My Heart is Suffering for You

Chapter 17 -Best moment

Enrique' pov.

Sa tabi ng dagat kami nagsindi ng born fire, halos magtatakip silim na, halos lahat ay masaya at nagkakasiyahan na may ngiti at puno ng tawanan dahil sa kwentuhan at biruan ng buong klasrum sa iisang sekyon, nakakinig sa kwento ni maam sadyang nakakatalot ang kinikwento niya sa amin, nakakatimdig balahibo pala sa lugar nila kapag sumapit ang dilim, may nangunguhang tao kapag nayakap ka ng puting telang lumilipad maglalaho ka na raw sabi Ma'am Marilou. Si Jezzeline takot na takot kaya todo ang yakap sa akin, sila Vice nakangiti sa akin kasi naman nakayakap si Andrea sa kanya. Samantala ang tatlo katabi naman ni Rico si Micaela, at si Jame ay seryosong nakikinig samantalang si Eman kain ng kain. Lahat nakatuon sa kwento ni Ma'am.

"Ano ba naman si Ma'am nagkwento pa ng nakakatakot? tanong ni Jezzeline sa akin"

Oo nga pero nandito naman ako para bantayan.

Salamat naman buti nandito ka. Sabi niya sa akin mahigpit na pagkakayakap sa braso ko. Ako naman nasa ayos lang panatag na may kaba. Talaga naman kapag nagkwento si Ma'am talagang matatakot ang lahat.

hinawakan ko ang kamay ni Jezzeline at ang lamig ng mga kamay niya at nanginginig di lang sa takot kundi sa lamig. Agad ko naman binigyan ng jacket para hindi siya lamigin. Naghihiwayan ang ibang mga kaklase kong mga babae, samantalang si Vice tawang tawa dahil si Andrea sobrang natakot halos ikamutla niya. Nag-efort si Vice para hindi lamigin sila at tinatakot niya si Andrea. Suntok at kurot ang inaabot ni Vice, hahaha.
Nag-aalala naman ako kay Jezzeline hinawakan ko ng mahigpit na mahigpit ang kamay niya, sumandal siya sa akin at niyakap ko siya ramdam ko ang kanyang nginig na nanglalamig at takot sa ikinukwento ni Ma'am. Hanggang sa natapos at nagkwento naman si vicente ng kalokohan niya noong elementary, Haaay naku pati ba naman ako sinama sa kwentong kalokohan, parati nga sya barado kay Eman, dahil mortal na magkaribal noon silang dalawa sa isang babae, pero guro iyon noong grade school, nagpapaligsahan pa sa grade pero nanaig si vicente pero hindi niya napasagot yung teacher na iyon kasi nga mga bata pa sila "Childish na childish pa kami noon. Naghahabulan at naglalaro sa buong field. Talagang dami naming naikwento sa oras na iyon puro kalokohan na ginawa namin noon lahat tawang tawa at halakhakan sa pagsasaysay ni Vice, halos umiyak na yung iba. Nang ako na ang magkwento naikwento ko naman ang masayang Happyness naming mga magkakabarkada yung magbike kami na hinabol kami ng mga Aso samantalang ang iba ay nahuli at kaming dalawa ay nauna. Yung araw na iyon hiyang hiya si Vicente pero gumanti siya. Nakwentuhan niya kung papaano ako naiyak?

Grade school sa time ng Science, papasok ako pero sa tindi ng sakit ng ulo ko hindi ko na malayan na oras na ng pasukan, tapos na ang breack time, ngunit ako nasa labas pa. Im swear na nagkakamali din ako, pero lahat nakatingin sa akin at doon pa naman ako sa unang row ng upuang umupo. Pumasok ako na umiiyak talagang masakit ang ulo ko, pero mas nakakahiya kung nakapasok ka sa ibang room? hahaha... sabi ko nga ba ikukwento niya iyon, lahat nagtatawanan pero ang pinakamalupit yung araw na iyon napasukan ko is Grade 3 samantalang nasa Grade 5 na kami iyon. Halos magkatabi ang room namin sa kanila. Lahat talaga tawang tawa sa pagkukwento ni Vicente. Nang makatapos na kami kanya kanya kaming umalis at kami naman ay naglalakad sa baybaying habang naririnig ang alon, at ang lamig ng hangin. Naglalakad na nakaholding hands at nagkukwentuhan ng masaya. Doon ko sya dinala sa may upuan na kahoy habang tinitignan ang paglubog ng araw. Nasabi ko sa kanya alam mo bebs hindi ko akalain na tayo palang dalawa ang magmamahalan.

