Lucy's purple-colored life (Dutch - Nederlands)

Almost there /41

Er was  terug een dag voorbij. William had geregeld dat we konden slapen in een hotel in de stad waar ik en Asuna woonde. (maybe gonna change her name into Azura XD)

Jammer dat we aan de andere kant van de stad waren ander kon ik haar nog een keertje bezoeken. Ik had het ook gesmeekt aan William maar het enige dat ik als antwoord kreeg was gezaag. Ik was wel blij achter een dag Angel, Star en Luna terug te zien. Ik stond naar het hotel te kijken, daarna in de richting van de tweede koets. Zo blijkt hebben ze veel gelachen aan hun stemmen te horen. Luna kwam op me afrennen en gaf me een knuffel, en daarachter kwam Star naar me toe gerend.
'Hallo! Wij hebben zoveel plezier gehad in onze koets! Ik hoop het het ook wel nog plezant was bij jullie.' Ze keek in de richting van William.
'Etiquette.' Was het enige dat ik zei met een diepe zucht.
Luna gaf me nog een extra knuffel als medelijden.
'Als je wilt kunnen we wisselen, ik kan heel de dag doorslapen dan', zei ze al geeuwend.
'Neen geen probleem hoor we zijn niet meer zo ver van het paleis.' Waarna ik richting het hotel liep. William had voor iedereen een apparte kamer voorzien. Het was een zeer rare dag, iedereen werd van elkaar gescheiden, wat eenzaam begon te voelen. De komende dagen zullen niet veranderen dus zal ik er maar aan moeten wennen. Toen iedereen was ingecheckt liepen we allemaal de zelfde gang in. Maar wel door een andere deur. Toen ik mijn kamer nr.27 binnen ging voelde ik de kille stilte.

Het was ochtend en ik was de laatste die op was. Toen ik mijn dagelijkse kleren had aangetrokken liep ik de gang op Naarden gezamenlijke eet ruimte. Had ik nu misschien beter geslapen zonder het gesnurk van Star en Luna? Ik grinnikte in mezelf.
'Goedemorgen Lucy! Wat is er zo grappig van 's morgens vroeg?' vroeg Angel nieuwsgierig en zij was niet de enige.
'Hallo en niets', zei ik op een plagerige toon. Er lagen veel verschillende dingen op tafel. Zou dit een koninklijke maaltijd zijn dat William had geregeld? Zen moest zich dan veel moeten aangepast hebben toen we op onze reis vertrokken. Achter het eten liep iedereen met een voldaan buikje terug naar de kamers voor het resterend materialen te halen. Na een paar minuutjes zat iedereen terug in de koetsen.

'Binnen een paar uur komen we aan in het koninklijk Paleis', informeerde William ons. Er werd niet echt veel gezegd in onze kar dus keek ik naar buiten. We reden nu dwars door de stad. De kans was klein voor Asuna tegen te komen, ze hield op deze tijdstip de bakkerij open. Met een teleurstellend gezicht keek ik naar buiten omdat ik haar niet mocht gaan bezoeken. Maar de kleinste kans maakt nog altijd kans toen de koets langs de huizen raasden dacht ik dat ik Asuna had gezien, en zei mij ook. De persoon haar gezicht keek spreekend op dat van haar maar de kar ging als een flits voorbij de figuur. Het enige was ik van haar kon zien was dat ze geschrokken was, eerder bang.

William keek me af en toe aan met een gefronst gezicht maar ik trekte me er niets van aan. Gelukkig kon ik mijn hoed binnen dragen. Het was veel werk voor mijn haar op elk haartje na weg te stoppen maar achter een paar jaar lukte me het beter. Sommige mensen dachten dat ik kaal was, waarbij ik altijd mee moest lachen. Zou er ooit een moment zijn dat ik een hele dag mijn haar los kon dragen, of zelfs mooi opgestoken? Of zou het binnen een paar jaar de kleur wegtrekken naar bruin of blond? Zou ik dan ook mijn krachten verliezen?