my brothers best friend #AI

.2.

Lucy p.o.v:

Na 8 jaar zijn we nog altijd best friends.
Cal is closer met hun dan ik ben, dat gevoel heb ik toch.
Maar dat maakt me niet uit.
De voorbije jaren is er niet zo veel veranderd tussen ons.

Ik heb Luke enkel een keer gefriendzoned.
Hij is gewoon men type niet.

De laatste maanden zijn we super vaak samen.
We hebben straks weer afgesproken.
Vandaag zijn we 8 jaar bevriend, vandaag worden Calum en ik ook 16 dus houden we een sweet 16 party met de groep .
Ash wil dat ik hem leer piano spelen.
Ze hebben me eigenlijk nog nooit muziek horen spelen of zingen.
Ik schaam me eigenlijk tegen over hun.

Ik ben samen met Calum op weg naar het park.
Daar zitten ze dan op ons te wachten met een picknick mand.

"Hi" gil ik en ik loop op hun.
"Blij dat je 16 bent." zegt Ashton.
Ik knik en geef hem een knuffel.
"Colorhead!!" gil ik als ik op Michael spring.
"Luce, je plet me." zegt hij.
"Sorry." zeg ik lachend.
Ik ga naast Luke zitten en geef hem een kusje op zijn wang.
Hij geeft me een knuffel en drukt een kus op mijn haar.
Hij blijft met zijn lipringetje aan mijn lange donker bruine krullen hangen.
We lachen en roepen dan Calum om ons los te maken.
Calum geeft iedereen een man hug en gaat ook op het gras zitten.
"Wat zit er in de mand?" vraagt Calum nieuwsgierig.
"PIZZA!!" gilt Michael.
We beginnen allemaal te lachen en eten onze pizza op.

"Deze pizza is echt perfect. Wie heeft die gemaakt." zeg ik.
"Ash."  zegt Michael.
"Ok, eens ik meerderjarig ben trouw ik met je pizza." zeg ik lachend.
"Michael... ik denk dat je echtgenoot vreemd gaat." zegt Ashton lachend.
We beginnen allemaal heel luid te lachen waardoor iedereen naar ons kijkt.
"Oops" zegt Luke.
Uit het niets trekken Calum en Michael mijn schoenen uit.
Ze zijn soms zo kinderachtig.
Luke ruimt alles op en neemt alles in zijn handen.
Ik ga op Ashton's rug en samen lopen we achter Michael en Calum aan.
"Mikey... geef mijn schoen."
Ik zie hem nee schudden.
"Calum, ik ga je vermoorden als je mijn schoen niet geeft."
Het enige wat ik als antwoord krijg is een droog lachje.
Typisch Calum.
•••
We zijn thuis aan gekomen.
Ik geef mijn sleutel aan Ashton.
Hij maakt de deur open en zet me op de drempel.
Hij veegt een plukje haar uit mijn gezicht.
Ik geef hem een knuffel.
Hij draait zich om en stapt naar zijn eigen huis.
Ik sluit de deur en loop naar de kamer van Calum.
Ik spring op hem langs achter en begin hem te kietelen.
"Luce, stop... please ik doe alles wat je wilt." Piept hij.
Ik laat hem los en en kijk hem aan.
"Waar zijn mijn schoenen?"
"In mijn kledingkast." Zegt Calum.
Ik haal ze uit de kast en ga naar mijn eigen kamer.

Ik loop naar mijn piano en begin te spelen.
Ik hoor de deur van mijn kamer open gaan.
Michael staat met een open mond te kijken.
Ik kijk verlegen naar de grond.
"Dat was prachtig. Welk nummer was je aan het spelen?Ik heb het nog nooit eerder gehoord." zegt hij.
"Ik heb het zelf geschreven maar het is nog niet af. Ik zal je het laten weten wanneer het af is." zeg ik.
"Ok, je hebt echt een mooie stem je moet vaker komen zingen met ons. Je stem zou echt prachtig klinken in combinatie met die van Calum of van Ashton." zegt hij met een glimlach.
Ik glimlach zacht en neem mijn telefoon omdat iemand me belt.
Michael verlaat de kamer en sluit de deur achter zich.
"Hallo"
"Waarom bel je me!"
"Laat me gerust ik wil het niet weten!"

Calum p.o.v:
Ik ben samen met Michael aan het gamen.
Ik hoor dat Lucy aan het roepen is tegen iemand.
Ik sta op en ga naar haar deur.
Ik klop zacht aan en duw de deur voorzichtig open.
Ze staat met haar rug naar de deur gedraaid, dus kan ik niet zien of ze huilt.
Ik ga terug naar mijn kamer.
"Cal, ik ga naar huis mijn moeder heeft eten gemaakt." zegt Michael.
"Bye Mikey."
Hij loopt naar buiten.
Het is terug stil in Lucy's kamer.
Er wordt op mijn deur geklopt.
"Binnen"
"Hey, Cal. Mama vraagt of je naar beneden komt. Het eten is klaar." zegt Lucy.
Ik zie aan haar ogen dat ze gehuild heeft.

"Ik kom direct."
Ze knikt en ik hoor dat ze de trap af loopt.
Ik zet mijn tv uit en loop naar beneden.
Ik ga naast Lucy zitten.
Het is redelijk stil aan tafel.
Mijn ouders gaan naar hun kamer om samen een film te kijken.
"Luce, met wie was je daarnet aan het bellen."
"Gewoon, met iemand." zegt ze.
"Hebben jullie ruzie?"
"Nee."
"Dus je praat met iedereen zo aan de telefoon."
"Nee, ik zeg toch het was gewoon iemand en we hebben geen ruzie." Snikt ze.
"Is het James?"
Ze begint zacht te huilen.
Ik trek haar in een knuffel en wrijf met mijn hand over haar rug.
"Wat heeft hij gedaan?"
"Laat het Cal. Het is niet erg." snikt ze.
"Als hij je iets aandoet vermoord ik hem."
"Cal, laat het."
Ik knik.
We ruimen samen de tafel af en naar onze eigen kamers.