my brothers best friend #AI

.5.

Calum p.o.v:
De jongens zijn net weg.
"Calum, Lucy naar beneden... nu!" roept mijn vader.
Samen met Lucy loop ik naar beneden.
Mijn vader knikt naar de zetel.
We gaan zitten en kijken hem aan.
"Wat is er op school gebeurd?" roept hij boos.
"Euhm..."
"Calum en ik waren aan het praten en toen werd de leerkracht boos." zegt Lucy.
"Jah...euh dat was er gebeurd."
"CALUM THOMAS HOOD Ik weet dat je liegt!" roept mijn vader.
Volgens mij is hij echt boos, hij gebruikt anders nooit mijn volledige naam.
"IK HEB NIKS GEDAAN!" roep ik terug.
"Dus je hebt toevallig niet James Jonson neergeslagen."
Lucy kijkt me teleurgesteld aan.
"Hij is gewoon een vuile rat. Hij verdiende het!" roep ik.
"Calum je weet niet eens waar het over gaat!" roept ze voor ze naar boven wil lopen.
"LUCY MADDY HOOD hier blijven!" brult hij weer en trekt haar terug.
Ze kijkt pijnlijk naar haar pols.
"Jullie krijgen alle twee 2 weken huisarrest. En er wordt niet meer afgesproken met de emo's" zegt hij vastberaden.
"HET ZIJN GEEN EMO'S!" roept Lucy.
"LUCY IK KAN ER NOG ALTIJD 2 MAANDEN VAN MAKEN!" roept mijn vader.
Ze mompelt nog iets onverstaanbaars.
"EN NU ALLE 2 NAAR JE KAMER." roept hij.
"En eten dan" vraag ik.
"Vergeet het." zegt hij.

Ik ga naar boven en doe mijn kamer op slot.

Lucy p.o.v:
Ik loop mijn kamer in en laat me tegen de deur naar beneden glijden.
Wat voor straffen geeft hij eigenlijk.

In mijn ooghoek zie ik Ashton's sweater op de grond liggen.
Hij heeft hem waarschijnlijk uitgetrokken toen ik achter de piano zat.
Ik kruip er naartoe en neem hem bij me.
Ik besluit om hem niet te bellen anders moet ik straks ook nog mijn telefoon afgeven.
Als ik op mijn bed ga liggen doe ik de deur op slot.

Ik krijg een aantal berichtjes van Ashton. (Zie media).

Even na de berichten van Ashton wordt er aan gebeld.

Ashton p.o.v:
Ik druk op de deurbel.
Hopelijk komt ze snel de deur open maken.
Ik wacht even en dan gaat de deur open.
Daar staat haar vader.
Waarschijnlijk is hij net boos geworden, want zijn hoofd is redelijk rood.
"Hallo meneer Hood ik euh... kom voor Lucy."
"Je kan beter vertrekken ze heeft geen zin om met je te spreken." zegt hij licht geïrriteerd.
"Ik moet haar spreken. Het is belangrijk."
"LUCY, NU NAAR BENEDEN!" roept hij.
Even later komt ze in een onesie naar beneden. Haar lange donkerbruine krullen hangen slordig over haar schouders.

"Hey Ash... wat doe je hier?"
Aan het geluid van haar stem kan ik afleiden dat ze gehuild heeft.
"Is alles ok?"
Ze knikt.
Ik kijk haar met een bezorgde blik aan
"Niet nu Ashton." zegt ze.
Met die woorden loopt ze terug naar boven.
Wanneer ik achter haar aan wil lopen voel ik een hand tegen mijn borstkas.
"Sorry, Emo's horen hier niet thuis." zegt hij.
Ik besluit om er niet op in te gaan en ga terug naar huis.