İSTANBUL ŞAHİT

7 🍃

💐💐🌹Selâmın Aleyküm güzel okuyucu arkadaşım.. Yeni bir bölüme daha hoş geldin. Yorumlarını ve oylarını bekliyorum.
Keyifli okumalar. 🍃🌹🌼🏵️💞

Multimedya sadece hoşuma gittiği için ekledim..

Tüm gözler üzerindeyken hızlı bir şekilde okuldan çıktım. Dersler , şuan benim için birkaç adım geriye kalıyordu. İlk gelen otobüs ile sahil tarafına ilerledim.

Su , berrak mavi rengi ile beni her zaman büyülemiş ti. Şimdi , sonunu göremediğim bu berrak mavi deniz de kaybolma yı arzuluyordum. İçimde hissettiklerimi söndürmek için bu derin sudan daha fazlasına ihtiyacım vardı.

Sahilin boş , tenha kısmına ilerledim ve bir ağacın gölgesinde oturdum. Sessizce ağlamak istiyordum. Tüm bu olanları tutmak , çok zordu.
Elim çantama uzandı ve bir defter ile kalem aldım. Çoğu zaman ders notlarını yazdığım bu deftere zihnimde dönüp duranları karalamak iyi gelebilir di.

HERŞEYE DAİR

Sessizliğin seslerine ;
Hadi , kapatın ışıkları. Sessizliğin çığlık çığlığa senfonisi ile dans etsin ruhumuz. Ellerimiz, burada kavuş sun , bir nefes olsun soluğumuz..

Hadi , kapatın ışıkları. Can bulsun denizin dalgalarına savrulan sıcak küller. Ateş olup ya yanar , belki bir kül tanesi kalbinize konar.

Hadi, kapatın ışıkları. Son görüşte bile sarılamayanlar için , özlem den burnunun direği kırılan lar için kapatın ışıkları.

Hadi , kapatın ışıkları. Mutlu edecek gülümseme ler kalmadı , kalbi cereyan'a uğratan acılar kalmadı. Kapatın ışıkları.

Kapandı tüm ışıklar, güneş eskisi gibi mı parlar ? Yıldızlar artık düşürmez ışığını üzerimize. Ay , gri ışığını esirger artık yüzümüz den. Şimdi ; tüm ışıklar kapalı , karanlık en soğuk nefesi ile ensemizde ıstlık çalmakta. Korku ; Karanlığın içinden çıkıp yakamıza sarılmış , bu beden içeride yangın barındırmak tan yanmış.

Haydi ; şimdi sende kapat ışıklarını. Ucunu görmediğin karanlıklara çiz resimleri , yıldızları yahut Ay'ı çiz sende karanlıklara.

Sakın , sakın durma. Kalemin bir kere dahi düşmesin elinden. Sakın unutma, gülüşüm asla silinmesin zihninden , kalbinden.

Duydun mu sessizlikte ki sesimi ? İşit ti mi kulakların içimde ki sessizliği. Kırmızının yangın bulmuş hali , damarlarımda ki kanı bile yakmak ta.

Zihnim , kaplanmış sessizliğimin çığlıklarıyla , adımlarım durmuş kalabalık caddenin ortasında.

Ellerin ile tutmak mı niyetin gökyüzünü ? Tarumar olmuş hayatımız da esen ılımlı rüzgâra teslim olmak mı hata olan ? Yüreğimiz de kör gibi tutup  geceleri bizi uyutmayan şeyler var lakin insanlar anlamıyor lar.

Ehemmiyeti ni yitiriyor bir gün anlayacaklarına olan inancım. Uçup gidiyor bir kuş misali avuclarım ın arasından.  Bulutlar ağlamaklı ağlamaklı dolaşıyor üzerimizde,  ateş her yeri sarmış, bir damla suya muhtaç kalmış cismim.