Het is gewoon onmogelijk

Hoofdstuk 9

Tineke had de rest van de dag vrij gekregen en nu zat ze voor de tv, maar ze volgde niet wat er op was. Alle beelden van de afgelopen dag bleven door haar hoofd spoken. Waarschijnlijk had iedereen nu wel door hoe het zat tussen Koen en haar. Maar voorlopig had nog niemand haar een berichtje gestuurd. Het kon haar eigenlijk niet zo veel schelen, of ze het nu wisten of niet. Zo lang de chef het maar niet erg vond, of hopelijk niet eens gezien had. Ze wilde gewoon niet uit elkaar gehaald worden. Ze stuurde Koen uiteindelijk gewoon een berichtje om te zeggen wat ze dacht: 'Ik hoop dat de chef niks gemerkt heeft van ons..' Vrijwel meteen kreeg ze antwoord: 'Welnee, en als het zo is begrijpt hij het vast! Is het goed als ik na het werk eens kom? X' Tineke antwoordde nog dat het goed was en stak daarna haar gsm weer weg. De televisie zette ze ook uit en ze ging gewoon even op de bank liggen om wat te slapen, maar ze bleef piekeren.

"Kom binnen!" zei Tineke toen Koen 's avonds voor haar deur stond. Hij begroette haar met een kus. "Sorry.." stamelde Tineke. "Waarvoor?" vroeg Koen verbaasd. "Ik had je niet moeten knuffelen, nu weet iedereen het en gaat de chef ons misschien uit elkaar halen. Als ik gewoon even had nagedacht dan-" Voordat Tineke haar zin kon afmaken had Koen haar het zwijgen opgelegd door haar te kussen. "Je hoeft geen sorry te zeggen. Ik neem jou niks kwalijk, sterker nog, ik ben opgelucht. We hoeven niet meer te liegen tegen iedereen!" zei Koen na de kus. "Hebben ze het gevraagd?" vroeg Tineke. "Nog niet, maar volgens mij gaan we morgen een hoop vragen krijgen" lachte Koen. Ook nu verscheen er weer een kleine glimlach op Tinekes gezicht. "Heb je al gegeten?" veranderde ze plots van onderwerp. "Nee" antwoordde Koen. "Wat dacht je van een lekkere pizza made by Dr. Oetker?" stelde Tineke voor. "Graag!" stemde Koen in. Tineke ging naar een kleine berging en vroeg vanaf daar: "Welke wil je? Ik heb nog salami en prosciutto!" "Elk de helft misschien?" vroeg Koen waarop Tineke de eerste pizza al in de oven zette. "Is goed!" antwoordde zij. "Hoe was het voor de rest nog?" vroeg Tineke terwijl ze zich dicht bij Koen in de zetel nestelde. "Saai zonder jou" antwoordde hij lief. "Ik verveelde me anders ook wel" antwoorde ze terwijl ze een kusje op zijn lippen drukte. "Floor en Obi hadden ook papierwerk, weet je dat Floor de hele tijd naar me staarde?" lachte hij. "Sowieso probeerde ze informatie van jou los te krijgen, haha!" antwoordde Tineke die het zich helemaal kon voorstellen. "Maar zij was dan ook de enige die wist van mijn gevoelens voor jou. Ze wist alleen niet dat we ook samen zijn" zei Tineke. "Hoe lang ben je al verliefd op mij?" vroeg Koen plots. "Ik besefte het met Obi zijn ongeval" antwoordde Tineke eerlijk. "En jij?" wilde ze nu wel weten. "Ach, diep in mijn hart al lang. Maar ik wilde het niet weten, tot die avond..." Als antwoord drukte Tineke nog een paar kusjes op Koens lippen. Plots piepte de oven, dus Tineke begaf zich naar de keuken. Koen volgde haar en begon de pizza in stukjes te snijden terwijl Tineke de volgende inzette. "Wacht!" riep Tineke toen Koen zijn eerste hap wilde nemen. Tineke nam haar gsm en maakte een paar selfies van hen beide met de pizza en daarna begonnen ze te eten. Net toen het laatste stuk op was piepte de oven voor de tweede keer, dus Tineke nam de tweede pizza en sneed hem in stukjes. "Wat de chef ook zegt, hij gaat ons niet kapot krijgen. Hij gaat ons geluk niet in de weg staan!" zei Tineke plots. "Het gaat hem niet lukken, ik hou van je zoals ik nog nooit van iemand gehouden heb. Ik besef nu pas wat ik al die jaren gemist heb in mijn leven!" antwoordde Koen. "Ik hou van je" antwoordde Tineke gevolgd door een kus.

Het leek een gewone morgen te zijn, Tineke deed exact hetzelfde als altijd. Maar het voelde niet als elke morgen, ze was zo veel zenuwachtiger. Alle vragen die ze waarschijnlijk gesteld ging krijgen, maar waar ze het meest schrik voor had was de chef zijn reactie. Tineke zat aan de ontbijttafel, maar ze kreeg geen hap door haar keel. Ze hadden hun mond perfect kunnen houden als die gangsters er niet geweest waren. Omdat Tineke toch niet kon eten vertrok ze maar naar kantoor, maar toen ze daar aankwam durfde ze niet uit te stappen. Na nog 5 minuten besefte ze dat blijven zitten geen zin had en ging ze toch maar naar binnen. Toen ze het onthaal binnenstapte begroette ze Patrick zoals elke morgen en liep daarna door naar de vergaderzaal waar al een paar collega's aanwezig waren. Tineke probeerde zo onopvallend binnen te komen, maar uiteraard had Floor haar gezien. Ze deed teken dat Tineke mee moest komen dus zuchtend deed Tineke wat de blondine haar vroeg. "Wat was dat gisteren?" fluisterde Floor. "Ja, we zijn samen" antwoordde Tineke meteen eerlijk. "Waarom wist ik dat niet?" vroeg Floor verbaasd. "We wilden het gewoon voor ons zelf houden, niet meteen aan de grote klok hangen" antwoordde Tineke. Begrijpend knikte Floor. "Proficiat, trouwens!" Tineke bedankte haar en daarna gingen de twee vrouwen de ruimte weer binnen en ze mengden zich in het gesprek. Niet veel later waren ze voltallig. Koen was tegenover Tineke gaan zitten, maar Koen was een uitleg aan het geven aan Eric terwijl Floor een verhaal aan het vertellen was waar Tineke naar luisterde. De chef kwam binnen en verdeelde de taken. "Obi en Floor, jullie gaan snel naar de Graslaan nummer 20, een vrouw heeft daar een inbraak gemeld!" Meteen stond het duo recht en vertrok, ondertussen ging de chef verder: "Eric en Brigitte, zorg dat je die moordenaar van mevrouw Rozendonk vindt!" Het tweetal knikte al zuchtend. "Robin en Femke, jullie moet ik helaas een half dagje papierwerk voorschotelen misschien wisselen jullie in de namiddag met Koen en Tineke, maar dat hangt van de situatie af." Tineke keek angstig naar Koen. 'De situatie' klonk niet zo fijn. Toen ze naar buiten gingen en in hun anonieme wagen zaten begon Tineke over wat de chef gezegd had. "Heb je gehoord wat hij zei? De situatie! Hij gaat ons echt uit elkaar zetten!" zei Tineke angstig. "Hee, rustig maar! We wachten gewoon af, oké?" zei hij geruststellend terwijl hij over haar wang streelde. Daarna drukte hij een tedere kus op haar lippen. Tineke knikte, maar ze was er toch niet helemaal gerust in.