Snapchat / Shawn Mendes

Nowy gość

          

Obudził mnie okropny dźwięk budzika. Próbowałam go wyłączyć, strącić z szafki albo najnormalniej w świecie przełamać na pół, ale nie udało się. Alarm był tak głośno, że nie mogłam dłużej leżeć na łóżku. Zebrałam całą siłę jaką w tej chwili miałam w nogach i dźwignęłam się z łóżka. Czułam się jakbym spała 2 godziny. Wykonałam poranną toaletę i zeszłam na dół na śniadanie, gdzie czekała już na mnie prawie cała rodzina z wyjątkiem taty, który spokojnie spał w wygodnym łóżku. Jest na emeryturze.

–        Późno wczoraj wróciłeś. - powiedziałam do ucha Eric'owi.

–        Taaaa, mama już się czepiała. Jejku mam 22 lata mogę wracać kiedy mi się żywnie podoba. - Mój brat jest pełnoletni, jest na studiach na uniwerku. Mieszka w domu bo akademiki są nie wygodne, a rodzice nie chcą opłacać mu mieszkania. Mama tłumaczy się, że chce mieć go przy sobie.

–        Spokojnie, ja tylko stwierdzam fakt, nie mam pretensji. - był lekko zdenerwowany, ale gdy na mnie spojrzał na jego twarzy rozpromienił się wielki uśmiech, a niebieskie oczy zaczęły błyszczeć jak najczystsze perły.

Wyszłam z domu, na przystanku jak zwykle spotkałam Rafaela. Kiedyś chodziliśmy na przystanek razem, ale teraz musiałabym na niego czekać bo pół godziny siedzi przed lustrem i układa włosy, a na przystanek przybiega w ostatniej chwili. Kiedyś się spóźnił i nie poszedł do szkoły, ale dostał ochrzan od rodziców i na tym się kończyło teraz ma 2 min zapasu.

–        Hej. Jak tam twój nowy znajomy? - Rafi był wyraźnie podekscytowany.

–        Nijak to gwiazda. - nie chciałam kłamać, ale nie lubiłam się chwalić, wolałam resztę rozmowy pozostawić dla siebie. Wiedziałam, że raczej nikomu nie powie, ale po co mam mu robić mętlik w głowie, jak i tak nigdy nie spotkam Shawna.

–        O szkoda. Daj znać jak rozmowa się rozkręci. Z wielką chęcią poczytam. - i o tym właśnie mówię. On poczyta. To moje prywatne wiadomości i nie pokaże ich nikomu.

–        Spoko. Mam nadzieję, że nie mamy żadnych sprawdzianów? - Zapytałam zmieniając temat.

–        Nie, ale jest matma. Ugh kto to wymyślił.

–        Nie narzekaj, będzie dobrze.

Lubiłam matematykę. Byłam z niej całkiem dobra. Lekcje w szkole się dłużyły. Tylko na przerwach było jak zawsze ciekawie. Rozprawialiśmy o naszej przyszłości. Sophie i Julie śmiały się ze mnie i Dave'a. On kiedyś mi się podobał, ale okazał się dupkiem i dałam sobie z nim spokój. Przerwa na lunch zleciała w jednej chwili. Gdy tak siedzieliśmy przy stoliku jedząc frytki mój telefon zaczął pikać. To powiadomienie ze Snapchata. Natychmiast weszłam w aplikacje i odczytałam Snapa. To zdjęcie Shawna z językiem na wierzchu i potarganych włosach, jakby dopiero co wstał z łóżka. Na dole widniał podpis „Zawalam skrzynkę, tak jak obiecałem :*". Uśmiechnęłam się bezwiednie, a znajomi popatrzyli na mnie z dziwną miną.

–        Co się stało? - zapytali zgodnie.

–        W zasadzie to nic. Dostałam 5 z matmy. - skłamałam. Robię to coraz częściej, ale nie chcę żeby wszyscy wiedzieli, że piszę z Shawnem.

Nie lubię fejmu, a co dopiero takiego sztucznego, naciąganego. To nie w moim stylu. Zadzwonił dzwonek. Zabraliśmy plecaki i ruszyliśmy w stronę sali od historii. Nienawidzę tego przedmiotu, jest gorszy niż średniowieczne tortury. Wyciągnęłam z plecaka telefon, a gdy pani tłumaczyła kolejne wojny i potopy wysłałam snapa do Mendesa. Zrobiłam sobie śmieszne zdjęcie, jakbym umierała i podpisałam „Ratuj historiaaaaaaa", za kilka sekund przyszła odpowiedź. On w koszuli w aucie, chyba prowadził i podpisał „ Już pędzę ślicznotko". Zaśmiałam się cicho. Pech chciał, że pani usłyszała i poprosiła mnie do tablicy. Nie odpowiedziałam na żadne z pytań i załapałam upomnienie do kolekcji. Po skończonych lekcjach poszłyśmy z dziewczynami na zakupy bo Rafi pomagał Kayi w chemii. Weszłyśmy do wielkiej galerii handlowej. Lubiłam tu przychodzić, ale nie kupowałam często nic. Zakupy to duża frajda, ale trzeba też mieć na nie hajs. Nie narzekam na kieszonkowe, ale lubie zbierać pieniądze dlatego nic nie kupuje.