I protect you ✔

.28.

p.o.v Niall

'maar waar zijn die kleine zusjes waar je het over had verteld' vraagt hij om me denk ik op te vrolijken. 'die slapen boven. Eigenlijk denk ik dat ze niet meer slapen' zeg ik. 'ze slapen niet nee. Ze liggen gewoon wat' zegt Emma. Lars en ik staan op en lopen samen naar boven. Eerst lopen we naar de kamer van Sofie. Ik open de deur en zie haar daar op de grond spelen.

'hee Sofie' zeg ik vrolijk. 'Niall' zegt ze vrolijk. Ze staat op en geeft me een knuffel. 'jou gemist' zegt ze. 'ik jou ook' zeg ik terwijl ik haar nog steeds in een knuffel heb. 'ahw. Zij is zo schattig' zegt Lars achter mij. Ik knik rustig en Sofie kijkt me raar aan. 'dat is een vriend van mij' antwoord ik. Ze gaat uit de knuffel en geeft voorzichtig een knuffel aan lars. 'zo schattig' herhaalt hij.

'aardig doen tegen Niall' zegt ze tegen Lars waardoor we beide beginnen te lachen. 'natuurlijk ben ik aardig voor Niall' antwoord Lars. Na nog wat gepraat gaan we naar de kamer van Jade. ze ligt in haar bed wat te draaien. Voorzichtig loop ik naar haar bedje. zodra ze mij ziet krijgt ze een glimlach op haar gezicht.

'Niall' zegt ze, of iets wat er op lijkt. 'ja' zeg ik zacht. Ik haal haar uit het bed en zet haar op de grond. 'die is ook al zo schattig' zegt lars. Hij is echt een kinder mens. Net met Sofie was hij super aardig en hij kon super goed met haar omgaan. 'ze lijken ook beide zo veel op jou, ook al is Sofie maar een half zusje. Je zou het niet denken' zegt Lars. 'klopt, maar toch vind ik dat Jade altijd nog meer op mij lijkt dan Sofie. Het structuur van het gezicht lijkt gewoon meer op elkaar. En het gedrag vind ik ook wel' antwoord ik.

Voorzichtig loopt Jade naar Lars en geeft hem een kleine knuffel. 'ze is zo klein en zo schattig. Ook zo kwetsbaar' zegt Lars. 'klopt' antwoord ik. Na ook nog even met Jade te hebben gespeeld lopen we samen met Sofie en Jade naar beneden. ik heb Jade in mijn armen en Lars heeft Sofie haar hand vast. Zo schattig. Hij straalt helemaal van blijdschap.

'zullen we dadelijk even naar mijn huis' vraagt Lars. Ik knik. We zetten Sofie en Anne beneden neer, pakken onze jassen en schoenen, en zeggen Emma nog gedag waarna we naar buiten lopen.

Na ik denk 10 minuten lopen komen we aan bij zijn huis. Het lijkt wel op die van ons qua grote. Niet te klein, niet te groot. Lars opent de deur en samen gaan we naar binnen. 'jongen man, waar was jij de eerste schooldag' roept, ik denk zijn vader, boos vanuit, ik denk de woonkamer.

'sorry, ik was een vriend helpen' antwoord Lars. 'en wie mag dat dan wel niet zijn' vraagt zijn vader terwijl Lars de woonkamer binnen loopt. Net op het moment dat hij dat heeft gezegd loop ik binnen.

'Niall, hij werd gepest en rende toen weg. Hij was zo aardig dat ik hem niet kon laten gaat' zegt Lars. Dat is zo aardig van hem. 'voor deze ene keer dan, maar niet vaker' zegt zijn vader. 'shit. De mentor weet niks. Waarom hebben ze jou niet gebeld? Of ja je ouders' vraagt Lars.

'mijn moeder belt naar de mentor als ik thuis ben en dan weet de mentor dat ik naar huis ben door het pesten. Belt mijn moeder niet en ik ben langer dan een half uur weg dan word mama gebeld' zeg ik tegen hem. 'dan is het goed' antwoord hij. Samen gaan we naar boven waar we nog wat gamen en vooral veel praten.

Ik ben blij dat we vrienden zijn, of eigenlijk ik hoop dat we vrienden zijn. Hij is gewoon anders als de andere kinderen bij ons op school. Wel in een goede manier. Niet zo stoer, gewoon aardig, is goed met kinderen en je kan er goed mee lachen.

Rond half 5 ga ik naar huis. Ik zeg Lars nog gedag en ga dan naar huis. Daar aangekomen staat het eten al klaar. Emma heeft vroeg gekookt vandaag. Na het eten ga ik gelijk naar bed.