Sokak Lambası

Bölüm Başlığı

- Özür mü Deniz özür dilemen neyi değiştirdi peki ? Ben nerede hata yaptım yeterince sevemedim mi seni Deniz yeterince Şevkat ilgi veremedim mi sana nerede yanlış yaptım söyle bana ?Doktorla konuştum çok mahçup oldum. Sigara kullanmakta Ne demek Deniz ?
- Ne sigara mı ? Ne yani sigara içtiğim için mi bunca kıyameti kopardın ?
- Ya ne Deniz başka şeyler de mi var aman allahım aklıma mukayyet ol kızım sen ne ara böyle biri oldun ?
- Anne bilmiyorum bi iki kere derken oldu özür dilerim.
- Deniz ben böyle bir kız istemiyorum ben Denizimi istiyorum. Lütfen
- Tamam anne bırakacağım
- Söz ver bana Deniz
- Söz anne söz.
Annesi tüm yaygarayı sigara için koparmıştı evet o anneydi hangi anne isterdi ki Zaten kızının böyle davranmasını daha sonra dışarıda bekleyen arkadaşlarının yanına çıkarak onlardan özür diledi Deniz in en sevdiği huyu buydu işte annesi haksız olduğu yerde özür diler hiç büyüklenip ben " büyüğüm olur öyle şeyler aman canım Ne olacak " demezdi. Hava kararmıştı Deniz hastane de bu gece de kalacaktı herkes Evine gitmişti bugün Deniz ile Büşra kalacaktı Zeynep hanıma hiç fırsat vermiyordu kızlar Ahmet te bu arada kızlarla ve Zeynep hanımla kaynaşmıştı hatta Zeynep hanım onu yemeğe davet etmişti. Yok artık ama olmuştu işte Deniz kendini biraz daha iyi hissediyordu Zaten hastane de iyi bakıyorlardı ilaçlarını vaktinde alıyor kontroller yapılıyor ve sargılar değişiyordu.
- Büşra
-  Efendim canım
- Burak burya geldi.
- Biliyorum sen ameliyata girdiğinde de bekledi burada
- Ne oluyor bilmiyorum kader bana yine bir oyun mu oynuyor bilmiyorum kokuyorum Büşra yine ona yenilmekten korkuyorum yine kalbimin yumuşamasından korkuyorum. En son burada idi Ahmet e bağırdı kendinde bu cesareti nereden buldu bilmiyorum bende onu kovdum buradan.
- Emin ol sen en iyisini yapmışsın. Hem öyle birşey olmayacak kızım şu Ahmet bakana ela gözler felan Harika aahhhh bana bak kaçırma derim
- Delirdiniz mi siz hep birlikte hayır yani ne Ahmet miş ya çocuk bana çarptı yanı ben ona çarptım daha doğrusu çarpıştık amaaaan neyse Beril'de aynı şeyi söylüyor çok beğendiyseniz bilemem
- Kızım bizde değil sana çarptı kısmetin hem sana da fena bakıyor bu vurulmuş olmasın sana hımmm
- Şaçmalama Büşra
- Deli kız göreceğiz bakalım Ne olacak geç oldu uyu istersen hadi
- tamam iyi geceler .
- İyi geceler.
Her zamankine göre Erkenden uyumuştu Deniz. Zeynep hanım ve Ahmet arlarında sohbete dalmışlardı Ne iş yaptığı, nereli olduğu, felan filan Zeynep hanımda ona bahsetmişti. Denizden ne kadar hassas olduğunu adını neden Deniz koyduklarını Deniz in hikayesi ilginç gelmişti.
" Deniz doğduğunda doğuştan gelen göğüsünde bir gemi şeklinde izi vardı şaşılacak durumdu bu kimisi adı doğuştan gelmiş " demişti bunun için adını Deniz koymuşlardı ve hala denizin göğüsünde o leke duruyordu bu gerçekten doğuştan gelen birseydi veya benzetemeden ibaretti. Deniz adının Hakkını veriyordu tıpkı Deniz gibi bazen durgun bazen çılgın ve dalgalıydı. Ama son bir kaç yıldır çok içine kapanmıştı suskun, sessizdi ve zayıflamıştı  tüm alışkanlıkları değişmişti sanki. Bir anda olgunlaşmıştı. Adranalini çok severdi gezmeyi, yürüyüş yapmayı , alışverişe gitmeyi ama son zamanlarda sadece yalnız başına sahile inip uzun uzun oturuyor arkadaşlarıyla fazla görüşmüyordu Zaten üç tane arkadaşı vardı. Deniz in bu değişimine annesi hiç anlam verememişti " belki de gönlü hasta ama utandığı için söyleyemiyor " diye düşünüyordu. Bir yerde haklıydı annesi hem ruhu hem gönlü hastaydı hemde çok sarılmayacak yaraları vardı iyileşmeden kabuk tutmayan yaraları,  her gelen merhem olmak yerine bir kat daha arttırmıştı acısını, kanatmıştı yarasını Deniz bu hayatta herşeyin herkese anlatılmadığını anlamıştı kendi kendime konuşmayı öğrenmişti. Sesi duyulmasın diye banyo da musluğu açıp hıçkırarak ağlamayı,  sesi çıkmasın diye geceleri ağızına yastık basmayı , en önemlisi rol yapmayı öğrenmişti kahkaha ile gülerken acı gerçekler karşısına dikilince gözünden gelen yaşları kahkaha diye bir başkasına yutturmayı öğrenmişti. Sabaha kadar canı çıkana denk ağlayıp sabah hiç birşey gibi okuluna gitmeyi öğrenmişti. Deniz aslında bir kaç yıl içinde hayatı öğrenmişti ama hep aklı büyüyemeyen yanında idi. Yarım kaldığı anlarda idi mutluluktan ağladığı zamanlarda elbette olmuştu ama canı yandığı için daha çok ağlamıştı herkes bunu aşk acısı olduğunu düşünürdü evet içinde aşk olmayan hiç birşey yoktu kı zaten insanın başına Ne gelirse aşktan gelirdi. İlk önce ne kadar güzel görünürdü hep toz pembe hayaller kurdurur sonra kurdurduğu o hayali bir bir burnundan getirdi. İşin kötü tarafı insanlar bunu bile bile aşık olurlarda insanlar da acayipti.  