uf yükselmeyi bırakın sıralaması düşmüş resmenJXOSKZPSLC (içiniz kan ağlar yine de gülersiniz ya...)
nyse ya canımız sağolsun amaaaan ve bu bölüm biraz sürpriz oldu<3 okuyunca anlarsınız<3 yorumlarınızın bol olması dileğiyle:"D
sizi seviyom
"izin için teşekkür ederim, iyi günler"
taehyung patronuyla olan konuşmasını bitirerek on ikinci kez yoongi'yi aramaya devam etti. saatin sabah 7 olması yoongi'nin telefonu açmama sebebini açıkça belirtirken yine de bıkmadan aramaya devam ediyordu.
direkt olarak jimin'in evini de basabilirdi ama kapıyı çıplak açma gibi bir girişimlerinin olmasından korkuyordu. bu...kabus olurdu.
"bu saatte ne diy-" yoongi telefonu sinirle cevaplamış ve konuşmaya başlamıştı ta ki taehyung onu bölene kadar.
"bana evinizin konumunu atmalısın. çok acil! jungkook buraya gelemiyormuş çünkü kötü anıları varmış yani sen biliyorsundu- " taehyung soluksuz konuşurken yoongi telefonu suratına kapatınca susmuştu. oysa önemli bilgiler veriyordu.
biraz sonra telefonuna gelen konumla birlikte çantasını eline alarak evinden çıktı.
madem jungkook gelemiyordu, taehyung ona giderdi.
giderken aklında binbir düşünce dolanıyordu. ona ilk olarak ne demesi gerekiyordu? merhaba mı yoksa selam mı? direkt sarılmalı mıydı yoksa onu mu beklemeliydi?
bu düşüncelerle birlikte telefonu açtığında jungkook'tan 3 bildirim geldiğini görmüştü.
jungcock (3) bu saatte niye uyandım ki:( sen uyanmamışsındır tabii... tekrar uyuyacağım
gördüğü fark edilmesin diye bildirim panelinden okumuştu. mesajlara gülümseyerek baktı ve düşündü. 'sanırım gerçekten beni seven birini buldum'
dikkatini tekrar yola çevirerek navigasyonu dinlemeye devam etti.
yolda geçen sıkıcı bir saatin sonunda daegu'ya varmasına 15 dakika kaldığı için seviniyordu. tabii bir de jungkook'un evini bulması gerekiyordu...
taehyung, kendine yabancı gelen caddelerden geçerken içten içe burayı özlediğini hissetti. burada yaşadığı süre çok kısa da olsa burada doğmuştu sonuçta. birkaç sokak tanıdık geliyordu hatta.
jungkook'un evini bulduğunda kendi kendine gülümsedi. apartmanın şirin bir görüntüsü vardı.
taetaek: evde misin? kapının önündeyim sana söylemek istediğim bir şey var
jungkook telefonuna gelen mesajları gördüğünde rüyada olduğunu sandı. sonuçta taehyung her gün yanına gelmiyordu. ve bu imkansıza yakın gibiydi.
odasından çıktı ve giriş kapısını görebileceği cama doğru koştu. beyaz bir araba apartmanın girişinde duruyordu. bir ihtimal, o araba... bir ihtimal taehyung'un olabilir miydi gerçekten?
üstüne tişört geçirme zahmetinde bulunmadan evin kapısından çıktı. umuyordu ki zili çalınca hoseok uyanıp kapıyı açardı.
koşarak merdivenleri inerken çok heyecanlıydı. uzun süredir sevdiği insanı, sevgilisini görecekti. hatta sarılacak, belki de öpecekti.
bu heyecanla merdivenleri atlarcasına inerken giriş kapısına ulaşmıştı. sadece birkaç adım..birkaç adım sonra sevdiği adam karşısındaydı.
taehyung elindeki çiçeği sıkıca tutarak arabadan indi ve beklemeye başladı. çiçek, biraz garip bir seçimdi. ama küçüğün bunu beğeneceğini umuyordu.
"hyung...gerçekten burdasın!" jungkook önce olayın gerçekliğini düşündü. gerçek olamayacak kadar güzel bir durumdu bu.
taehyung ona doğru koşan küçüğü gördüğünde yüzüne büyük bir gülümseme yerleştirdi. sanırım, sarılacak kişi jungkook olacaktı.
küçük olan taehyung'a sıkıca sarıldığında çiçek çoktan yeri boylamıştı. küçüğün gözlerine bakarak konuşmaya başladı.
