Chasing the Past

C H A P T E R 2

CHAPTER 2
Client

I opened my eyes as I thought that I am in heaven now or maybe in hell… if hell is really true. I grimaced when I saw that I am in a room. This is not heaven or hell. Based on the ambience and smell of alcohol I think this is a hospital. With the white celing and wall  indeed this is a hospital. I saw Tyron sitting on my bed. Halos nakabayukyok na si Ty.

Ilang araw na ba akong nandito?

Napaigik ako ng makaramdam ako ng kirot sa bandang leeg ko. Hinawakan ko ito at naramdaman ko ang benda na nakapalibot dito. Maiyak-iyak ako ng sumagi na naman sa isip ko ang kawalang-hiyaang ginawa ko.

Tatayo na sana ako ng higitin ako ni Tyron.

"A-ate." Maluha-luhang sabi ni Tyron. Niyakap niya ako ng mahigpit. Habang marahan akong sinuntok sa braso. Bahagya akong napaigik. Isinandal niya ang mukha niya sa bandang balikat ko at naramdaman ko ang pagtulo ng likido sa aking suot na damit.

"Para kang tanga. Bakit ka ba umiiyak?" I quizzically asked. He didn't move for a while and he just hugged me tight.

"Ate don't ever try to leave me. Huwag na huwag mo ng gagawin yun. You want me to fight all those demons alone. Napakadaya mo, ate. Napakaduwag mo. Hindi mo ba naisip na nandito pa ako? Hindi lang yung gagong yun ang nasa mundo mo. Hindi mo man lang ba naisip na may maiiwan ka dito. Ate, huwag ka namang maging makasirili, o." Mas lalong humigpit ang yakap sa akin ni Tyron na sinuklian ko naman ng mga luha ng pagsisisi. Bakit ko nga ba ginustong magpakamatay? Suicide is for the weak and I am not one of them. Is should not be. "Hinding-hindi na siya makakalapit pa sayo. Ilang araw na 'yung nandito at nananakit na rin ang kamao ko." Bahagya siyang napatawa sa kanyang sinabi.

Minutes and minutes have passed at panay pa rin ang pagbugso ng damdamin ni Ty. I just accepted all of those hurtful words as I know that I am the one at fault. I said sorry for uncountless times. Galit na galit siya sa akin noong una to the extent na napapalakas na ang pagkakahawak niya sa akin.

Tyron is naturally sweet kahit na alam kong may pagka-playboy siya. Sa akin niya lang ipinapakita kung gaano siya ka-vulnerable. He reminds me of dad, jolly and bully. Para siyang bata na hagulgol ng hagulgol kanina at kapag may napapadaang magagandang nurse ay bigla na lang siya didiresto ng upo at pupunasan agad ang luha. One time tumingin sa kanya yung magandang nurse at bigla niya ba namang sinabi na 'this is just for a stage play.' He even mentioned that he is the lead actor. How lame is his excuse. Natawa lang sa kanya yung nurse.

Sampung minuto lang ang lumipas at umayos na ang usapan namin.

"Hindi na. Promise. I'll be a good ate to you." Panay ang paghikbi ko. I hugged him as a promise that this will be the last tear that will come in my eyes. "I will sell our last property which those bastards didn't notice. I will continue my masteral in University of Cambridge and you'll study in your dream school and take law. Ibebenta ko yung isla na nakapangalan sa akin. But make sure na mag-aaral kang mabuti, ah. Patay ka sa akin kapag nabalitaan kong nagloko ka." Kahit nanghihina ako dahil sa sugat na nasa leeg ko at sa kirot na hatid nito ay pinilit ko paring umayos ng upo.

Ty told me that I am two weeks comatose because lots of blood had lost on my body and my head bumped a solid wall when I fell. I should have die during that time but God didn't permit me for his rightful reason. Ty told me that the doctor even mention to him that there is a small possibility that I will wake up, kasi nagflat ang line ng heart ko. Akala talaga ng doctor ay di na ako mabubuhay kasi nga hindi man lang daw gumagalaw yung daliri ko at nang sinabi iyon kay Tyron ay sinapak niya ang doktor at pinagmumura. Ang loko loko talaga. But luckily, I survived. I have lost lots of blood so Ty immediately donated his blood on me.