After (Nederlands/Dutch)

Hoofdstuk 60

Songs for this chapter:

Love Story - Taylor Swift

White Horse - Taylor Swift

You Belong With Me - Taylor Swift

(Taylor Swift mood?)

------------------

Harry rijdt de parkeerplaats uit en ik staar uit het raam, ik wil niet de eerste zijn die begint met praten. Hij zet de radio aan en het geluid staat te hard. Ik rol mijn ogen maar probeer het te negeren, maar dat kan ik niet. Ik haat zijn muzieksmaak, het geeft me hoofdpijn. Zonder te vragen zet ik de muziek zachter en Harry kijkt naar me.

"Wat?" Snauw ik.

"Woah, iemand is pissig." Zegt hij.

"Nee, ik wilde daar niet naar luisteren en als er iemand is die in een slecht humeur is ben jij dat wel. Je was gemeen eerder en daarna vraag je me om bij je te slapen, ik begrijp het niet."

"Ik was pissig omdat je over de bruiloft begon, nu het duidelijk is dat we niet naar de bruiloft gaan is er geen reden meer voor mij om pissig te zijn." Zijn toon is kalm en zeker.

"Het is niet duidelijk, we hebben er niet eens over gepraat."

"Ja, dat hebben we wel. Ik heb je verteld dat ik niet ga dus laat het los Theresa."

"Nou, misschien ga jij niet, maar ik ga wel. En ik ga deze week langs Karen om te leren koken." Vertel ik hem. Zijn kaak spant aan en hij schiet me een blik.

"Je gaat niet naar de bruiloft, doe niet alsof jij en Karen opeens beste vriendinnen zijn. Je kent haar nauwelijks. Waarom wil je eigenlijk naar die bruiloft?"

"Ja, ik ga wel naar de bruiloft, en nou en dat ik haar nauwelijks ken. Ik ken jou ook nauwelijks." Vertel ik hem. Zijn gezicht valt en ik voel me slecht, maar het is waar.

"Waarom doe je zo moeilijk?" Zegt hij door geklemde kaken.

"Omdat jij me niet vertelt wat ik doe Harry. Dat gebeurt niet. Als ik naar de bruiloft wil, ga ik naar de bruiloft. En ik zou het heel leuk vinden als je ook zou komen. Het zou leuk kunnen zijn, zelfs jij zou het leuk kunnen hebben. Het zou veel betekenen voor je vader en Karen, niet dat je daar om geeft."

Hij zegt niets. Hij zucht diep en ik staar weer uit het raam. De rest van de rit is stil, we zijn allebei te boos om te praten. Wanneer we bij zijn studentenhuis zijn, pakt hij mijn tas en gooit het over zijn schouder.

"Waarom ben je eigenlijk lid van dit studentenhuis?" Vraag ik hem. Ik wil het al weten sinds ik zijn kamer voor de eerste keer ontdekte.

Hij zucht weer wanneer we de trap oplopen. "Omdat tegen de tijd dat ik hier wilde studeren, het studentenhuis waar jij en Steph enzo wonen vol was en ik zeker weten niet bij mijn vader wilde wonen dus dit was één van mijn enige opties."

"Waarom blijf je hier dan?"

"Omdat ik niet bij mijn vader wil wonen Tessa. Daarnaast, kijk naar zijn huis, het is best mooi en ik heb de grootste kamer." Grijnst hij. Ik ben blij dat hij minder boos is.

"Waarom woon je niet iets verder van de campus?" Vraag ik hem en hij haalt zijn schouders op. Misschien wil hij geen baan hebben. Ik volg hem stilletjes naar zijn kamer en wacht tot hij zijn slot open heeft. Waarom mag niemand in zijn kamer komen?

"Waarom laat je nooit iemand in je kamer?" Vraag ik en hij rolt zijn ogen. Hij zet mijn tas op de grond.

"Waarom vraag je altijd zoveel vragen?" Kreunt hij en hij gaat op zijn stoel zitten.