𝙳𝙸𝚉𝚉𝚈

☆seventy eight☆

Η Εύα μου δειχνει παλιες φωτογραφιες μας και αναμνησεις μου ερχονται απο τοττε που ειμασταν μικρες .Ξεγνοιαστες τοσο αγνες .Μικρα προβληματα μας απασχολουσαν για τοπως θα γραψαουμε μια λεξη ,για το πως θα πουμε στην μητερα μας το χαλια βαθμο .

Βεβαια αυτη η στιγμη επρεπε να χαλασει απο καποιον και δεν μπορουσε να ειναι αλλος απο τον αδδερφο μου που μπουκαρε στο δωματιο σαν ανθρωπος τον σπηλαιων .

-Γιατι δεν μου ειπες οτι θα αγορασεις διαμερισμα;"με ρωτα και μπορω να καταλαβω ακριβως ποιος του το ειπε.

Ο Στεφανος.

Ο οποιος καθεται στην κασα της πορτα και με κοιτα με ενα απροσδιοριστο βλεμμα.

-Τι;"ακουω την εκπληξη στη φωνη της Ευας.

-Θα σου το ελεγα .Μα συνεβησαν πολλα."λεω ενω ριχνω ενα βλεμμα στην Ευα που φαινεται να το διασκεδαζει."Και δδεν μπορω να καταλαβω ποιο ειναι το προβλημα σου .Εδω με αφησες να μεινω μαζι με τον Στεφανο και μου εφερες και τα πραγματα μου ."του λεω και γυριζει να με κοιταξει με γουρλωμενα ματια.

-Μαλλον δεν τα ξερεις ολα.Εκεινος τοτε μου ειχε πει οτι γνωριζοσασταν απο πιο παλια .Τον ειχες ερωτευτει και το διαλεξες εσυ ν απας να μεινεις μαζι του .Αν δεν σε αφηνα θα επεφτες σε καταθλιψη ."λεει γρηγορα ο Στεφανος μου και γυρνω να κοιταξω τον Στεφανο .

Αλλα εχει εξαφανιστει .

Γρηγορα βηματα ακουγονται να κατεβαινουν την σκαλα και ειναι φανερο οτι τα βηματα αυτ αανηκουν στον Στεφανο που τρεχει.

Και καλα κανει.

Διοτι θα ζητησω εξηγησεις.

"Γιωργο's pov"

Την πάρατηρω καθως γελα και σκεφτομαι ποσο θα μου λειψει να ακουω αυτον τον ηχο .Που τωρα πια εχει γινει ο αγαπημενος μου .

Ποσο θα μου λειψει να κοιταω τα ματια της .Αυτα τα καταπρασινα ματια.

Ποσο θα μου λειψει η φωνη της .Και η φλυαρια της.

Μπορει να μιλαει συνεχομενα για ωρες ολοκληρες.

Ποσο θα μου λειψει αυτη και ολα τα μικροπραγματα που την κανουν ξεχωριστη.

-Εχω κατι;"με ρωτα και τοτε την πλησιαζω και καθομαι διπλα της στο κρεβατι της .

-Ναι."της απαντω ενω κοιτω εντονα τα ματια της .