Van mij

Hoofdstuk 30

Ik werd 's morgens afgezet door Pj. Ik ben blijven slapen bij Will omdat hij me smeekte om te blijven. Ik moet een lachje onderdrukken als ik eraan terugdenk. Och, mijn lieve William!

William komt mij halen om naar Ian te gaan na mijn werk. Ik weet niet of Ian er zal zijn of niet. We willen ernaar toe omdat ik me echt ongerust maak over Gail. Ze heeft niets laten weten. Echt raar.

Gisteren verschenen er allerlei artikels over William en mij omdat Will werd gearresteerd. En vandaag verscheen er op het nieuws dat hij vrijgelaten werd.

Ik vraag me soms af hoe ze dat te weten komen.
Pj doet mijn portier open en ik stap er zeer onelegant uit. Ik neem niet eens de moeite om te kijken welke auto het is. Ik denk dat het een Tesla is, maar ik ben niet helemaal zeker.

We zijn in het noorden van Manhattan. Ik herinner me het appartementje naast de sporen. Dan raasde de subway altijd voorbij het appartementje en de grond bewoog toen altijd.

Pj, Will en ik nemen de lift naar het appartementje. De lift maakt een paar rare geluiden voor we naar de vierde verdieping gaan. Het maakt een gezoem en wanneer we er zijn kraakt het weer. Ik voel Williams hand op mijn rug en ik was me er niet van bewust dat de schrik een beetje op mijn gezicht te lezen was.

We lopen naar deur 4B. Het is al een lange tijd dat ik hier niet ben geweest. Ik moest hem na het werk altijd hier afzetten voordat ik naar huis keerde.

Ik klop op de deur. De deur heeft geen deuroog. Ik voel me een beetje zenuwachtig.
De deur gaat open en mijn hart maakt een sprongetje. Ian komt tevoorschijn met een jeansbroek en een zwarte t-shirt van een of andere rockgroep. O!

Zijn rechterjukbeen is helemaal paars met wat gele vlekken en zijn neus zit onder een wit verband. 'Elisabeth?' vraagt hij verbaasd. Hij ziet dan de twee mannen die bij me zijn en hij verstijft van de schrik. Ik heb hem nog nooit zo bang gezien. Ik voel opnieuw Wills hand op mijn rug en ik krijg er een warm gevoel bij.

'Ian,' knik ik. Ik probeer kil en zonder genade over te komen. Ik ben daar zeer goed in.
'Wat w-willen jullie van me?' vraagt hij. Zijn stem bibbert en hij stottert. Ik heb hem echt nog nooit zo gezien. Ik weet niet wat er scheelt. William komt dichterbij staan zodat hij een beetje voor me staat.

'Wanneer heb je Gail voor de laatste keer gezien?' vraagt Will. Ik kijk recht in de ogen van Ian. Zijn bruine, hazelnoten ogen waarvan ik een keertje dol op was en waaraan ik nu de grootste hekel aan heb. Ian fronst even en hij lijkt nog banger te worden. Zijn schouders hangen naar voren en het lijkt alsof hij zich probeert klein te maken.

Pj komt dan in actie en hij komt ook voor mij staan en voordat ik het weet sta ik achter twee reusachtige mannen. Ik weet dat ik een vrouw ben, maar ik kan best wel voor mezelf zorgen hoor!

'Waarom moeten jullie Gail hebben?' vraagt hij. Will stapt nu dichter bij Ian toe en hij balt zijn handen tot vuisten. Nu is het mijn beurt om mijn hand op zijn rug te plaatsen.

'Antwoord gewoon de verdomde vraag,' sist Will met zijn kaken op elkaar geklemd. Ik begin nu ook een beetje schrik te hebben van William. Pj lijkt er zich niets van aan te trekken. Ian kijkt naar William op en dan naar mij.

'Ik wil alleen met haar praten,' zegt Ian knikkend naar mij. Wat? William recht zijn schouders, en ik leg snel een hand op zijn schouder. Will draait zich naar me toe. Ik knik en kijk hem met zachte ogen aan. William ontspant even en kijkt naar Pj die ook naar mij knikt. William verandert weer in koude, gemene William en zegt iets tegen Ian. Maar ik vang alleen een paar woordjes op.

'Raak... nog een keer... blauw...' is alles wat ik hoor voordat William en Pj naar het einde van de gang vertrekken. Ian kijkt me dan ernstig aan met een bleek gezicht.
'Waarom hebben jullie Gail nodig?' vraagt hij paniekerig. Ik frons.
'Waarom wil je dat weten?' vraag ik net zo ernstig als hem.
'Gail is niet wie je denkt dat ze is.'