Say Something

:F:I:V:E:

"Sorry dat ik een week niet kwam. Ik had huisarrest"

Voetstappen kwamen dichterbij.

"Mijn ouders zijn het niet gewoon dat ik zo... anders doe. Ik was altijd de 'perfecte' dochter. Ze snappen niet dat ik om je geef, denk ik. Dat snapt niemand. Maar als ze je zouden kennen dan zouden ze er anders over denken.
Maar.. Ik denk niet dat ik je écht ken. Niemand kent je echt. Anders lag je hier niet. Je kropte alles op en praatte er met niemand over en dan.."

De zin werd niet afgemaakt.

"Ik ben niet alleen verdrietig, weet je. Ik ben ook teleurgesteld. Je kon me vertrouwen, maar dat deed je niet. Ik begrijp dat je het moeilijk had, maar zelfmoord is echt niet de oplossing. Ik weet dat je ervan baalt dat het je niet gelukt is. Maar als je dit gaat overleven ben je opgelucht, geloof me. En dan sta ik klaar om je te helpen"

Je handen lagen levenloos naast je neer. Je onderarmen naar boven gericht. Zodat je sneeën konden helen. 

"Maar dan moet je wakker worden. Dus alsjeblieft, zeg iets"