Alleen

hoofdstuk.1

PIEP PIEP PIEP. Daar ging de wekker weer, dit was al de zoveelste keer dat ik vroeg moes opstaan om naar de huisarts te gaan. Ik wordt de laatste tijd zo snel moe, niet zo zeer dat ik wil gaan slapen. Maar al als ik naar school fiets is mijn lichaam moe, terwijl mijn school om de hoek is!       Of als ik met mijn broer ga stoeien, of de trap op loop. En ik ben vaak zelfs te moe om af te spreken. Toen ik dat aan mijn ouders vertelde voor het eerst schrokken ze wel. Ze herkende het aan mijn oudste zus, die had dat ook. Bij haar is dan ook de ziekte C.V.S. vastgesteld. Mijn zus had er heel veel last van, zij heeft door de ziekte haar opleiding niet kunnen afmaken. Ook is haar verteld dat de ziekte niet bestaat, en dat het in haar hoofd zat. Ze is vaak naar psycholoog gestuurd, maar er mankeerde niks met mijn zus. Na veel jaren onderzoek weten ze nog niet wat er is. en dat gebeurt met meer mensen. Tegenwoordig worden er meer onderzoeken naar gedaan, en wordt het chronisch vermoeidheid genoemd. Er zijn nu ook therapie voor, mijn zus heeft er al veel gedaan maar niks hielp. Mijn ouders waren dus bang dat ik het ook zou hebben. Vandaar dat we vaak Naar de huisarts gingen, ik ben ook al een keer naar een psycholoog gestuurd. Maar die dacht dat het ook daar niet aan licht. Ik heb ook al vaak bloed moeten laten prikken, ook daar kwam elke keer niks uit! Toen we bij de dokter aankwamen vertelde hij ons dat hij dus dacht dat ik C.V.S. had. Maar dat hij een goede therapie ervoor wist, in het Radboud ziekenhuis in Nijmegen.