My Hero || JustRonaldd✔

~8. Ga weg!~

POV Ronald
Langzaam loop ik naar de deur en bel aan. Een vrouw met grote wallen onder haar ogen doet open. "Hallo, wat komt u hier doen?" Vraagt ze moe maar ook verbaasd. "Ik kom hier voor Alyssa." Dan kijkt ze me nog meer verbaasd aan. "Ben jij niet ene Ronald? Alyssa heeft het vaak over je gehad dan." Ik knik. De vrouw, die waarschijnlijk de moeder is, doet een stap opzij. "Kom binnen." Zegt ze en ik loop naar binnen. "Doe je jas uit. Wil je wat te drinken?" Vraagt ze met een glimlach. "Ik wil u alleen wat vragen." Zeg ik snel. De moeder knikt en loopt voor me uit naar wat waarschijnlijk de woonkamer is. Ze gaat op 1 van de 2 banken zitten en ik ga op de andere zitten. "Wat wil je vragen?" Vraagt ze voorzichtig. "Of ik bij uw dochter mag kijken. Haar vrienden zijn bezorgd." Zeg ik. De moeder twijfelt. "En ga je dan ook gelijk weg?" Ik schud mijn hoofd. "Als er iets ergs is wil ik haar opvrolijken door haar een week mee te nemen in mijn, hoe moet je dat zeggen? Leven?" De moeder knikt. "Er is wel iets ergs. Alleen dat moet ze zelf vertellen. Wij zijn trouwens ook bezorgd, ze is al dagen ziek." Zegt de moeder zacht en ik zie dat ze aan iets denkt. "Sorry, ik wilde..." "Het geeft allemaal niet. Ga maar naar de tweede verdieping. Je ziet wel wat haar kamer is." Ik knik en sta op. Ik loop rustig en stil naar boven. Er is echt iets verschrikkelijks gebeurd volgensmij. Als ik op de tweede verdieping ben zie ik al gelijk welke kamer van Alyssa is. Zoals de moeder al zei. Ze heeft een zelfgemaakte zelfportret op haar deur hangen en wat tekeningen met YouTube kanalen erop, zo ook de mijne. Ik klop op de deur. "Ga weg!" Hoor ik Alyssa roepen. Haar stem breekt mij. Het klinkt zo... gebroken. Langzaam doe ik de deur open. Heel de kamer is donker. "Ik zei toch ga weg!" Schreeuwt ze bijna, maar nog steeds gebroken. "Ik ga niet weg voordat jij je beter gaat voelen." Zeg ik heel kalm. Het is even stil. "Ronald, wat doe jij hier? Ik ben helemaal niks waard. Ik verdien jou niet." En dat kwam hard aan. Zelfs bij mij. Mijn ogen wennen aan het donker. Ik zie een mager meisje staan met ogen die alleen maar gebroken staan. Ze is zo wit als een spook en ziet er ziek uit. "Ga nou maar gewoon weg. Ik verdien niemand. Niemand mag mij. Ik wil gewoon weg." Dat laatste zegt ze heel zacht. Ik moet iets doen. Ze mag niet sterven. "Wat is er gebeurd? Laat me je helpen, alsjeblieft." Smeek ik bijna. "Ik heb dit allemaal aan mezelf te danken. Ik ben een slecht dom persoon. Ik verdien geen hulp." Ik hoor haar zacht snikken. "Mijn hart is gebroken. Leven is van mij afgenomen. Ik wil niet meer. Ik kan niet meer." Ze barst in tranen uit. Ik wil haar een knuffel geven, maar ze duwt me weg. "Ga nu weg!" Zegt ze. "Ik ga niet weg voordat jij je beter voelt. Over 10 minuten sta je beneden met je koffers ingepakt. Zorg dat je genoeg kleding mee hebt voor een week." Met tranen in mijn ogen loop ik de kamer uit. Ik kan 1 van mijn beste fans bijna al goede vriendin niet zo zien. "Ik blijf hier!" Roept ze me na. "Dan kom ik je halen zonder spullen." Roep ik simpel terug. Daarna hoor ik niks meer. "Gaat ze mee?" Vraagt haar moeder gelijk als ik beneden kom. "Ja, ik heb haar zo ver gekregen." Zeg ik en ik krijg een knuffel van haar moeder. "Sorry... maar ze heeft afleiding nodig." Ik knik begrijpend. "Kunt u niet vertellen wat er is?" Vraag ik uit nieuwsgierigheid. "Sorry, maar dat moet ze echt zelf doen. Ze is er nog niet klaar voor." Begrijpend knik ik weer. Ik ga op de bank zitten en pak mijn mobiel. Ik zet mijn 4G aan en ga naar Twitter. Ik ga weer naar de DM met Djino.

U: Ik zit nu bij haar thuis. Ik heb haar gezien en haar moeder. Er is echt iets ergs aan de hand. Ze is super ziek en zit alleen maar in het donker op haar kamer. Ze wilt niemand zien en is volgensmij heel erg depressief.

Ik zet mijn 4G weer uit. Ik hoor Alyssa nog inpakken. Het is pas half 11. Ja, ik ben vroeg begonnen met opnemen vandaag. Ik heb om 12 uur een afspraak bij het DHD kantoor. Daar gaan we dan eerst heen. En ik zeg het je, er komen zo veel mogelijk YouTubers. Ik hoor voetstappen op de trap, dus sta ik alvast op. Er komt een mager wit meisje naar beneden lopen die er gebroken uit ziet. Ze kijkt niet verdrietig gewoon gebroken. Ik herken Alyssa hier niet in. Ze pakt haar schoenen en doet ze op de bank aan. Daarna loopt ze naar haar moeder en geeft haar een knuffel. Ik loop alvast naar buiten om hun privacy te geven. 3 minuten later komt ze naar buiten. "Geef je koffer maar hier." Zeg ik en pak de koffer aan. We gaan allebei stil voorin zitten. Als we klaar zijn begin ik met rijden. Om de awkward stilte te verbreken zet ik 'QM' op van Joost. "Goede muziekstijl." Zegt Alyssa toon- en emotieloos. "Dat klinkt heel sarcastisch, weet je dat?" Grinnik ik een beetje. "Ik kan niet meer met emotie praten." Zegt ze en ik schrik ervan. "Sorry, ik verpest alles." En dan is het heel de autorit stil.

-^-^-^-

Weer een deeltje! 🎉

Ik ben trouwens helemaal door mijn voorraad heen, dus RIP me D: xD.

I hope you liked it❤!

~Alyssa~