"Oo, nga noh pag-ibig nga naman. sabi ko."

"Ah ayan palubog na ang araw ang ganda noh? sabi ni Jezzeline"

"Oo nga e, ang ganda, ganda ng view, salamat sa iyo ah, sa pag-invite mo sa akin sa iba. Hindi ko ito malilimutan, salamat sa pagmamahal mo bebs"

"Walang anuman bens ang bilis ng Araw at malapit na tayong mag-graduate sabi ko."

Oo nga parang kailan lang tayong dalawa magkakilala at ito solo moment nating dalawa ito, alam bebs yung nakilala kita lagi akong masaya na kasama ka, sa hospital kahit saang lugar lagi kitang kasama at lagi akong masaya, lagi mo akong binigbigyan ng supresa o flowers, Chocolate at gift. Minsan sa pag-aalala ko sa iyo ng lubos halos hindi na ako makatulog sa kakaisip sa iyo.
Kung ok na nga ba, halos hindi ako umalis at patuloy akong nagbabantay sa iyo."

"Salamat jezzeline, Ikaw at Ako sana ikaw na nga ang magiging kasama ko sa habang buhay. Sabi ko sa kanya. Alam mo ngayon lang ako na nakaramdam ng pagkalinga at pagmamahal mula sa isang taong hindi ko namang kilala pero yung nakilala kita halos gustuhin kong pahintuin ang oras at panahong makasama ka, alam kong alam mo rin na minsan nag-iisa ako sa bahay wala si daddy at mommy."

"Alam mo bebs itong moment nating dalawa alam kong unting unti mo akong nakilala at lalong dadaigin ko pa ang pagmamahal mo. Sabi niya sa akin."

"Oo, salamat sa iyo sa lahat lahat na pagtulong, pagkalinga, At Pagmamahal na ibinibigay mo sa akin labis akong masaya sa piling mo kaya I love you so much, Te Amo. Sabi ko sa kanya"

" Ha? ano yung Te Amo?

Te amo salitang spanish word na kahulugan ay Mahal kita. Sabi ko.

"Ah, ganun ba kala ko ibang babae na yang binabanggit mo sa akin, ikaw talaga lagi mo akong sinusupresa. Alam mo, ikaw lang ang lalaking nakilala ko na ganito masaya ako sa piling mo bebs. Kaya Te Amo din sabi ni Jezzeline"

"Tinitignan ko siya sa mata at mga matang nagsasabi ng Mahal kita na walang iba. Hindi maipaliwanag ang damdamin ko noon hindi ko maisulat sapagkat walang bagay na ilalapat sa nararamdaman ng Puso. Niyakap ko syang mahigpit na mahigpit at ang mga labi namin ay unting unti naglapad at hinalikan ko sa noo. Bebs tinan mo may Fallen star oh? sabi ko."

Oo, nga noh tara wish tayo. Sabi niya sa akin. Sabay kaming nagwish.

Teka ano ba ng ni wish mo? sabi ko.

Alam mo ang wish ko, sana lagi tayong masaya at magmahalan.

"Aba parehas tayo hahaha. Sabay sinabi ko na habulin mo ako... Hahaha. "

This is time na hinding hindi ko malilimutan, sa mga bawat sandaling masayang masaya kami bawat isa na nakangiti at parang wala ng ikabubukas pa, nagtampisaw sa dagat at kahit palubog at malamig patuloy na binabasa niya ako, tuwang tuwa kami. Hanggang nadatnan kami nila Vice oh, anu yan naglaro ang mga bata?

Hahaha. Ang lamig na nga nagtampisaw pa sa tubig. Patalikod ni Vice sabay ko binasa. At doon nagsimula ang kulitan namin lahat, ni isa sa aming magkakabarkada ay hindi nabasa umuwi kaming lahat sa rest room na basa at nanginginig sa lamig.