Kalbindeyim

Bölüm 12

Videoya çekmişti!

Şaşkınlıkla yüzüne bakarken telefonu elinden almaya çalıştım ama kolunu kaldırarak buna engel oldu. Gözlerim koskocaman olurken, telefondan gelen kahkaha sesimle yüzüm kızarırken Kerem havada tuttuğu telefonuma bakıyordu. Sesleri duyamıyor olsa da, görüntüyü izleyerek gülümsediğini gördüğümde yutkundum. Telefonu elinden almak için bir hamlede daha bulunduğumda boştaki kolunu belime sararak beni kendisine yasladı ve hareket etmemi engelledi. Bu hareketiyle yüzüm pancar kırmızısına bulanırken yutkundum. Aklıma onu öptüğüm gerçeği tekrar dank ederken elimin titrediğini fark etmiştim bile.

Kerem hızla telefonun kilit düğmesine basıp kaşla göz arasında telefonu pantalonunun arka cebine atarken sırıttı. Bu sırıtıştan 'şimdi sıkıyorsa, al!' anlamını çıkarırken gözlerimi kısıp sağ elimle göğsüne vurarak üzerindeki t-shirte un bulaşmasını sağlamıştım. Benim bu hareketim Kerem'in hoşuna giderken belimdeki eli yavaşça hareket ederek biraz yukarıya çıkınca şaşkınlıkla yutkundum. Ardından yanağıma değen dudaklarıyla nefesim teklerken dudaklarım aralanmıştı. Dudaklarının baskısı yanağımdan kısa bir süre içerisinde kaybolurken tuttuğum nefesi birden bırakmıştım.

Belimdeki elinin verdiği his de kaybolunca benden biri iki adım uzaklaştığını anlamıştım. Geri geri mutfağın kapısına doğru adımlarken yüzündeki şebek gülümsemeyi onda ilk kez görüyordum. Gamzeleriyle daha bir güzel duruyordu sanki. O geriye doğru adımlarken bende ona doğru adım atmayı sürdürdüm. Yanaklarım yanıyordu, bunun farkında olduğunun da farkındaydım. Derin bir nefes alıp hızla tezgaha doğru ilerlediğimde yeniden un alacağımı fark eden Kerem geriye doğru cool bir şekilde adımlamayı bırakıp hızla dönerek mutfaktan çıkmıştı bile. Bu hareketi kahkaha atmama neden olurken, ellerimi tezgaha yasladım ve gülmeye devam ederken başımı iki yana salladım yavaşça.

Bana az önce duyduklarımı, kafa karışıklığımı bile saniyesinde unutturuyordu. Bana her şeyi unutturuyordu ve bana kesinlikle son zamanlarda iyi gelen tek şey o'ydu...


Bu bir geçiş bölümüdür :)

Az sonra okuyacağınız bölümde Zeynep yok :') Kerem'e ait bir bölüm gibi oldu, Kerem'in düşüncelerine ve hislerine... bir sonraki bölümde Zeynep'e ait olacak :) Aslında aynı bölümde yer verecektim ama sonradan karar değiştirip iki ayrı bölümde yer verirsem daha iyi olabileceğini düşündüm.

Bir de... iki üç hafta kadar buralarda pek aktif olamayacağım çünkü Trabzon'a gidiyorum :) Bu sırada bölüm biriktirmeye çalışacağım... belki bir tane öz izleme (kesit) gelebilir ama söz veremiyorum...

Bu bölümle daha doğrusu bir sonraki bölümle birlikte hikayeyi neredeyse ortalamış olacağız. Olaylar hızlı gelişiyor diyenler olabilir ama Kalbindeyim uzun soluklu bir hikaye değil canlar :') Her şey tadında kalacak, şuan için tabi ki final yakında değil ama uzakta da değil. Hikaye içerisindeki tüm istekleriniz hatta belki de bir tık fazlası yaşandıktan sonra finale gideceğiz endişeniz olmasın :) Uzun konuştum ama bu açıklamayı yapmam gerekiyordu... keyifli okumalar^^

Bölüm şarkısı: Halil Kurt - Ben seninle bir şarkı

- BÖLÜM 12 - 

"BIRAK KORKULARIN 'ONDA' KALSIN"

2 Hafta Sonra

NİHALDEN

"Ozan, saçmalama da otur şuraya!" 

Güç bela Ozan'ı yeniden sandalyeye oturtmayı başardığımda derin bir iç çektim. 2 haftadır zaten eziyet çekiyorum, her anlamda. Bir de Ozanla uğraşmak zorunda kalıyorum. Kollarımı göğsümde birleştirip cafenin içine göz gezdiriyorum. 2 haftadır oldukça dalgın olduğumdan Zeynep çekip çeviriyor cafeyi diyebilirim. Her yeri toparlayıp gitti bu akşam da. Ozan'ın sıkıntılı aldığı nefesi duyumsadığımda oflamamak için zapt ediyorum kendimi.