~Aİ NO HİKARİ~ ( TAMAMLANDI )

~ 15. BÖLÜM ~

Minna konnichiwa dattebayo!!! Erkek kalktım sıcaktan uyuyamayan birisi olarak. Hazır erken kalkmışken yb yi yazayım diyorum. Aslında saat 10.00 da kalktım ama 11.35 te yazmaya başladım by yb yi. Ehheheh. Ama ne zaman yayınlarım orasını pek bilmiyorum. Keyifli okumalar Okur-chanlarimmmm benimmmmm 😄 😄 😁 😁
♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡ ♡

Ben : Hinata....

Gözlerim dolmuştu..kalbim ağrıyordu...Hinata Gomen...keşke senin için endişelendiğim o an gelebilseydim yanına!! Böylece seni ve sakura yı kurtarmış olurdum..

Sasuke : İyi misin?
Ben : Ya sen iyi misin? Ağlıyorsun...

Dedim kısılan sesimle. O da ağlarken gülerek cevap verdi bana...

Sasuke : Sende ağlıyorsun...
Ben : Asıl kalbim ağlıyor benim. Kalbim....
........ BİR KAÇ SAAT SONRA ........

O mektubu okuduktan bir kaç dakika sonra Ren beni aradı. Hinata nın uyandığını söyledi. Hemen yanına gittik böylece. Uyandığını görünce odasına aldık Hinata yı....

Sasuke babamların yanına gitti. Bende o zamandan beri Hinata nın yanındayım zaten.

Ben : Eee Hinata...nasıl hissediyorsun?
Hinata : Neden kurtardınız beni?
Ben : Yaşaman için. Yaşayıp sana bunu yapanların karşısına dimdik çıkman için. Yaşayıp bütün güzel duyguları hissetmen için. Yaşayıp beni mutlu etmen için. Yaşayıp güzel bir hayat geçirmen için... diye devam eder bu liste.
Hinata : Mektup. Okudun mu?
Ben : Evet...
Hinata : O zaman hiç soru sormayacak mısın?
Ben : Ben...aslında söylenecek ve sorulacak o kadar soru var ki. Ama bunları sormanın acelesi yok. Nasıl olsa bir ömür bunları sormak için vaktim olacak...
Hinata : Bir ömür ha....
Ben : Evet!! Bu dünyanın güzelliklerini sana göstereceğim Hinata. Ve sonra da bu güzel dünya da birlikte güzel vakit geçirelim söz mü?

Hinata ya bu sözleri söyledikten sonra serçe parmağımı uzattım. Kısa bir süre sonra da o uzattı. Artık birbirimize bir sözümüz. Var...

Hinata : Söz...
Ben : Bu sözü bozan kişi söz verdiği kişiye bir hediye almak zorunda kalacak.
Hinata : Eğer ölürsek bize verilecek en iyi hediye zaten bir tabut olacak.
Ben : Haahhh...

Ellerimi yanaklarına koydum ve gözlerinin içine bakarak şu sözleri söyledim ;

Ben : Hinata. Hayat bir çiçek gibidir. Eğer solarsan yeniden açabilir o çiçek.
Hinata : Ama çiçekler de ölür....
Naruto : Demek istediğim sakın bizi bırakma. Sözünden çıkma ki sana bir tabut almak zorunda kalmayım...

Sasuke nin ağzından :

Olanlardan sonra şimdi Sakura nın yanındaydım. İşte terapi falan yani. Hoş ikimizinde keyfi yok ya. Neyse...

Sakura : Sasuke-kun...bence bugün terapi yapmasak iyi olacak...
Ben : Haahh haklısın da bana Sasuke-kun falan dememeni kaç defa söyleyeceğim!
Sakura : Hmmmm sen söylesen bile ben....yine söylerim...
Sakura : Hala bana aşık mısın?
Sakura : N-ne?!!! Bilmem!!

Dedi başını diğer tarafa çevirerek. Sanki ben anlamadım kızararak bunu söylediğini. Neyse konuyu değiştirsem iyi olacak.

