişti. Kalkıp sevinçle Chae Rim'e sarıldı.
"Çok sevindiim! İyiki sizi yalnız bırakmışım. Bana dua edin siz."