SENDEN VAZGEÇMEM ( Düzenleniyor )

Bölüm 10

Bu bölüm biraz fazla dram içeriyor. Benden söylemesi. 😃😃

3082 kelimelik uzun bir bölümle sizinleyimm. ❤❤

Keyifli okumalar dilerim.  😍😍

Sonsuz bir sessizliğe ve karanlığa gözlerimi kapatmıştım. Bir daha açabileceğimi bilmeden. Savaşamamıştım daha fazla,  acımasız rakibim olan hayatla.

Gözlerimi zorlayarak açtım. Gözlerime vuran ışık yüzünden rahatsız olmuştum. Ve tekrar gözlerimi sıkıca yumdum. Bir kaç saniye sonra tekrar açmayı denedim ve zorda olsa açtım.

Kolumdaki serum hastanede olduğumun kanıtıydı.

En son hatırladığım odamda yatağımdayken aşırı ağlamamdan dolayı astım krizine girmiştim. Galiba ilacımı alamadığım içinde bayılmıştım. Ama hâla daha hayattaydım. Nasıl olurdu?. normalde ölmem lazımdı benim. Nefessiz kaldığım için.

Kendi kendime konuşuyordum şuan. Ne saçmalıyordum ben. Başkası olsa hâla daha yaşadığı için şükür eder sevinirdi ben ise hâla daha nasıl yaşadığımı sorguluyordum. Saçmalıkdı bu yaptığım.

Etrafıma baktığımda odada kimse yoktu. Koltukta uyuya kalmış kuzenimi saymassam eğer. Yataktan doğrulmaya çalıştığımda ani baş ağrımla tekrar yatmak zorunda kaldım.

Uzanmaktan sırtım ağrımıştı. Ömür' e seslenmek en iyisi olacaktı. Sesimi yüksek tutmamaya çalıştım.

Ama konuşamıyordum. Ağzımda takılı olan  sıkıcı maske yüzündendi. Konuşamam. Artık bu halde yatmak beni zorluyordu. Sıkılmıştım.

Maskeyi çıkarttıktan sonra ömüre seslendim.

" ömür. "

" ömürrr. "

İkinci seslenişimde usulca mırıldanmaya başlamıştı. Canım kuzenim benim ya. Tek kardeşim diyeceğim iki kişim vardı bu hayatta benim. Ömür ve merve.

Yine eski hatıralar aklıma gelmişti. Oysaki küçük doğanın hayatında sırtını korkmadan yaslayacağı tek bir duvarı vardı, kucağında ağlıyacağı, kokusuna aşık olduğu, ve herzaman seveceği tek varlığım annemdi benim. Ama o beni bırakıp gitti. Düşünmedi mi acaba doğam ne yapar diye?. Nasıl yaşar bensiz?. Dünyanın kötülüklerine karşı nasıl savaşır tek başına?.

Düşünmüştür belkide tüm bunları ama annemin ölümüde kaderin bana acımasız bir oyunuydu. Ben yalnızlığa müebbettim. Yanlızlık benim kaderimdi. Buna birşey yapamıyacaktım hayatım boyunca.

Gözümden damlayan bir damla yaşıda silip kendimi toplamaya çalıştım. Çok zordu ayrı kalmak dayanılamayacak kadar zordu. Annemi ziyarete gitmeyi aklımın bir köşesine yazdım en kısa zamanda annemi ziyaret etmeliydim. Bana iyi gelecekti eminim.Çok özlemişim annemi, kokusunu. Ve artık rüyalarımada gelmiyor. Süslemiyor rüyalarımı, tozpembe rüyalarım yok artık. Karanlık, ıssız ve sessiz. Korkulu rüyalarım var artık hayatımda.

" doğa nasılsın?. "

Ömür'ün seslenmesi ile düşüncelerden sıyrıldım.

" ömür ben çok özledim. "

" kimi kuzum. Batu deme sakın bana!. "
Kafamı hayır anlamında salladım. Yine bir damla yaş gözümden firar etmişti.

" annemi kuzu. Çok özledim neden gitti ömür neden bıraktı beni?. Neden beni yanlızlığa terk etti?. Bilmiyorum cevabı yok. Biliyor musun artık rüyalarımada gelmiyor?. Çok özledim ömür kokusunu, ellerini, gülüşünü, sesini. "