boss | yoonmin

15

Sohbet koyulaşmıştı ve Jimin yatağa uzanmış elini başının altına koymuş yatağın üzerinde bağdaş kurmuş çarşafla oynayan Yoongi'ye bakarak konuştu.

"Zor olmalı."

"Öyle ama eminim daha zorlarını yaşayanlar var, şikayet etmiyorum."

"Sonuçta sırtında bir yük var, herkes bir değil. Herkesin acı eşiği aynı değil."

"Olabilir."

Yoongi iç çektikten sonra gülümsedi.

"En azından şimdi her şey yolunda görünüyor. Öyle mi ?"

"Ayrı eve çıkmayı planlıyorum. Onu da halledersem evet."

"Yardımcı olabilirim. Güzel bir ev bulmanda."

"Teşekkürler."

"Hayatının merkezine kendini koyduğunda, büyümüş oluyorsun."

"Sanırım büyüdüm."

"Evet ama benim bildiğim bir şey daha var.

"Ne ?"

"Milli olduğundada büyümüş oluyorsun derler Yoongi ama bilmiyorum tabi."

Jimin kıkırdadığında Yoongi de yalandan bir kahkaha attı.

"Hahaha, ne komik şeysin."

"Dediğim gibi ev bulmana yardımcı olabilirim, sadece bana zamanını söyle yeter."

"Bakınıyorum, bulduğum an taşınırım."

"Yarın hallederiz o zaman."

Birbirlerine gülümsediklerinde Jimin gözlerini ovuşturdu. Yoongi'nin odasının ışığı sarı olduğundan insanın uykusunu getiriyordu. Yoongi Jimin'in gitmesini istememişti.

"Çay, kahve ister misin ?"

"Kahve iyi olurdu."

Yoongi yerinden kalkıp alt kata kahve yapmaya indi. Jimin o çıkar çıkmaz ayağa kalkıp gözüne takılan siyah kaplı defteri eline aldı. Bir günlük gibi görünüyordu. Açıp bir kaç sayfasını karıştırdıktan sonra günlük olduğundan emin olmuştu. Bir sayfasını rastgele okumaya başladı.

09.03.2011
Bugün onunla konuşmaya çalıştım. Ama Yonghee gidip ona her şeyi anlattığı için yüzüme tiksinerek baktı. Yanıma gelip ondan uzak durmamı ve iğrenç olduğumu söyledi. Kendimi o kadar berbat hissettim ki. Keşke ölseydim. Her şeyden nefret ediyorum. Beni bu duruma düşüren ne varsa hepsini sikeyim. Beni buna iten neyse onu da sikeyim. Onu sevmeyi bile severken o benden iğreniyor. Bana bir kez bile gülümsemedi.

Jimin ayak seslerini duyduğunda elindeki defteri eski haline getirip yerine bıraktı ve hızlıya yatağa oturdu.

"Kapıyı aç elim dolu."

Jimin kalkıp kapıyı açtı ve Yoongi'nin elinde ki kupalardan birini aldı. Oturduklarında Jimin Yoongi'ye bakıp düşünmeye başladı.

Yoongi 17 yaşındayken birini seviyordu ama sevdiği kişi muhtemelen homofobik olduğu için öğrendiğinde ondan uzaklaşmıştı. Yoongi'nin bu zamana kadar hiçbir ilişkiye girmemiş olduğunu düşünürse, bunun sebebi sevildiğini hissetmediğinden ve güvensizliğindendi.

Yoongi bir boşluktayken ve çaresizken sevdiği kişininde ondan bu şekilde uzaklaşması çok kötüydü. Günlüğün sayfasındaki yazıların bazıları ıslandığı için mürekkep akmıştı. Ağlayarak yazdığı anlaşılıyordu.

"Nereye daldın ?"

"Hiç."

"Sıkıldım mı ?"

"Hayır Yoongi-ah, sen ?"

"Sen olmasaydın şu an uyuyor olurdum."

"Ah, anlıyorum."

Jimin yaklaşıp Yoongi'nin yüzünü kavradı. Artık mutlu olması gerekiyordu. Jimin ona iyi bakacağını içinden geçirdi.

"Sen iyi misin ?"

"Gitsem iyi olacak, uyu ve dinlen."

"Nasıl istersen."

Yoongi gülümseyip başını geri çekti. Ayağa kalktıklarında aşağı indiler ve kapıda Jimin üzerini giyip konuştu.

"Bir dahaki sefere yeni evinin ilk misafiri olacağım Yoongi-ah."

Yoongi gülümsedi. Jimin de karşılık olarak gülümsedikten sonra kapıyı açtı ve arabasına binene kadar bekledi. Jimin gittiğinde kapıyı kapadı.

Odasına tekrar çıktığında yatağına uzandı ve ellerini başının arkasına koydu. Jimin ona çok iyi davranıyordu ve bu Yoongi'nin soğuk kalbini ısıtıyordu. Gözlerini kapayıp kocaman gülümsedi ve Jimin'in yattığı tarafı kendine çekip gözlerini kapadı.

Hikaye 10k olduğunda yb yüklerim oda uzun olur bu seferlik kusuruma bakmayın. Yorumlar azaldıkça azalıyor ve tabi üzücü. Sizi çok seviyorum, teşekkür ederim.

Yazara bir not bırakın.

Hikayeye başlarken sevileceğini pek sanmıyordum ama sevginizi gösterdiğiniz için sağolun~~