Deniz in doğru düzgün bir hayat felsefesi bile yoktu gelişine yaşıyordu bir düzeni yoktu hayallerini yakaladı da çok olmuştu kızlara karşı da oynuyordu Zaten. Dünya gece ve gündüz olmaz üzere iki farkli zaman dilimi vardı ama Deniz için bu birşey ifade etmiyordu gecesi gündüzü bir olmuştu. En acısı da tüm hayatının değmeyecek bir insan yüzünden mahvoluşunu kabullenemiyordu. Zamanı geriye keşke en geriye alabilseydi şimdi burada mı olurdu ? Hayatı çok daha farklı olurdu belki ailesi ile daha samimi olurdu Denizin aile bağları birazda kopmuştu. Sadece bir kaç yıl öncesine kadar ise neredeyse daha çok uzaklaşmıştı ailesine annesi vardı işte herşeyden geri kalan tek bir aile tek bir anne vardı geriye onun hayallerini boşa çıkarmak istemiyordu Zaten sırtını dayanabileceği başkaca kimsesi yoktu annesi ile de aslında çok samimi değildi ama canı yandığında koştuğu ilk kişi idi anneydi çünkü o her ne kadar uzak kalmış olsana . Abisini çocuk o severdi mesela en büyük ikinci yarası abisiydi onun abisi hep çocukluğundan bu yana ona uzak durmuştu aynı okula giderlerdi ama kimse onların kardeş olduğunu bilmezdi Deniz yapısından kaynaklandığını bildiği için hiç kızmazdı ona çünkü yapısında bu yoktu hep sert bir görünüme sahipti. Deniz büyüdükçe artık bazı şeyleri içerliyordu belki komik bir durumdu ama abisini kıskanırdı hep mesafe vardı aralarında abisi bir keresinde " Sevgimi gösteremiyorum biliyorum ama ben hepinizi gerçektende çok seviyorum " demişti işte bu seviyorum hemde çok kelimesi deniz için bir hediyeden farksızdı.  Ömründe bundan daha güzel bir kelime duymazdı abisi dünyada en çok  değer verdiği insandı beraber çekilmiş bir kare fotoğrafları yoktu Deniz bazen bunu düşünür sessiz sessiz ağlar ağlamaktan gözleri şişerdi ama her defasında ya uykusuzluktan der yada Çok uyumaktan Yorgun'um der geçirirdi kimse bilmezdi onun abisi için ağladığını bir insan en çok sevgiye muhtaç olurdu elbette kardeş olmak çok ama çok farklıdı o en çok abisinim sevgisine muhtaçtı hep ona sımsıkı sarılmak isterdi aslında bunu yapsa abisi hiç kızmazdı ama korkaktı bir yandanda işte. Hayatı hep böyle geçerdi dertler derya olmuştu kader hiç yüzüne gülmemişti ama bir mezun olsa bir mesleğine başlasaydı herşey değişecekti belki hayatında. Herseyi vakti zamanında yapabilseydi zaman kavramı hiç olmamıştı Deniz in ya geç kalır yada erken olurdu ah bu kız Ne zaman öğrenecekti zaman kavramını bu güneşin doğuşu ve batışını tahmin etmek gibi bir şey değildi hayatıyla alakalı birşeydi.  Bir çok engel yaşamıştı Deniz ama İnkalar güçlü bir yapısı vardı ki herşeyin altından yalnız başına kalkmıştı kimse tutmamıştı elinden yanındaki insanlar hep yalaka idi hepsi saçma sapan insanlardı. O kadar iğrenç yaşantıları vardı ki bazıları çok zengin dı ama mutlu değildi hayatları yaşanmazdı bazıları da fakir ama mükemmel bir hayatı vardı Deniz de mükemmel bir hayatı olmasını istemişti mükemmellikten kastı hiç bir zaman para olmamıştı belki bir çorbayı iki kişi içerlerdi ama ne bileyim mutlu olurdu. Ailesi onunla fazla ilgilenmemişti en büyük eksiklik burada idi babası bir yerde annesi başka yerde hep arada kalmıştı kreşte vakit geçirmişti kreşten de nefret ederdi. Bazen öğretmenler Canını yakardı orada hepsinin canı cehenneme idi Zaten yetim gibi büyümüştü aslında herkesin bildiği gibi bir aile yapısı da yoktu dışarıdan mutluydu ama birde denize soruldundu bunu hep sevilmeyen istenmeyen çocuk olarak düşünürdü kendini ve bunu annesine her söylemesinde annesi ona hepsini eşit sevdiğini söylerdi ama değildi beni sevmiyorlar diye düşündüm hep Aslında Deniz acayip biriydi işte hiç birşeyi.  vaktinde zamanında yapamaz ve bu ona herşeyini kaybettirmişti...