Bir rüya insanın hayatını nasıl böyle değiştirir.
Hiç olmadığı kadar uyumuştum o gün. Annemin suratıma su dökmesiyle ancak uyanabilmiştim. Etkisinden bir türlü kurtulamadığım bir rüya.
"ANNE Mİ?" asiye teyzenin gözlerinden resmen alevler çıkıyordu. Tanıyorum hiç sevmez böyle şeyleri.
"evet anne doğru duydun sana anne dedi. Biliyorum hiç hoşlanmazsın böyle şeylerden ama biz banuyla birbirimizi çok seviyoruz. ve ayrıca evlenmeyide düşünüyoruz dimi aşkım. " hala neler saçmalıyolar ya ben burda onu süslenmiş bekliyorum
ne saçmalıyorsun hande manyak mısın. gelir gelmez dudaklarına yapışmasını felan mı bekliyordun.
diyen iç sesime hak verdim. Ah ne yapıyorum ben hala burada durarak. onlar içeri geçerken ben hışımla çantamı alıp kapıya yöneldim. kapıyı açıp dışarıya çıktım. canım çok sıkkındı.
BAHARIN Ağzından....
Şansa bak yaa. Asiye teyze de bizde bu duruma çok şaşırmıştık. yaa hande fark etmedi ama. Ama asiye teyze kapıyı açar açmaz aytaçın gözü annesinden önce hande de takılı kaldı. handede de zaten utancından doğru düzgün bakmadı bile.canım handem yaa. Hande evden çıktıktan sonra asiye teyze arkasından mahçup bir şekilde bakmıştı. "bahar hande nereye gitti" başımı kaldırıp asiye teyzeye gülümsedim. " bilmiyorum ve bende peşinden gidiyorum asiye teyze kusura bakma." deyip ayağa kalktım.
"gülsim hadi biz gidelim." dedim tamam anlamında başını salladı. "aaa kızlaaar gidiyormusonozz." deyip aytaça döndü banu malı ay çok uyumlu oldu banumalı "aşkııomm bizi tanştormoycakmsııonn" bana bak banu musun nesin asabımı bozmaa yolarım seni yelloz. "Aşkım arkadaşları ben bile tanımıyorum ki" dedi aytaç. "nasıl tanımazsın oğlum çocukluk arkadaşların onlar senin" diyince biraz şaşırdım çünkü küçüklüğüme dair aytaça dair hiçbir şey hatırlamıyorum. eminim handeyle gülsimde hiç birşey hatırlsmıyordur. "hayır hatırlamıyorum anne. neyse o deilde abim ne zaman gelicek sana bşy dedi mi?" aytaçın dediği şeyle adiye teyze bakışlarını hemen bana çevirdi ben tanımıyorum ismail egeyi ama hande tanıdığını ve çok hoş bi çocuk olduğunu söylemişti. yani biz şuan trabzondayız ama anneannemler orduda biz geçen yaz orduya gitmiştik. ismail ege de o sırada gelmiş trabzona handeyle oradan tanışmışlar ya zaten asiye teyzenn dediği gibi biz çocukluk arkadaşıymışız ama hatırlamıyoruz işte. "evet oğlum yarın gelicekmiş ama işleri erken biterse akşama burada" sizce beni biraz heyecan basması normal mi? ben ordudayken de yani geçen senelerden beri asiye teyze beni oğluna almakta kararlı. ben ordudayken İsmail ege buraya geldiğinde handeyle gülsim benim fotomu ona göstermişler. sonuç olarakda. BEĞENMİŞ.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
özelliklede gözlerimi e haksızda sayılmaz hani 😎😎😎
👔👔👔👔👔👔👔👔👔👔👔👔👔👔👔
akşam oldu ve hande hala ortalarda yok. ayşe ablada (handenin annesi) asiye teyzelerde sabah işi olduğu için bizimle gelmemişti. asiye teyze tekrar arayınca şimdi gitti bizide handeyi beklememiz için evde bıraktı. annemlerinde haberi var. "lan bahar saat sekiz nerde bu kız" çıtladığım çekirdeği yutup gülsime döndüm. "bilmiyorum." derken o sırada zil çaldı. "handemi acaba" deyip kapıya koştum. gülsimde arkamdan. kapının kolunu yavaşça aşşağıya indirip kendime doğru çekip açtım. AOOVV. "hande noldu sana. bayldımı?" diye sordum handeyi kucağında taşıyan adama. Bu adamı tanıyorum. evet tanıyorum. bu asiye teyzenin büyük. büyük oğlu İSMAİL EGE!!!
Bu bölüm biraz geç geldi kusura bakmayın. bu kitabımla watsy 2017 katılmayı düşünüyorum. ne dersiniz? eğer katılma ı uygun görüyodanuz biraz daha desteğe ihtiyacım var. lütfen. sağlıcakla kalın. SEVİLİYONUZ GENJLEEEEEEEEEEEEEEEEERRRRRRRR 😘😘😘
