သခင္ ႏွင့္ ႏွင္းပြင့္ေလးက်ြန္ေတာ္ { Completed }

Special

{ lu ? ]

lu _ မျပန္ရဘူးးေနာ္

{ ကိုယ့္ေပၚက ဆင္းးအံုးးေနာ္ လိမၼာတယ္ ]

lu _ ဟင့္အင္းး မဆင္းးဘူးး

လည္ပင္းးကို အတင္းးဖတ္ကာ ခိုထားးျပီးး ေပါင္ေပၚတက္ထိုင္ေနတာ ဖယ္ေပးးမဲ့ပံု မေပၚ ...

{ ကိုယ္အေဆာင္ျပန္တာ ေနာက္က်လိမ့္မယ္ lu
ရဲ့ ... ေနာက္က်ရင္ အေဆာင္မွဴ းးက အျပစ္ေပးး
လိမ့္မယ္ ]

lu _ အာ့ဆို မျပန္နဲ ့ေတာ့ေလ ေနာ္

{ မျပန္လို ့မရဘူးးေလ ]

lu _ အေဆာင္မွာ မေနနဲ ့ lu နဲ ့အတူ စံအိမ္ မွာ လာေနေလ

{ အဲ့ဒါက ... ]

lu _ ေနာ္ ... ေနာ္လို ့

ႏုလြန္းးတဲ့ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာေလးးနဲ ့ကေလးးး
တစ္ေယာက္လို ရင္ခြင္ထဲ ဝင္ျပီးး ခ်ြဲ ေနတာမ်ားး ...

သူ ့အသက္ 40 ေက်ာ္လားးး 4 ႏွစ္ေက်ာ္လားး
က်ြန္ေတာ္ မေဝခြဲတတ္ ...

မျပန္လို ့ကလည္းး မျဖစ္ အေဆာင္မွဴ းးက papa နဲ ့အသိေတြ ေျခလွမ္းးတစ္ခ်က္မွားး
တာနဲ ့ဖုန္းးဆက္ျပီးး လွမ္းးတိုင္ရင္မ်ားး က်ြန္
ေတာ္ Beijing ကို ေန ့ခ်င္းးျပန္ရမဲ့ကိန္းးဆိုက္
မွာ မလြဲ ...

lu _ lu ကို မထားးခဲ့ပါနဲ ့

ေတြေဝေနတဲ့ ခ်စ္ရသူ သခင္ ကို ျကည့္ရင္းး
မ်က္ရည္ေတြ ဝဲ ကာ luhan ဆိုမိျပန္သည္ ...

{ မငိုနဲ ့ေလ lu ရယ္ ... ကိုယ္ ျပန္လာခဲ့
မယ္ေလ ]

lu _ ဟင့္အင္းးး ျပန္မလာနဲ ့... ဒီမွာပဲ တသက္လံုးးေနေတာ့ ... lu ေစာင့္ရတာ မုန္းးလာျပီ

ေပါက္ခနဲ ပါးးျပင္ထက္ ခုန္ဆင္းးလာတဲ့ မ်က္
ရည္စေတြ ကို ယုယစြာ သုတ္ေပးးရင္းး စိတ္မ
ေကာင္းးျဖစ္မိသည္ ...

တစ္ပတ္မွ တစ္ခါသာ လာေတြ ့လို ့ရတဲ့ အျဖစ္
ကေန လြတ္ခ်င္မိသည္ ...

လာေတြ ့တဲ့ ရက္တိုင္းး ျပန္ခါနီးးေလ မ်က္ရည္
ေတြနဲ ့က်ြန္ေတာ့္ကို ျကည့္ျပီးး ငိုေလ ...

ခ်စ္ရသူကို ဒီ့ထက္ပိုလို ့မ်က္ရည္ မက်ေစခ်င္ ...

ပိုခ်စ္ရသူမွာ ပို နာက်င္ရသည္ ...