#Wattys2019VAMPIRE'S KNIGHT 2: MEMORIES OF LOVE(SLOW UPDATE)

Chapter 13- Meet Again

Dana's pov:

Nakita ko yung sarili ko na sinusugatan ko yung sarili ko gamit ang isang blade. Tapos nung tapos na akong sugatan yung sarili ko ay agad ko ito tinapat sa may bibig niya na walang walang malay. Hinahayaan ko lang tumulo yung dugo sa bibig niya. Hindi ko alam kung bakit ko sinugatan yung sarili ko.

Ni hindi ko nga rin makita kung sino tong lalake na ito basta gusto ko siya tulungan. Gusto ko siyang mabuhay. Ayoko ko siyang mawala dahil lang sa akin. Ramdam na nanghihina na ako and I dont know kung kaya ko pa. Hanggang di ko na kaya, hanggang nawalan na ako ng malay. Then everything went black.....

Nagising ako sa paniginip ko...what was that? Why I'm dreaming that guy again? Why I always dream about him? What's our connection to each other? Bakit ganon yung paniginip ko?Maraming mga tanong ang nasa isipan ko? "Oh,gising ka na pala Dana"napatingin naman ako kay Daniel na may dala ng maliit na lalagyan ng tubig. Wait,what happen? All I remember is when someone attack me and someone save me.

Yes,someone save me twice pero bakit ako nandito sa tent? "What happen?" tanong ko habang sinusubukan kong bumangon buti nakayanan kong bumangon. "Why your asking me? Eh dapat nga ako ang dapat magtanong sayo nyan tsk. Sabi mo iihi ka lang tapos hinanap kita tapos makikita lang kita na walang malay sa may dalampasigan? You need to explain this one Dana. What's going on?"litong lito na tanong ni Daniel.

Anong sasabihin ko? Na may umatake sa akin na lobo at may nagligtas sa akin? Do I think na maniniwala siya? Tch. Never! Anong palusot ang isasagot ko? "Ah kasi..ano..may humabol sa akin na mukhang manyakis tapos ano tumakbo ako papalayo sa kanya at nakaabot ako sa dalampasigan..tama..napadpad ako sa dalampasigan dahil sa takot at kaba ko nadulas ako sa mga batuhan at tumama yata ang ulo ko kaya ayun nawalan na ako ng malay"palusot ko. Hindi naman siguro halata na nagsisinungaling ako noh?note the sarcastic tone.

"Ganon bah..."nag-alalang tanong ni Daniel. Wait,naniwala siya?what the! Best actress pala ako nito. Hahaha! "Stop that crap Dana! Do you think maniniwala ako sayo? Eh halatang nagsisinungaling ka base sa kwento mo tch. Kung tumama yung ulo mo sa may bato bakit walang dugo o sugat aber at anong tingin mo sa mga bato makinis?tch. Kailangan mo na yata magsalamin Dana, rough yung texture sa bato ha hindi smooth tsk" mahabang sermon ni sir Daniel. Ay! Oo nga noh.

May point si Daniel. Tanga mo rin Dana eh! Magsisinungaling na nga palpak pa. Napatingin na lang ako sa baba para mabawasam yung hiya ko. Oo na! Ikaw na ang matalino Daniel. "Tell me the truth. You make me worried anytime Dana. Kung may sakit lang ako sa puso sigurado akong aatakehin ako sayo tch"sabi niya. Tch. OA naman nito. Parang boyfriend magsalita hmp. "Okay fine. Sasabihin ko na"seryosong sabi ko. Bigla naman siya tumahimik maybe nagseseryoso na ako."Then spill it" deretsong sabi niya.

"Do you believe in Vampires?" tanong ko sa kanya. Alam mo kung anong sagot niya? Binigyan lang niya ako ng ganito -_- o dibah,magandang sagot ang binigay niya sa tanong ko. "Vampires? They're not real Dana. Vampires are fantasy"sagot niya. Sabi na eh! Hindi siya maniniwala.

|Fast Forward|

Chad's pov:

Its been 1 month passed since that incident happen,swerte ko nga dahil hindi ko na nakikita ang babae palagi and I'm happy about that. Nandito kami ngayon nina Eric, Leo and Raven sa abandoned warehouse. Tumitingin sa pagdilim ng kalangitan. Actually, masama ang panahon ngayon. Tila uulan mamaya. "Tagal naman ni Eric pumunta dito. Nagugutom na ako" reklamo ni Leo. Wait,actually nakahiga kami sa roof. Wala lang mas feel mo yung hangin kasi nasa taas ka.

