¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
y ı l d ı z l a r i ç i n d e k i ç o c u k
Uykulu bir haldeki çocuğun gözleri, adamın ağızından çıkan her kelime ile kapanmaya daha da yaklaşıyordu. Her akşam olduğu gibi babasının kucağında oturmuş elindeki hikaye kitabını okumasını dinleyen küçük Sam, tüm gün oradan oraya koşmanın ardından daha ikinci sayfadan kendini uykunun kollarına bırakmıştı.
Adam kucağındaki beden ile zar zor kalktığı koltuktan yatak odasına ilerlerken yere eğilip bakamadığı birçok küçük oyuncağa bastı. Kimi sadece ıslığı andıran bir ses çıkarıyor, kimisi ise yanıp sönmeye başlıyordu. Ama ayağına batan şey ile ağızından bir küfür kaçıran adam emindi ki bu bir legoydu ve neredeyse adamın ayağını delecek sivriliğe sahipti. Ufluya puflaya odaya varan adam, kapıyı gazi olmayan ayağı ile iterek içeri girdi. Kucağındaki çocuğu yatağına yerleştirdi ve ardından fişe takıldığı anda odanın dört bir yanında parıldayan küçük yıldızları fişe taktı. Ses çıkarmamak adına parmak uçlarında kapıya ilerlediğinde oğlunun uykulu sesi ile fısıldadığını duydu.
"İyi geceler babacığım."
Dönerek yatağa iyice gömülmüş olan oğluna son kez bakan Gary'de ona iyi geceler dileyerek odadan çıktı. İnce örtüsünü vücudunun hiçbir yerini dışarda kalmayacak şekilde üstüne çeken Sam, etraftaki yıldızlara bakarak gülümsedi ve her şeyden habersiz güzel bir uykuya daldı.
Geldiği yolu bu sefer hiç yara almadan geri dönen Gary, eşinin yanına, küçük villalarının arka bahçesindeki kulübeye doğru yola çıktı. Akşam karanlığında bahçenin girişini aydınlatan üç büyük lamba önünü görmesine yetiyorduvebu sayedebir yerlere takılmadan sapasağlam bir halde kulübeyi bulabildi.
Gündüzleri işleri başından aşkın olan Layla ve Gary, günlerinin boş kalan kısımlarını sevdikleri şeylerle doldurmayı seviyordu. Gündüzlerin kalan saatlerini Sam'e ayırmayı ve geceleri ise bir fincan kahve eşliğinde bahçenin arka tarafına kamufle edilmiş kulübelerinde birkaç sayfa bir şeyler okumayı, bazenleri ise karalamayı seviyorlardı. Tüm günlerini etrafında haşır neşir olarak harcadıkları elektronik aletlerin etkisinden kurtulmak için daha iyi bir yol bulabileceklerini sanmıyorlardı.
Mathias'tan sonra 20 yılında evlerinde kitap bulundurmaları her ne kadar yasak olsada onlar, bunda bir zarar görmüyorlardı. Çünkü Kök'leri olmaması dışında, bunu ise her ay değişen bahaneler ile geçiştirebiliyorlardı- lakin bu nereye kadar böyle gidebilirdi orası meçhuldü-, dikkat çekecek hiçbir şeyleri yoktu. Evdeki her şey son teknoloji ürünüydü, hatta yeni üretilen konuşan duvarlardan bile vardı bir tane onlarda. Bunu almaları iyi olmuştu çünkü böylelikle yan komşuları Liam'ı, Kök'leri olmadığı için, içine düşen şüphe tohumcuklarından kurtarmış olmuşlardı. Şimdi ise evin tam ortasında öylece durankonuşan duvar, haftada bir kez ancak kullanılıyordu. Kullanıldığı zaman ise ya Sam'in en sevdiği çizgi film karakterine dönüşüyor ya da çok nadir olsa da Gary ile dönemin olaylarını tartışan bir spikere dönüşüyordu.
