Drakenmeisje

het plan

#Adelia

Demi en Nerena waren prachtig, Demi was een prachtige lichtblauwe draak, met een beetje wit erin. Ze was niet echt een grote draak, ze was ongeveer twee keer zo groot als Lidia. Nerena leek veren weg niet op Demi, ze was oranje met fel rood. Ze was zeker vijf keer zo groot als Demi.

Ik was net kennis aan het maken met Demi en Nerena toen ik Sira hoorde roepen: "Adelia het halve dorp wil ons helpen en ik heb Jeo gevonden."

"Sira, Jeo, Lidia. Ik ben zo blij jullie weer te zien."  "wij ook om jou te zien, het spijt me zo  van de koning." Lidia vloog me om de nek. "Nu sta ik niet alleen meer slecht bij de koning." Ik most lachen om Jeo. "Je had toch een plan." Sira werd ongeduldig, ze kon natuurlijk niet verstaan waar we het over hadden. 

"Jeo, kun je ons naar een groot meer brengen. Groot genoeg dat Demi erin kan staan zonder boven het wateroppervlak te komen."  Jeo keek even bedenkelijk, maar: "Ja, er is er eentje niet ver weg. Wij weerwolven komen er niet vaak, er liggen te veel mensen dingen."

"Ben jij een weerwolf? Geen wonder dat de koning je had opgesloten." Er kwam een hysterische vrouw uit de menigte en die rende meteen terug naar het plateau. 

"Wie wil er ook niet met een weerwolf een weerwolf samenwerken?" Ik keek de menigte rond bijna iedereen twijfelde. Lidia ging verder: "Ik bedoel we leven in een tijd dat we beter zo veel mogelijk bondgenoten hebben." "Kunnen we nou eigenlijk gaan, waarom staan die daar zo?" Demi was duidelijk ongeduldig.

"De draken verwachte dat we gaan, hoe langer wij wachten hoe meer draken er daar worden afgeslacht. Wie mee wil gaat nu mee en anders blijf je hier. Jeo wijs ons de weg."

Jeo liep zwijgend tussen de takken heen op weg naar het meer. Ik en Lidia liepen naast hem. Ik had geen idee wat de rest deed, maar het boeide me ook niet. IK zag een prachtig meer met allerlei bootjes en aan stukken gescheurde visnetten. 

"Sira wil jij in het water springen en zoveel mogelijk water opspatten. Dan kan Demi die bevriezen. En dan Nerena het laten smelten als we boven de vampiers vliegen."

"Waarmee ga je het water opvangen?" Lidia keek me verwachtend aan. "Dat weet ik nog...."

"IK heb een idee! We kunnen de visnetten weer maken en dan kunnen de draken die vasthouden terwijl het ijs er in ligt." Er was een klein meisje blijkbaar heel enthousiast over het idee.

"Dat is een prima idee. Willen jullie dat doen? Ik bedoel de netten maken." "Ja, graag. Zo hoeven we ons ook niet letterlijk in het strijdgewoel te duiken, maar maken we wel ons aandeel."

"Klaar, dit is net 1. Het is ook de grootste." Er kwam een mollige man naar me toe, echt alsof hij het visnet aan me wou verkopen. "Ja, dank je. Nerena hier." Nerena pakte het net voorzichtig van de man af die zijn handen zo ver mogelijk van hem af hield. Hij keek erg angstig. 

"Weet je die draken zijn best eng, zeg maar omdat ze ons vroeger wouden vermoorden." Hij verwachte volgens mij niet echt antwoord, want hij liep al weg.

"Oké, Sira. Ga je gang." Sira vloog op en ging boven het water hangen, met Nerena vlak boven haar.

"5,4,3,2,1 en bommetje." Sira klapte haar vleugels dicht en het water spatte omhoog. "Demi jij nu." Dat had ik eigenlijk niet hoeven te zeggen, want Demi had het water al bevroren.   Nerena ving de meeste ijsblokken op en de rest zorgde voor nog meer water dat in de lucht vloog.

Zoals het er nu uit zag zou mijn plan wel is kunnen gaan lukken.