Leo is right. Its been 1 hour since Eric left to buy some foods to eat. "Baka malayo na yung pinuntahan niya na convenient store. Lets just wait for another minutes. He will be back for sure"sabi ni Raven. Tsk. Bakit bah ang tagal mo Eric?! Malapit na maubos yung pasensya ko sayo.

Dana's pov:

Andito ako ngayon sa convenient store,time to work na kasi. Iniisip ko pa rin yung pumunta kami sa forest for our camp date ni Daniel, simula nong nangyari yung camp date namin ni Daniel ay nagkatampuhan kami kasi raw niloloko at pinagtritripan ko siya at higit sa lahat hindi na turing ang kaibigan ko sa kanya kasi hindi raw na ako nagoopen up sa kanya,yung hindi ko na siya trusted eh sa totoo lang sinungaling kaya siya. Sinabi ko naman ang totoo pero hindi naman siya maniniwala so pointless lang.

Pumunta pala siya sa New York kagabi kasi emergency meeting daw kasi emergency daw all about business siguro. O dibah,parang bati na kami na para bang wala akong kasalanan sa kanya kahit sa totoo talaga wala naman talaga tsk. Tch,ako ang nalilito sa pinagsasabi ko. Wait back to topic yung nadagdagan na naman yung tanong ko na gusto ko malaman. Waaaaahhh!!!! Lord,why?!why?! Alam ko naman na binibigyan mo kami ng challenges to solve alone pero jusmiyo bakit ang hirap ng challenges nato? Huhuhu😦😦😦

Pinahampas ko naman yung ulo ko sa lamesa ng paulit ulit pero yung mahina lang ha. Huhuhu!!! Baka matauhan ko at magising sa katotohanan na this is not true. "Ahh miss pwede mamaya mo na yang ginagawa pagwalang costumer sa oras na ito at baka nagmamadali ito. Kung gusto mo magpakamatay hampasin mo kaya ng malakas kaysa mukha kang timang dyan"biglang sabi ng lalake. Patay! Customer pala. Napahinto naman ako sa ginagawa ko at napapikit sa hiya.

Ikaw kasi Dana eh!may nalalaman pang ganyan!tch. "Ahh ehh sorry sir" paumanhin ko at inangat ang ulo ko para makita siya.

O________________________________O

Wait! Totoo bah toh?! Pati din siya nagulat ng makita ako. S-Siya! Ang taong na dati kong minahal. Si
E-Eric?!

"E-Eric"mahinang sambit ko sa pangalan niya. Its been 10 years I think since we meet again. Nagbago na siya. The old Eric I met nawala na parang bula. Gusto ko siyang kausapin. Pero di ko kaya. Gusto ko siyang yakapin siya pero di ko magawa. "Tititigan mo lang bah ako o gagawin mo yang trabaho mo?" Supladong sabi niya.

Natauhan naman ako sa pagtitig niya sa akin at ginawa ang pagiging cashier ko pero di ko pa rin maiwasa na titigan siya. See? The old Eric I met is gone. Mabait pa yan sa akin pero ngayon parang galit. Naintindihan ko naman siya dahil sinaktan ko siya.

Halata din sa mukha niya na gusto niya akong iwasan. Na ayaw niya akong kausapin,kitang kita sa mga mata niya. Kahit mga mata niya ayaw niya akong titigan. "350 pesos s-sir" sabi ko. Nauutal ako kasi dapat ko bah siya tawagin na Eric o sir. "Here"agad niyang sabi sa akin sabay abot ng 500 pesos bill. Inabot ko naman ito. "Keep the change" agad sabi niya at hablot ng plastic kung saan nilagay ko yung pinambili niya sabay alis.

Wait, I want to talk to him. Gusto ko magsorry. Lalabas na sana siya ng tinawag ko ang pangalan niya. "Eric!" tawag ko sa kanya. Napahinto naman siya pero hindi siya lumingon sa akin. Hindi na ako nagpatumpik tumpik pa agad ako pumunta sa kanya at walang alinlangan na niyakap siya bigla. A back hug instead. I hugged him tight enough to express how I missed him so much.

I dont care kung may tao man o makita ako ni Daniel sa oras ng trabaho. I dont want to miss this chance. Actually wala naman masyadong customer sa oras na ito, I'm just making sure.

************************************
Hi guys
Sorry sa late UD
Sorry sa type errors and grammars
I dedicate this to all readers na todo hintay sa UD ko ngayon.
Guys,may nagbabasa pa bah nito?
Sorry talaga busy talaga at walang maisip na scene.
Hope you understand
I understand kung di kayo magtatagal sa kwento ko kasi naintindihan ko
So thats all thank you guysue.
Till next UD