Paid

|22|

Έφυγα από το προπονητικό κέντρο και κατευθύνθηκα προς τη στάση των λεωφορείων λίγο πιο κάτω από εδώ.

Η αλήθεια είναι πως ήμουν ιδιαίτερα ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα της μεταγραφής. Ο καινούργιος μου σύλλογος στεγαζόταν σε ένα άκρως εξοπλισμένο χώρο, λίγο μακριά από το σπίτι του κυρίου Ανέστη βέβαια, που είχε τα πάντα. Ο νέος μου προπονητής ήταν ένας τύπος γύρω στα 35, τον οποίο φυσικά και γνώριζα από τα δεκάδες μετάλλια που είχε λάβει στο παρελθόν, αλλά πλέον είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Άκουγε στο όνομα Λεό, αν και το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτρης, όπως έμαθα στη συνέχεια. Ήταν ακριβώς αυτό το άτομο που ήθελα δίπλα μου πριν τους Βαλκανικούς σε ένα μήνα από τώρα.

Έφτασα αρκετά γρήγορα στη Δυτική συνοικία της πόλης στην οποία έμενε ο Γιάννης και ακολούθησα τις οδηγίες που μου είχε δώσει για να φτάσω στο σπίτι του. Δεν μπορούσα να βρω με τίποτα την μπεζ πολυκατοικία που μου είχε πει οπότε αναγκάστηκα να τον πάρω τηλέφωνο.

"Νομίζω πως έχω χαθεί." τον άκουσα να γελάει στη δήλωση μου και έπειτα να με ρωτάει που ακριβώς βρίσκομαι, λες και ήξερα.

Του εξήγησα στο περίπου τι υπήρχε γύρω μου και αυτός μου είπε πως θα έρθει να με πάρει ο ίδιος από εδώ.

Λίγο αργότερα, είχαμε και επισήμως φτάσει στο σπίτι του, αφού πρώτα είχα φάει την κοροϊδία της ζωής μου.

"Πρέπει να είσαι το πρώτο άτομο που χάνεται σε μια τόσο εύκολη περιοχή." συνέχισε να με κοροϊδεύει και εγώ μουτρωμένη έκατσα στον καναπέ.

"Δεν είμαι μεγαλωμένη στη Θεσσαλονίκη, ίσως για αυτό." του είπα και χαμογέλασα ψεύτικα.

"Όταν σπάζεσαι είσαι τόσο ωραία." με φίλησε στα χείλη, μου έκλεισε το μάτι πονηρά και εξαφανίστηκε στην κουζίνα.

Η αλήθεια είναι πως είναι η πρώτη φορά που ερχόμουν στο σπίτι του. Μου είχε προτείνει αρκετές φορές να έρθω αλλά η ιδέα των δυο μας κλεισμένων σε ένα σπίτι χωρίς κανέναν να μας ενοχλεί, με φόβιζε πριν. Αλλά εφόσον αποφάσισα πως είχε δίκιο και πως έπρεπε να προχωρήσουμε λίγο, δέχτηκα να τον επισκεφτώ.

"Θες κάτι να φας;" με ρώτησε ενώ είχα φτάσει ήδη στο χώρο της κουζίνας και είχα ανοίξει το ψυγείο. Έβγαλα έξω το ψωμί του τοστ, το σαλάμι και το κασέρι και άναψα την τοστιέρα.

"Σαν το σπίτι σου." ειρωνεύτηκε και γελάσαμε μαζί.

"Θέλεις να σου κάνω;" αναρωτήθηκα την στιγμή που έβαλα το δικό μου να ψήνεται.