Kimyacı bizi Jungkook'la yan yana oturttuğundaki yüz ifadeni unutamıyorum hyung.Sürekli bizi izlediğin için mutluydum.Kıskanıldığını hissetmek güzel şey.
Ders çıkışından okul bitimine kadar da trip atmayı ihmal etmedin tabii.
"Yah hyung!"
Beni umursamadan yürümeye devam ettiğinde hızlandım ve önüne geçtim.
"Yapma böyle."
Yanımdan geçip gittiğinde ofladım ve peşinden koşup sana yetişmeye çalıştım.
"Benim suçum değildi ki!Öğretmen oturttu."
"İtiraz edebilirdin."
"Karşı gelemezdim."
Cevap gelmeyince devam ettim.
"Biliyorsun seni sevdiğimi,değil mi?"
Durup derin bir iç çektin.Kaldırım taşına odaklanmış gözlerini gözlerime değdirdin ve ardından saçlarımı karıştırıp kolunu omzuma attın.
"Kıskandın değil mi?" Dedim gülerek.
"Tabii ki de hayır."
Boş sokakta gülüşmelerimiz yankılanıyordu.
Ben,sanırım gerçekten seni seviyordum.Sen benim için,bir arkadaştan fazlasıydın.
Bizim,iyi günlerimiz vardı hyung.
