Sana Tutsağım

-8- "Kavga"

Bölüm şarkısı: İkiye On Kala- İyi ve Güzel Kadınlar Hep Ağlar

Bir an Poyraz doğunca Emir'in onu benden ayırdığını düşündüğümde ikinci yolu seçtim. Abimlere yardım edecek, kızlarına kavuşmalarını sağlayacaktım. Kendimi tehlikeye attığımı, Emir'in bu yaptığımı karşılıksız bırakmayacağını çok iyi biliyordum ama Nihan'ın yerine kendimi koyunca tek yapabileceğim buydu. Yatak odasındaki komidinin üzerindeki telefonumu alırken, Emir'i izledim. Uyurken beş yaşında pamuk şeker alınmadığı için kaşlarını çatan, masum bir çocuk gibiydi ama durum bambaşkaydı. Onun kızgınlığı pamuk şeker alınmamışlığına değil, hayataydı. Belki de böyle karanlık birisi olmasına neden olan soyadınaydı. Babasınaydı, annesineydi.

Onun bu haline burukça gülümseyip, elimi yumuşak saçlarında gezdirdim. Seviyordum, çok seviyordum... Karşılıksızdı, kara sevdaydı benimkisi, biliyordum ama yine de sevmekten vazgeçemiyordum işte.

Odadan çıkıp, ezbere bildiğim abimin numarasını tuşlarken tek dileğim açmasıydı. "Efendim?" dedi abim. Gözlerim doldu, yutkundum. "Abi... Ben Zeynep," dedim titreyen sesimle. "Neredesin sen? Ne kadar zamandır seni arıyoruz haberin var mı? Ozan'ın katilinin sen olmadığını..." devam etmesine izin vermeden "Deniz burada, Emir'le beraber buradalar." dedim. "Deniz iyi mi? Siz neredesiniz?"

"Deniz iyi, şu an uyuyor. Biz Yunanistan'dayız ama hangi şehir olduğunu bilmiyorum."

"Biz gelene kadar Emir'i oyala, başka bir yere gitmesin Deniz'le. Konum atabiliyorsan konum at, hemen geleceğiz." Kafamı hızlıca sallarken "Atarım, abi yalnız gelme. Dikkat et, olur mu?"

"Merak etme. Sen iyi misin? Bebeğin?"

"İyiyiz ikimiz de, kapatmam gerek." dedim ne olur ne olmaz diye. Emir her an uyanabilirdi, abimle konuştuğumuz duyarsa iyi olmazdı.

"Tamam dikkat et kendine ve Deniz'e."

"Ederim." deyip telefonu kapattım ve konum atıp konuşma kayıtlarını sildim. Odaya geri döndüğümde Emir uyumaya devam ediyordu, son bir kez Deniz'e bakınca onun da uyuduğunu gördüm ve Emir'in yanına kıvrıldım. Yüzü bana dönük olduğu için elimi yanağına koyup parmak uçlarımla okşadım yavaş yavaş. Parmağımı elmacık kemiğinin üzerine getirdiğimde "Elmacık kemiklerinden öpmek istiyorum." diye mırıldandım. "Çok güzelsin, niye böylesin?" deyip elmacık kemiklerinden öptüm. Tam da o anda gözlerini aralayıp, bana baktı. İlk önce dudaklarımın yüzüne çok yakın olmasına anlam verememiş olmalı ki şaşırdı, sonra "Günaydın," dedi. "Günaydın." dedim ve utanarak doğruldum. "Oğlum nasıl?" diye sorduğunda sinirle, "Çok iyiyim, sorduğun için teşekkürler. Yaşamaya çabalıyorum." deyip sinirle yataktan çıkmak için yeltenince kolumdan tutarak altına yatırdı beni.

"İlgi mi bekliyorsun hormonlardan dolayı?" dedi dudakları dudaklarıma oldukça yakınken.

"İlgi falan beklediğim yok ama senin hormonlarından dolayı başka şeyler beklediğin çok açık." dediğimde kolumu tutmayı bırakıp, iyice üzerime yerleşti. Karnımda hissettiğim baskı endişelenmeme neden olurken, itiraz etmeme izin vermeden dudaklarıma sert bir öpücük kondurdu. "Mesela bunu mu bekliyorum?" dedi bu sefer dudaklarını boynuma bastırırken. Parmakları üzerimdeki geceliğin eteğini kavrayınca işin ileriye gideceğini düşünerek "İstemiyorum, bırak." diye fısıldadım. Dudaklarım sakallarındaydı söylediklerime rağmen. "Neyi beklediğimi uygulamalı olarak gösteriyordum küçüğüm, niye mızıkçılık yapıyorsun?" dedi alayla, geceliğimin eteğini kavrayan parmaklarını serbest bırakıp. Hızlıca yataktan doğrulurken, gözlerim dolu doluydu. Bu aralar her şeye üzülüp, ağladığımın fazlasıyla farkındaydım. Emir varken, yokken... Adamın yokluğuna da varlığına da ağlıyordum. Banyonun kapısını çarparak kapatınca Deniz'in ağlama sesiyle onu unuttuğumu fark ettim, fakat Emir'in ona bakacağından şüphem yoktu. Bu yüzden artık bulanık görmeye başlayan gözlerimi elimin tersiyle silip küvetin tıkacını taktıktan sonra su dolmasını beklemeye başladım. Bu sırada üzerimdekileri çıkardım büyük bir sakinlikle. Su dolunca biraz duş jeli sıkıp köpürmesini beklemeden suyun içine girdim ve gözlerimi kapadım tüm dünyaya. En çok da Emir'e.