Ben : Sakura hala korkularını yenmedin. Daha doğrusu şu zamana kadar bir ilerleme kaydetmemiz gerekirdi.
Sakura : Evet..
Ben : Demek istediğim bana içindekilerini söylemezsen korkarım ki asla ilerleyemeyiz.
Sakura : Ama....Ben bile kendi düşüncelerimi zor durdurmuşken yeniden bunları düşünmek...
Ben : Arkadaşın yani Hyuga Hinata çoktan ilerleme kaydetti. İçindekileri döktü.
Sakura : O her zaman öyle. Önce içine atar ama dayanamaz dökülür. Bense....hiç bir zaman öyle olamadım. Hep birilerine anlatmak istedim. Ama anlatamadığım o kadar çok şey var ki...
Ben : Anlat o zaman seni dinliyorum.
Sakura : Emin misin?
Ben : Evet..
Sakura : Böyle konuşmayalı uzun zaman olmuştu.
Ben : Peki en son kiminle konuştun.
Sakura : Eski doktorum..
Ben : Neyse anlat bakalım...
Sakura : O kaçırılma olayından sonra kendimi iyice kapatmış vaziyetteydim. Bir sürü doktor bir sürü tedavi ama hiç biri işe yaramadı. Hinata o zamanlar benden daha kötüydü. İşte bir kaç defa birlikte intihar etmeyi bile denedik. Sonuç şuan senin karşında olduğuma göre başarısız oldu...

Bize korkunç deneyler yaptılar. Acı verici ve kahredici olanlarından. Bir kolumuzu yaralıyor ya da kırıyorlardı. Sonra bize bir hap ya da bir şey enjekte edip bir iki saate eskisi gibi oluyorduk. Sonra...sonra....sonra.... beni ve Hinata yı ayırdılar. Bana sen bizim malımızsın sizi bize sattılar dedi ordaki şerefsizlerden birisi. Lakin bunu sana söyledik ha arkadaşının haberi bile yok. Yani kıymetimizi bil. Neden burda olduğunu da bize sormazsın artık. Dediler.

Bu kız ne diyor böyle!! Aynısını Hinata ya da söylediler..

Neye uğradığımı şaşırdım. Başta onlara inanmadım ama onlar bunu bana tekrar tekrar söylediler. Onları öldürmek için gün sayıyıyordum. Ama tek bir kolumu bile kıpırdatamadım. Ne Hinata yı kurtarabildim ne de kendimi...

Yapma be Sakura!! Keşke sizi erkenden kurtarabilseydim!!!

Her gün deney her gün acı yaşadık. Birbirimizi zar zor gördüğümüzde ise keder ve acı vardı gözlerimizde. Bakma şuan bu kadar vücudumun iyi göründüğüne. O verdikleri ilaçlardan dolayı hemen iyileştim.

Sonrasında Neji nii ve bizim eski arkadaşlar artı polisler falan bizi kurtardı. Ama bu dünyada yaşamak bana daha fazla acı verdi. Kendimi çok değersizmişim gibi hissettim. Hala da hissediyorum. Bu korkular da bundan dolayı oldu ya...

Yağmurlu günlerde bizi bir odaya kapatır ve deneyler iyi gidiyor mu diye test ederlerdi. İnan bana her gün ölmeyi istedik.
Ben : Sakura....
Sakura : Anlat dedin anlattım. Bak bizim için hayat bitti zaten. Bırak bizi kendi hayatına bak sen.
Ben : Sakura...yaşamak zorundasın....

Bu kızlar neler yaşadılar böyle. Hayatta kimsenin başına gelmek istemediği her şeyi yaşadılar. Her gün ölmek istemeleri demek bu anlattiklarindan daha fazla acı çektiği anlamına gelir.

Ama aynı sözleri Sakura ya söylemesi benim aklımı kurcaladı. Bu çok saçma zaten...

Ben : Aynısını Hinata ya dediler..
Sakura : Efendim bir şey mi dedin?
Ben : Yok bir şey.....Sadece sesli düşünüyordum..

Bu kaçırılma olayı denek olayından bambaşka olay olacakmış gibi içimde güçlü bir his var....

Devam Edecek....

Heyoooooo eheheh kusura bakmayın ya! Kahvaltı dolayısıyla biraz geç yayınladım. Kagehina kitabına bu aksam yb gelecektir...

Vote ve yorum yapmayı unutmayınız...